Για τον καρκίνο του λάρυγγα, ιδιαίτερα στις μορφές όπου υπάρχει τοπική εξάπλωση της ασθένειας με διήθηση των γειτονικών ιστών, η θεραπεία επέβαλλε μέχρι πρόσφατα τη χορήγηση χημειοθεραπείας, ακτινοθεραπείας και  επέμβαση με αφαίρεση του λάρυγγα.

Το γεγονός ότι έπρεπε να γίνεται η ακρωτηριαστική αυτή επέμβαση για να σταματήσει η εξάπλωση του καρκίνου, με απώλεια του οργάνου που δημιουργεί τη φωνή, χειροτέρευε σημαντικά την ποιότητα ζωή του ασθενούς, που έπασχε με καρκίνο του λάρυγγα. 

Ο ασθενής δεν είχε μόνο ν' αντιμετωπίσει τον ψυχικό και σωματικό πόνο του να έχει καρκίνο, αλλά ταυτόχρονα έπρεπε να αντεπεξέλθει με την απώλεια της φωνής και την τοποθέτηση σωλήνα τραχειοτομής, γεγονότα που έκαναν την ζωή του ακόμη πιο δύσκολη.  

Μια νέα θεραπευτική προσέγγιση μειώνει σημαντικά, κατά 50% την ανάγκη αφαίρεσης του λάρυγγα. Γιατροί από το John Hopkins Oncology Center στη Βαλτιμόρη, παρουσίασαν έρευνα που έγινε σε 547 ασθενείς με προχωρημένο καρκίνο του λάρυγγα, στάδιο ΙΙΙ και IV.

Η πρώτη ομάδα πήρε χημειοθεραπεία (cisplatin, 5-fluorouracil) ακολουθούμενη από ακτινοθεραπεία, η δεύτερη ομάδα πήρε χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία ταυτόχρονα και η τρίτη ομάδα πήρε μόνο ακτινοθεραπεία.

Η σχετικά νέα μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε ήταν αυτή που η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία δίνονται ταυτόχρονα. 

Η μέθοδος της ταυτόχρονης χορήγησης χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας, παρά το γεγονός ότι δεν άλλαξε σημαντικά τη συνολική επιβίωση, εντούτοις ο αριθμός των περιπτώσεων που χρειάστηκε ν' αφαιρεθεί ο λάρυγγας μειώθηκε κατά 50%. Το γεγονός αυτό βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών.

Αυτή είναι μια αξιόλογη πρόοδος στον τομέα του καρκίνου του λάρυγγα αν σκεφτεί κάποιος ότι πριν 15-20 περίπου χρόνια, ο λάρυγγας αφαιρούταν συστηματικά στους ασθενείς αυτούς. Με τη νέα θεραπεία διατηρείται ο λάρυγγας σε 88% των ασθενών.

Είναι γεγονός ότι η θεραπεία αυτή είναι περισσότερο τοξική με αρκετές επιπλοκές. Είναι επίσης γεγονός ότι η συνολική επιβίωση δεν βελτιώνεται. 

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι για τον καρκίνο του λάρυγγα χρειάζονται νέες θεραπείες, που να προσφέρουν ψηλότερα ποσοστά ίασης με διατήρηση του λάρυγγα και βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.