Κατά το 1975 το φάρμακο αυτό απαγορεύτηκε διότι αποδείχτηκε ότι οι θυγατέρες των γυναικών που το είχαν πάρει παρουσίαζαν ψηλότερα ποσοστά ενός σπάνιου καρκίνου του κόλπου, το αδενοκαρκίνωμα (clear cell adenocarcinoma).

Επιπρόσθετα αργότερα απεδείχθη ότι το ΔΕΣ προκαλούσε και άλλες ανωμαλίες στα γεννητικά όργανα παιδιών και των δύο φύλων. Οι μητέρες των παιδιών που είχαν πάρει το φάρμακο κατά την εγκυμοσύνη παρουσίαζαν αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του μαστού.

Είναι γνωστό ότι για ορισμένους καρκίνους όπως αυτοί του μαστού και των ωοθηκών, οι ορμόνες συμμετέχουν στους αιτιολογικούς μηχανισμούς.

Για τους λόγους αυτούς μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη άρχισε να διεξάγεται στην Ολλανδία με σκοπό την διερεύνηση του κατά πόσο οι θυγατέρες των γυναικών που πήραν το ΔΕΣ έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν αυξημένο αριθμό και άλλων καρκίνων τώρα που έχουν ενηλικιωθεί και ιδιαίτερα μετά την εμμηνόπαυση.

Στην Ολλανδία υπάρχει ένα πολύ καλό αρχείο καρκίνου και σε αυτό συμπεριλαμβάνονται καταγραμμένες και 220000 γυναίκες που πήραν το φάρμακο αυτό κατά την εγκυμοσύνη τους. Υπάρχουν επίσης 110000 κορίτσια που γεννήθηκαν από τις μητέρες αυτές και στην Ολλανδία είναι γνωστές σαν θυγατέρες ΔΕΣ.

Οι γυναίκες αυτές θα συγκριθούν με 7500 αδελφές τους που δεν εκτέθηκαν στο φάρμακο. 

Σύμφωνα με δημοσίευμα του British Medical Journal, BMJ 2001; 322:318, στις 10 Φεβρουαρίου 2001, η μελέτη αυτή αναμένεται να μας δώσει περισσότερα δεδομένα σχετικά με την μακροχρόνια δράση καρκινογόνων ουσιών στον ανθρώπινο οργανισμό και να βελτιώσει τα προγράμματα ανίχνευσης του καρκίνου.

Το παράδειγμα ΔΕΣ δείχνει ξεκάθαρα τους σοβαρούς κινδύνους που μπορεί να υπάρχουν σε φάρμακα ιδιαίτερα όταν δίνονται σε ευαίσθητα άτομα όπως οι έγκυοι και τα παιδιά. Τόσο οι επιστήμονες και οι ιατροί που εγκρίνουν ή χορηγούν τα φάρμακα όσο και οι ασθενείς ή το πλατύ κοινό πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και να λαμβάνουν υπ' όψη όλους τους πιθανούς κινδύνους, βραχυπρόθεσμους αλλά και μακροπρόθεσμους.