Η υπερτασική κρίση χαρακτηρίζεται από σοβαρή αύξηση της αρτηριακής πίεσης με κίνδυνο για τα τοιχώματα των αρτηριών και διάφορα όργανα.

Όταν η πίεση ανέλθει σε πολύ ψηλά επίπεδα πέραν των 180/110 mm Hg, οι πιθανότητες πρόκλησης βλαβών σε αρτηρίες και ζωτικά όργανα όπως ο εγκέφαλος και η καρδία, αυξάνονται σημαντικά. Οι αρτηρίες υφίστανται φλεγμονή και μπορεί να έχουν απώλεια αίματος ή υγρών γεγονός που εμποδίζει την καρδία να στηρίζει την κυκλοφορία αίματος.

Στις επείγουσες υπερτασικές κρίσεις, η πίεση αυξάνεται αλλά δεν προκαλούνται βλάβες στα όργανα του σώματος. Η πίεση μπορεί με τη βοήθεια φαρμάκων να μειωθεί σε μικρό χρονικό διάστημα. Στις κρίσεις αυτές, παρατηρούνται τα ακόλουθα:

1. Ψηλή αρτηριακή πίεση
    
2. Έντονος πονοκέφαλος
    
3. Βραχύπνοια
    
4. Έντονη ανησυχία.

Στις υπερεπείγουσες υπερτασικές κρίσεις, υπάρχουν σημεία και συμπτώματα που σχετίζονται με βλάβες και ανεπάρκειες οργάνων που θέτουν τη ζωή του ασθενούς σε κίνδυνο. Σε τέτοιες καταστάσεις απαιτείται εισαγωγή του ασθενούς σε μονάδα εντατικής παρακολούθησης για άμεση μείωση της αρτηριακής πίεσης με στόχο την πρόληψη περαιτέρω βλαβών και διαφύλαξη της ζωής του ασθενούς.

1. Πνευμονικό οίδημα οξείας μορφής (συλλογή υγρών στους πνεύμονες λόγω καρδιακής ανεπάρκειας)
    
2. Καρδιακή προσβολή, στεφανιαία νόσος με στηθάγχη (έντονος πόνος στο στήθος)
    
3. Καρδιακή ανεπάρκεια, βραχύπνοια, οίδημα
    
4. Ανεύρυσμα αορτής, διαχωριστικού τύπου
    
5. Εγκεφαλοπάθεια με σύγχυση ή κώμα, πονοκέφαλος, σπασμοί
    
6. Εγκεφαλικό οίδημα ή αιμορραγία
    
7. Εκλαμψία σε εγκύους γυναίκες

Άτομα που παρουσιάζουν σημαντική αύξηση της πίεσης τους, άνω των 180/110 mm Hg, χρειάζονται άμεσα ιατρική συμβουλή.

Η θεραπεία της υπερτασικής κρίσης περιλαμβάνει φάρμακα από το στόμα ή ενδοφλέβια, εισαγωγή σε νοσοκομείο και κάποτε περίθαλψη σε μονάδα εντατικής παρακολούθησης.