Βιάγκρα είναι η εμπορική ονομασία της φαρμακευτικής ουσίας σιλδεναφίλης. Από το 1998, το φάρμακο αυτό άρχισε να χορηγείται με ιατρική συνταγή σε άνδρες με στυτική δυσλειτουργία.

Πρόκειται για ένα φάρμακο το οποίο είναι αποτελεσματικό και ασφαλές. Χορηγείται μία ώρα πριν από μια αναμενόμενη σεξουαλική επαφή.

Σε έρευνες αποδείχθηκε ότι μέχρι 70% των ανδρών με προβλήματα στύσης, έχουν βελτίωση στη στύση τους μετά από τη λήψη του Βιάγκρα. Παράλληλα φάνηκε ότι το φάρμακο έχει θετικά αποτελέσματα ανεξάρτητα από την αιτία της στυτικής δυσλειτουργίας, που μπορεί να είναι αγγειακή, νευρική ή ακόμη ψυχολογική.

Σε 30% των ανδρών με προβλήματα στύσης, το Βιάγκρα δεν είναι αποτελεσματικό. Οι άνδρες που έχουν στυτική δυσλειτουργία που οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, έχουν λιγότερες πιθανότητες να ανταποκριθούν στο φάρμακο.

Τα νεύρα αυτά προκαλούν αλλαγές στα αιμοφόρα αγγεία τα οποία επιτρέπουν μια αυξημένη ροή αίματος προς το πέος αλλά ταυτόχρονα εμποδίζουν το αίμα να φεύγει. Ο αυξημένος όγκος αίματος που επιτυγχάνεται με τον τρόπο αυτό στο πέος, προκαλεί τη μεγέθυνση και τη σκλήρυνση του.

Μετά από την εκσπερμάτωση, τα αγγεία χαλαρώνουν, το αίμα φεύγει και έτσι το πέος επιστρέφει πίσω στην πλαδαρή του κατάσταση. Οποιαδήποτε ασθένεια ή τραυματισμός των αγγείων ή των νεύρων που εμπλέκονται στην πολύπλοκη αυτή διαδικασία, μπορεί να προκαλέσει στυτική δυσλειτουργία.

Σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν βλάβες του νευρικού συστήματος, όπως για παράδειγμα αυτές που προκαλούνται λόγω διαβήτη ή από ορισμένες χειρουργικές επεμβάσεις για καρκίνο του προστάτη, οι πιθανότητες αποτελεσματικότητας του Βιάγκρα μειώνονται. Επιπρόσθετα σε πολλούς άνδρες, η ανταπόκριση είναι μόνο μερική και δεν επιτυγχάνεται πλήρης αποκατάσταση της στύσης.

Στους περισσότερους άνδρες η στυτική δυσλειτουργία οφείλεται σε ανεπάρκεια της ροής αίματος στο πέος. Το Βιάγκρα επιτρέπει στα αιμοφόρα αγγεία να χαλαρώνουν με αποτέλεσμα την αύξηση της ροής του αίματος.

Το φάρμακο δεν προκαλεί στύση από μόνο του και εάν δεν υπάρχουν σεξουαλικοί ερεθισμοί. Επιπρόσθετα δεν επηρεάζει τη σεξουαλική ορμή των ανδρών (λίμπιντο) και δεν προκαλεί αλλαγές των αισθήσεων στα γεννητικά όργανα. Μετά από την εκσπερμάτωση το πέος επιστρέφει στο κανονικό του μέγεθος και στη συνήθη πλαδαρή του κατάσταση.

Το ερώτημα, που τίθεται συχνά είναι κατά πόσο το Βιάγκρα μπορεί να βοηθά σε περιπτώσεις σεξουαλικών προβλημάτων στις γυναίκες. Παρά το γεγονός, ότι αρχικά δεν είχε οριστικοποιηθεί η ένδειξη για γυναίκες, εντούτοις ορισμένες έρευνες έδειξαν κάποια θετικά αποτελέσματα.

Σε έρευνες που χορηγήθηκε Βιάγκρα σε γυναίκες, βρέθηκε ότι μπορεί να βελτιώνει τη σεξουαλική ανταπόκριση σ' εκείνες που έχουν αδυναμία στο να επιτύχουν οργασμό. Επίσης σε άλλες έρευνες φάνηκε ότι είναι δυνατόν να βοηθά τις γυναίκες με μειωμένη σεξουαλική επιθυμία και δυσκολίες στη διέγερση τους.

