Η θεραπεία του διαβήτη τύπου 2: Η άμεση έναρξη θεραπείας με φάρμακα προσφέρει καλύτερα μακροχρόνια αποτελέσματα
Οι κυριότερες επιπλοκές του διαβήτη περιλαμβάνουν νεφροπάθειες, καρδιοπάθειες, εγκεφαλικά επεισόδια, παθήσεις των ματιών, μολύνσεις και ακρωτηριασμούς. Στο διαβήτη τύπου 2, η απώλεια της ευαισθησίας των κυττάρων στην ινσουλίνη, λόγω της μη εισόδου της γλυκόζης σε αυτά, οδηγεί σε ψηλά επίπεδα γλυκόζης στο αίμα (υπεργλυκαιμία).
Υπολογίζεται ότι παγκοσμίως πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 περίπου 246 εκατομμύρια ενήλικες. Η πάθηση ευθύνεται για το 6% του συνόλου των θανάτων. Υπάρχουν επίσης περίπου 27 εκατομμύρια περιπτώσεων διαβήτη τύπου 1 που αντιστοιχούν στο 10% του συνόλου των περιπτώσεων σακχαρώδους διαβήτη.
Στα πρώτα στάδια του διαβήτη τύπου 2, η ειδική δίαιτα και η καθημερινή έντονη σωματική άσκηση είναι σε θέση να προσφέρουν πολλά που οδηγούν σε υποχώρηση της πάθησης. Ωστόσο η εν λόγω αγωγή για πολλούς ασθενείς είναι δύσκολο να υιοθετηθεί και να συνεχιστεί.
Υπάρχουν διάφορα φάρμακα για το διαβήτη τύπου 2 που μπορούν να χρησιμοποιηθούν από την αρχή για τον έλεγχο της γλυκόζης αίματος. Όσο καλύτερη είναι η συμμόρφωση των ασθενών στη φαρμακευτική αγωγή και όσο πιο νωρίς την αρχίζουν μετά τη διάγνωση της πάθησης τους τόσο λιγότερο κινδυνεύουν από τις μακροχρόνιες επιπλοκές του διαβήτη.
Οι σημαντικές αυτές διαπιστώσεις προκύπτουν από την έρευνα United Kingdom Prospective Diabetes Study (UKPDS). Συμμετείχαν στην έρευνα 5.102 ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που μόλις είχαν διαγνωσθεί.Από τους ασθενείς αυτούς, οι 4.209 κατανεμήθηκαν με προοδευτικό και τυχαιοποιημένο τρόπο να λαμβάνουν είτε συμβατική θεραπεία βασισμένη στη διατροφή είτε εντατική θεραπεία με φάρμακα από την αρχή. Τα φάρμακα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν σουλφονυλουρίες ή ινσουλίνη ή μετφορμίνη σε παχύσαρκους ασθενείς.
Στα 5 χρόνια που ακολούθησαν οι 3.277 ασθενείς είχαν ετήσια κλινική παρακολούθηση και αξιολόγηση. Παρά το γεγονός ότι οι ασθενείς που ακολουθούσαν εντατική φαρμακευτική αγωγή αρχικά δεν συνέχισαν να το κάνουν με τον ίδιο εντατικό τρόπο στα χρόνια που ακολούθησαν, εντούτοις μακροχρόνια είχαν σημαντικά καλύτερη εξέλιξη από τους ασθενείς που είχαν αρχικά ακολουθήσει συμβατική θεραπεία.
Συγκεκριμένα στους διαβητικούς με αρχική φαρμακευτική θεραπεία, το ποσοστό των ασθενών που έπαθαν έμφραγμα μυοκαρδίου ή που αποβίωσαν από οποιαδήποτε αιτία για τα 10 χρόνια που ακολούθησαν ήταν σημαντικά χαμηλότερος. Στους παχύσαρκους ασθενείς, η θεραπεία με μετφορμίνη διατηρούσε διαχρονικά μια επωφελή επίδραση. Οι ασθενείς που έλαβαν από την αρχή θεραπεία με φάρμακο από την οικογένεια των σουλφονυλουριών για μείωση και διατήρηση της γλυκόζης αίματος στα κανονικά όρια, παρατηρήθηκε στα 10 χρόνια 15% χαμηλότερος κίνδυνος εμφράγματος μυοκαρδίου και 13% χαμηλότερος κίνδυνος θανάτου συγκριτικά με διαβητικούς που αρχικά ακολούθησαν μόνο αυστηρή δίαιτα. Οι διαβητικοί που αρχικά πήραν θεραπεία με μετφορμίνη, είχαν στα 10 χρόνια 33% μειωμένο κίνδυνο για καρδιακή προσβολή και 27% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου συγκριτικά με τους ασθενείς που ακολούθησαν αρχικά αυστηρή δίαιτα. |
Συνοπτικά βλέπουμε ότι οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 οι οποίοι ελέγχουν άμεσα και εντατικά από την αρχή με τη βοήθεια φαρμάκων τη γλυκόζη αίματος διατηρώντας την εντός των κανονικών ορίων, έχουν σημαντικά λιγότερες πιθανότητες να πάθουν έμφραγμα μυοκαρδίου, να αποβιώσουν ή να πάθουν άλλες επιπλοκές (νεφρικές, οφθαλμικές, ακρωτηριασμούς) στα πρώτα 10 χρόνια μετά από τη διάγνωση του διαβήτη τους.
Είναι σημαντικό να γίνει από όλους κατανοητό ότι δεν είναι ορθό να αφήνεται η γλυκόζη αίματος να παραμένει εκτός των φυσιολογικών της ορίων. Οι συνέπειες μπορεί να είναι πολύ σοβαρές.
-
-
-
Βλέπε σχετική βιβλιογραφία:
10-Year Follow-up of Intensive Glucose Control in Type 2 Diabetes, The New England Journal of Medicine, 2008, (10.1056/NEJMoa0806470, 11 Σεπτεμβρίου 2008.
Diabetes Care
Diabetes UK -
-
-