Ο τέτανος και η διφθερίτιδα είναι δύο επικίνδυνες ασθένειες, οι οποίες προκαλούν ψηλά ποσοστά θανάτων μεταξύ των ασθενών που προσβάλλονται από αυτές.

Οι εμβολιασμοί εναντίον του τέτανου, της διφθερίτιδας και του κοκκύτη γίνονται συστηματικά στα βρέφη και στα παιδιά. Το αποτέλεσμα είναι ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των παιδιών είναι αποτελεσματικά προστατευμένα από τις σοβαρές αυτές παθήσεις.

Οι ειδικοί για τα θέματα των εμβολιασμών συστήνουν, όπως και οι ενήλικες πρέπει να εμβολιάζονται εναντίον της διφθερίτιδας και του τετάνου και αυτό πρέπει να γίνεται συστηματικά κάθε 10 χρόνια.

Η προστασία που αποκτούν τα παιδιά από τα εμβόλια που γίνονται στην αρχή της ζωής, μειώνεται με την αύξηση της ηλικίας.

Σε έρευνα που έγινε σε 18.045 άτομα ηλικίας από 6 ετών και πάνω, για διάρκεια 6 ετών στις Ηνωμένες Πολιτείες βρέθηκε, ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ενηλίκων δεν είναι προστατευμένοι εναντίον του τετάνου και της διφθερίτιδας.

Μόνο 60% των ατόμων που ερευνήθηκαν είχαν προστατευτικά αντισώματα εναντίον της διφθερίτιδας και μόνο το 72% εναντίον του τετάνου.

Επιπρόσθετα από τα άτομα, που ήσαν ηλικίας μεγαλύτερης των 20 ετών, μόνο 47% είχαν προστατευτικά αντισώματα εναντίον και των δύο θανατηφόρων ασθενειών.

Είναι λοιπόν ξεκάθαρο, ότι ενώ για τα παιδιά οι εμβολιασμοί είναι αποτελεσματικοί και τα προστατεύουν, στους ενήλικες υπάρχει πρόβλημα.

Σύμφωνα με το Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP) των Ηνωμένων Πολιτειών, θα πρέπει όλοι, μετά από την ηλικία των 11-12 ετών να εμβολιάζονται συστηματικά, κάθε 10 χρόνια για όλη τη διάρκεια της ζωής τους εναντίον του τέτανου και της διφθερίτιδας. 

Οι γιατροί πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο ζήτημα αυτό και να εμβολιάζουν όλους τους ασθενείς τους.