Ο καρκίνος στα παιδιά αποτελεί ένα σοβαρότατο ιατρικό πρόβλημα. Η ασθένεια αυτή πλήττει το παιδί σε μια πολύ ευαίσθητη περίοδο της σωματικής και ψυχικής του ανάπτυξης.

Για τους γονείς και την οικογένεια του παιδιού με καρκίνο, ο πόνος είναι αβάσταχτος και απερίγραπτος. Οι φόβοι και ανησυχίες για το μέλλον του παιδιού τους, τρομάζουν. Οι θεραπείες είναι συχνά δύσκολες, διαρκούν για μεγάλα χρονικά διαστήματα και προκαλούν και οι ίδιες τα δικά τους προβλήματα και κινδύνους.

Ένα από τα πλέον βασανιστικά ερωτήματα που απασχολούν τους γονείς όταν το ένα τους παιδί πληγεί από τον καρκίνο, είναι ποιος ο κίνδυνος να πληγεί και ένα άλλο παιδί τους; Ή ακόμη σε περίπτωση που θα κάνουν και άλλα παιδιά μήπως υπάρχει κίνδυνος καρκίνου για αυτά;

Η συχνότερη μορφή παιδικού καρκίνου είναι οι οξείες λευχαιμίες. Οι λευχαιμίες αυτές είναι βασικά δύο κατηγοριών, οι οξείς λεμφοβλαστικές που είναι και οι συχνότερες και μετά ακολουθούν οι οξείες μυελοβλαστικές.

Τι προκαλεί τους παιδικούς καρκίνους; Ποια είναι η αιτιολογία;

Για τους ενήλικες αντιλαμβανόμαστε, ότι επειδή έχουν ζήσει τη ζωή τους, επειδή έχουν ήδη υποβληθεί σε πολλούς νοσηρούς περιβαλλοντικούς παράγοντες μπορεί να έχει προκληθεί σ' αυτούς μια μορφή καρκίνου.

Γιατί όμως να συμβαίνει κάτι τέτοιο στα παιδιά; Πώς μπορεί να προληφθεί;

Το βασανιστικό αυτό ερώτημα απασχόλησε και απασχολεί έντονα τόσο τις οικογένειες των παιδιών όσο και τους γιατρούς και τους επιστήμονες.

Δυστυχώς στις πλείστες περιπτώσεις η αιτιολογία είναι άγνωστη. Γνωρίζουν οι επιστήμονες πως δημιουργείται η βλάβη στο επίπεδο του DNA, στο επίπεδο των ογκογονιδίων. Γνωρίζουν πως εξαπλώνεται η ασθένεια όταν δημιουργηθεί και με ποιο τρόπο μπορεί να καταστρέψει τον οργανισμό.

Εκείνο που δεν γνωρίζουν είναι αυτό που δημιούργησε την αρχική βλάβη. Μόνο σε ένα μικρό ποσοστό της τάξης του 5% η αιτιολογία είναι γνωστή. Στις περιπτώσεις αυτές η κληρονομικότητα παίζει ρόλο και πράγματι υπάρχουν οικογενειακά σύνδρομα καρκίνου (όπως το σύνδρομο Li-Fraumeni).

Σε ένα μικρό ποσοστό των περιστατικών ευθύνονται ορισμένοι περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως η ιονίζουσα ακτινοβολία, ορισμένα φάρμακα. Έχουν ενοχοποιηθεί και άλλοι παράγοντες αλλά ακόμη η αιτιολογική τους σχέση δεν έχει αποδειχθεί.

Μέχρι σήμερα βάσει των δεδομένων που υπήρχαν, οι γιατροί πίστευαν ότι τα αδέλφια των παιδιών με καρκίνο, διέτρεχαν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν και αυτά κάποιας μορφής καρκίνο.

Σε έρευνα από τις Σκανδιναβικές χώρες, που έγινε σε 42.000 αδέλφια από 25.000 παιδιά με καρκίνο, έδειξε ότι αυτός ο κίνδυνος δεν υπάρχει παρά μόνο στα περιστατικά εκείνα που πρόκειται για κληρονομικής μορφής καρκίνου.

Συγγραφέας του άρθρου:
Καθηγητής Λοΐζος Γ. Λοΐζου,
Πρόεδρος Ιδρύματος ΕΛΠΙΔΑ για παιδιά με καρκίνο και λευχαιμία
Κλινικός Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Λευκωσίας
Παιδίατρος, Παιδογκολόγος-Παιδοαιματολόγος, Διευθυντής Παιδογκολογικής – Παιδοαιματολογικής Κλινικής
Νοσοκομείο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ΙΙΙ, Λευκωσία