Οι σκηνές βίας και εγκλήματος που βλέπουν τα παιδιά στην τηλεόραση και στα παιγνίδια στους υπολογιστές ή άλλες ηλεκτρονικές συσκευές, επηρεάζουν τον ψυχικό τους κόσμο.

Επηρεάζονται οι σκέψεις και τα συναισθήματα των παιδιών με κίνδυνο να προκαλείται μια επιθετική συμπεριφορά ή φοβίες.

Ο κίνδυνος αρνητικών επιπτώσεων στον ψυχικό κόσμο και στη συμπεριφορά, είναι μεγαλύτερος στα παιδιά μικρής ηλικίας και στα αγόρια. Στους έφηβους ή στα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας φαίνεται να είναι μικρότερος.

Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από βιβλιογραφική ανασκόπηση των δεδομένων που υπάρχουν σήμερα στις επιστημονικές έρευνες που εξέτασαν τις επιπτώσεις των μέσων μαζικής πληροφόρησης και ηλεκτρονικών παιγνιδιών στον ψυχικό κόσμο των παιδιών.

Οι ερευνητές από τη σχολή Ψυχολογίας του πανεπιστημίου του Birmingham, τονίζουν ότι δεν μπορούν με τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα να υποστηρίξουν ότι τελικά οι επιπτώσεις που παρατηρούνται στα παιδιά οδηγούν σε αυξημένη εγκληματικότητα.

Υπάρχουν στοιχεία που συσχετίζουν σκηνές βίας στην τηλεόραση ή στα ηλεκτρονικά παιγνίδια με αυξημένη εγκληματικότητα. Όμως η σχέση αυτή, με τα στοιχεία που έχουμε σήμερα, είναι αδύναμη.

Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό, αφορά τη δημόσια υγεία και έχει κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις. Επιβάλλεται να διερευνηθεί περισσότερο, σε μεγάλες πληθυσμιακές έρευνες διότι επηρεάζει την ψυχική διαμόρφωση των παιδιών, το μέλλον τους, την οικογένεια και την κοινωνία.

Οι γονείς έχουν τεράστιο ρόλο να διαδραματίσουν στο πολύπλοκο αυτό πρόβλημα. Μπορούν να παρακολουθούν το τι βλέπουν ή παίζουν τα παιδιά τους στους υπολογιστές, DVD, βίντεο, διαδίκτυο και τηλεόραση. Ο στόχος τους είναι να τα καθοδηγούν και προπαντός να τα βοηθούν να καταλαβαίνουν το τι βλέπουν, τοποθετώντας το στις πραγματικές του διαστάσεις.

Πράγματι έχει παρατηρηθεί ότι με την εξάπλωση και την πληθώρα των ηλεκτρονικών παιγνιδιών (βίντεο, διαδίκτυο, υπολογιστές), υπάρχει ο κίνδυνος τα παιδιά εάν αφεθούν χωρίς καθοδήγηση, να μη μπορούν να σχηματίσουν έγκαιρα άποψη για το τι είναι ορθό και τι λάθος.

Βέβαια πρέπει να αποφύγουμε τον κίνδυνο της υπεραπλούστευσης. Δεν πρέπει να αποδώσουμε τα προβλήματα συμπεριφοράς και εγκληματικότητας μόνο στην τηλεόραση και στα ηλεκτρονικά παιγνίδια.

Στις περιπτώσεις που υπάρχει βία στην οικογένεια για παράδειγμα, τα παιδιά μπορεί να είναι πιο ευάλωτα στο τι βλέπουν αλλού ή στα ηλεκτρονικά τους παιγνίδια. Η εγκληματική ή επιθετική συμπεριφορά μπορεί να δημιουργείται όχι μόνο από ένα παράγοντα αλλά από περισσότερα γεγονότα που διαδραματίζονται στη ζωή του παιδιού.

Παρ' όλα αυτά όμως επισημαίνεται, χωρίς αυτό να είναι απόδειξη, ότι σε μια έρευνα βρέθηκε ότι ένα στα τέσσερα παιδιά που είχαν διαπράξει κάποιο έγκλημα, είχε μιμηθεί ένα έγκλημα που είχε δει στην τηλεόραση. Επίσης τα παιδιά, έχουν περισσότερη τάση να χρησιμοποιήσουν βία εάν η βία που είδαν σε κάποιο μέσο, θεωρήθηκε δικαιολογημένη.

Βλέπουμε λοιπόν ότι τα παιδιά είναι περισσότερο επιρρεπή στο να υποστούν αρνητικές ψυχικές επιπτώσεις εάν το ψυχικό τους υπόβαθρο είναι για διάφορους λόγους ευάλωτο. Είναι επίσης άγνωστο ποιες θα είναι οι μακροχρόνιες επιπτώσεις σε όλα τα παιδιά που υποβάλλονται σε σκηνές βίας κατά τις πολύ ευαίσθητες περιόδους της διαμόρφωσης του ψυχικού τους κόσμου και χαρακτήρα.

Είναι σημαντικό οι παραγωγοί προγραμμάτων και ηλεκτρονικών παιγνιδιών, να είναι ευαισθητοποιημένοι για τον κίνδυνο ψυχικής κακοποίησης των παιδιών.

Το πρόβλημα μπορεί να έχει προεκτάσεις που σήμερα δεν μπορούμε να υπολογίσουμε ή να προβλέψουμε. Χρειάζεται συνολική αντιμετώπιση από τους γονείς, την οικογένεια, το σχολείο, τους συντελεστές των μέσων μαζικής πληροφόρησης και βιομηχανίας παραγωγής ηλεκτρονικών παιγνιδιών σε βίντεο, για υπολογιστές και το διαδίκτυο.