Όμως το κατά πόσο η αναλγησία αυτή μπορεί να έχει κινδύνους αποτελεί επίμαχο θέμα.

Συγκεκριμένα υπάρχουν φόβοι ότι μπορεί να οδηγεί περισσότερες γυναίκες σε καισαρικές τομές και ότι πιθανόν να παρατείνει τη διάρκεια του τοκετού.

Οι γιατροί αυτοί μελέτησαν τα στοιχεία από ένα στρατιωτικό κέντρο τριτοβάθμιας περίθαλψης σε δύο χρονικές περιόδους, σε γυναίκες που γεννούσαν για πρώτη φορά. Η πρώτη περίοδος περιλάμβανε 507 γυναίκες που γέννησαν πριν το 1993, προτού ν' αρχίσει να εφαρμόζεται η επισκληρίδια αναλγησία. Η δεύτερη περίοδος περιλάμβανε 581 γυναίκες που το 84% είχε επιλέξει τη μέθοδο υπό μελέτη κατά το1995.

Τα αποτελέσματά τους έδειξαν ότι δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων όσον αφορά τον αριθμό των καισαρικών που χρειάστηκαν.

Η μόνη πραγματική διαφορά που διαπιστώθηκε ότι υπήρχε ήταν ότι στις γυναίκες με επισκληρίδια αναλγησία, η διάρκεια της δεύτερης φάσης του τοκετού, δηλαδή της φάσης της εξόδου, ήταν μεγαλύτερη κατά 25 λεπτά.

Η παράταση της δεύτερης φάσης του τοκετού, της εξόδου, δεν είχε οποιοδήποτε αρνητικό αντίκτυπο στό παιδί ή στη μητέρα.

Οι γιατροί συμπέραναν μετά από την έρευνα αυτή ότι ο τοκετός με επισκληρίδια αναλγησία είναι μια ασφαλής μέθοδος χωρίς μεγαλύτερο κίνδυνο για γέννα με καισαρική τομή και χωρίς κίνδυνο για περισσότερες επιπλοκές για τη μητέρα ή το παιδί.

Οι πληροφορίες που μας παρέχονται από τη μελέτη αυτή είναι σίγουρα σημαντικές. Παρ' όλα αυτά όμως η απόφαση για το ποια μέθοδος θα χρησιμοποιηθεί τελικά είναι εξατομικευμένη και λαμβάνεται μετά από απόφαση του γιατρού και της εγκύου και πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψη όλα τα ιατρικά και ψυχολογικά δεδομένα της κάθε περίπτωσης ξεχωριστά.