Τα παιδιά τα οποία κατά την εγκυμοσύνη στερούνται σιδήρου, πιθανόν να μειονεκτούν σε σύγκριση με συνομήλικους τους όσον αφορά τις διανοητικές και κινητικές τους ικανότητες.

Είναι γνωστό ότι ο σίδηρος είναι ένα καθοριστικό στοιχείο για την κανονική ανάπτυξη του εμβρύου και του παιδιού. Έχει επίσης πρωταρχικό ρόλο για την ανάπτυξη και εξέλιξη του εγκεφάλου.

Προηγούμενες έρευνες είχαν τεκμηριώσει το γεγονός ότι η έλλειψη σιδήρου κατά τη βρεφική και παιδική ηλικία συσχετίζονται με καθυστέρηση στη νοητική και κινητική ανάπτυξη των παιδιών. Ανάλογα ευρήματα βρέθηκαν και σε πειράματα με ζώα.

Με βάση τα δεδομένα αυτά ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Birmingham στην Alabama, θέλησαν να διερευνήσουν κατά πόσο η έλλειψη σιδήρου κατά την εγκυμοσύνη επηρεάζει την κανονική ανάπτυξη και εξέλιξη του εγκεφάλου του εμβρύου.

Το ερώτημα έχει μεγάλη σημασία. Εάν οποιαδήποτε έλλειψη σιδήρου κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του εμβρύου, που είναι κρίσιμης σημασίας για τη δομή του εγκεφάλου, αποτελεί αιτία νοητικής και κινητικής μειονεξίας, τότε θα πρέπει να λαμβάνονται προληπτικά μέτρα.

Για να απαντήσουν στο ερώτημα αυτό οι ερευνητές μέτρησαν την φερριτίνη μέσα στο αίμα του ομφάλιου λώρου από 278 παιδιά.

Η φερριτίνη είναι μια πρωτείνη η οποία φέρει και αποθηκεύει το σίδηρο στον οργανισμό. Τα επίπεδά της στο αίμα αντικατοπτρίζουν την πραγματική διαθεσιμότητα και ποσότητα σιδήρου που υπάρχει στον οργανισμό.

Η απλή μέτρηση στων επιπέδων σιδήρου στο αίμα δεν είναι ο ορθός τρόπος αξιολόγησης του σιδήρου στον οργανισμό λόγω του ότι επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες και έχει συχνές διακυμάνσεις.

Στη συνέχεια η ερευνητική ομάδα αξιολόγησε τις διανοητικές (δείκτης νοημοσύνης, γλωσσικές και γνωστικές δεξιότητες) και  κινητικές ικανότητες των παιδιών με 6 διαφορετικά ψυχομετρικά τεστ.

Τα αποτελέσματα τους έδειξαν ότι τα παιδιά με χαμηλά επίπεδα φερριτίνης κατά τη γέννηση υστερούσαν σε σύγκριση με τους συνομήλικους τους που είχαν φυσιολογικά επίπεδα της πρωτείνης αυτής.

Επίσης κάτι πολύ ενδιαφέρον, βρήκαν ότι τα παιδιά που είχαν πολύ ψηλά επίπεδα φερριτίνης είχαν τάση να έχουν λιγότερο καλά αποτελέσματα.

Αυτό σύμφωνα με τους ερευνητές μπορεί να εξηγηθεί διότι η φερριτίνη αυξάνεται σε περιπτώσεις λοιμώξεων ή χρόνιας φλεγμονής. Σαν αποτέλεσμα η διαθεσιμότητα σιδήρου είναι μικρότερη και ισοδυναμεί στην ουσία με καταστάσεις έλλειψης σιδήρου.

Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί η έλλειψη σιδήρου οδηγεί σε ανεπάρκειες του εγκεφάλου;

Το ερώτημα αυτό δεν έχει ακόμη απαντηθεί πλήρως. Φαίνεται ότι η έλλειψη σιδήρου επηρεάζει το σύστημα επικοινωνίας των διαφόρων κυττάρων του κεντρικού νευρικού συστήματος μεταξύ τους. Το αποτέλεσμα της διαταραχής αυτής πιθανόν να μειώνει τις λειτουργικές ικανότητες του εγκεφάλου που δημιουργούνται στα πρώτα στάδια της ζωής μέσα στη μήτρα.

Ένα άλλο ερώτημα που μένει αναπάντητο είναι ο ρόλος του πλακούντα στη διαταραχή αυτή.

Είναι πράγματι τα τοξικά αποτελέσματα της έλλειψης σιδήρου που ευθύνονται για τις μειονεξίες που παρατηρήθηκαν ή μήπως ο ένοχος είναι μια ανεπάρκεια του πλακούντα που οδηγεί μεταξύ πολλών άλλων αρνητικών και στην έλλειψη σιδήρου;

Το ερώτημα αυτό είναι προς το παρόν αναπάντητο και θα χρειαστούν και άλλες έρευνες για να διαλευκανθεί.

Το ζήτημα έχει πολύ μεγάλη σημασία και δυστυχώς δημιουργούνται και παραμένουν πολλά ερωτήματα που χρειάζονται διερεύνηση και απαντήσεις.

Εκείνο που είναι σημαντικό προς το παρόν, είναι όλες οι έγκυοι γυναίκες να παρακολουθούνται για το μεταβολισμό του σιδήρου τους με τον σωστό τρόπο από τους γιατρούς τους και κάθε φορά που επιβάλλεται να τους χορηγείται σίδηρος.