Συνοπτικά η κατάσταση για την αποτελεσματικότητα του Βιάγκρα στις γυναίκες δεν είναι ξεκάθαρη. Τα μέχρι σήμερα δεδομένα που έχουμε, δεν τεκμηριώνουν επαρκώς την ένδειξη αυτή και σίγουρα απαιτούνται περισσότερες έρευνες για να φανεί κατά πόσο το Βιάγκρα είναι αποτελεσματικό στις γυναίκες.

Το πρόβλημα της ασφάλειας της χορήγησης του Βιάγκρα απασχόλησε πολύ έντονα τους γιατρούς και τους αρμόδιους φαρμακευτικούς οργανισμούς.  Πράγματι κατά τον πρώτο χρόνο, που άρχισε να χορηγείται ευρέως το φάρμακο, καταγράφηκαν 130 θάνατοι ανδρών, που είχαν συσχετισθεί τη λήψη του.

Οι περισσότεροι από τους άνδρες αυτούς είχαν αποβιώσει λόγω καρδιακών προβλημάτων. Μερικοί από τους εν λόγω άνδρες ελάμβαναν ταυτόχρονα θεραπεία με φάρμακα που έχουν ως βάση τη νιτρογλυκερίνη ή άλλα νιτρώδη. Ο συνδυασμός των φαρμάκων αυτών με το Βιάγκρα μπορεί να έχει καταστροφικές επιπτώσεις.

Επίσης θεωρήθηκε ότι ορισμένοι ασθενείς με καρδιακά προβλήματα, παρουσίασαν επιδείνωση λόγω της έντονης σεξουαλικής δραστηριότητας παρά από το ίδιο το Βιάγκρα.

Σε ασθενείς με σταθερή καρδιακή νόσο, φάνηκε ότι το φάρμακο είναι ασφαλές. Όμως δεν πρέπει ποτέ να λαμβάνεται ταυτόχρονα με νιτρογλυκερίνη ή άλλα ανάλογα νιτρώδη φάρμακα όπως ο μονονιτρικός ισοσορβίτης. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μπορεί να επέλθει ξαφνική, σημαντική πτώση της αρτηριακής πίεσης που απειλεί τη ζωή. Αυτό μπορεί να συμβεί ακόμη και σε άνδρες χωρίς καρδιακό πρόβλημα.

Οι λόγοι αυτοί επιβάλλουν όπως το Βιάγκρα, να λαμβάνεται μόνο κατόπιν ιατρικής συμβουλής. Εάν κάποιος έχει πάρει Βιάγκρα και κατά τη διάρκεια των 24 ωρών που ακολουθούν, νιώσει πόνους στο στήθος, θα πρέπει να το αναφέρει στο γιατρό του.

Άνδρες με ορισμένα προβλήματα όπως τα πιο κάτω, είναι πιθανόν καλύτερα να μην παίρνουν Βιάγκρα:

• Άνδρες που παρουσίασαν πρόσφατα καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο (δηλαδή κατά τους τελευταίους 6 μήνες).
   
• Ασθενείς με ασταθή καρδιακή νόσο ή καρδιακή ανεπάρκεια.
   
• Άνδρες με ψηλή πίεση η οποία ελέγχεται μόνο με τη λήψη πολλών φαρμάκων.
   
• Ασθενείς με ηπατικά ή νεφρικά προβλήματα.

Το Βιάγκρα μπορεί να προκαλέσει μερικές παρενέργειες. Οι κυριότερες είναι:

• Πονοκέφαλος.
• Εξάψεις, στο πρόσωπο και στο άνω μέρος του σώματος, τα οποία κοκκινίζουν και γίνονται πιο ζεστά.
• Αίσθημα αναστάτωσης στο στομάχι.
• Ρινόρροια.
• Αλλαγές στην όραση, με τον ασθενή να βλέπει τα πράγματα να γίνονται χρώματος μπλε.

Ορισμένοι άνδρες επιλέγουν να μην παίρνουν το Βιάγκρα, λόγω του ότι δεν ανέχονται τις παρενέργειες του.

Η λήψη του φαρμάκου πρέπει να γίνεται με άδειο το στομάχι. Χρειάζεται περίπου μία ώρα για να δράσει. Η συνήθης δόση είναι 50 mg. Ορισμένοι άνδρες έχουν καλά αποτελέσματα με 25 mg. Άλλοι χρειάζονται πιο ψηλή δόση. Η ψηλότερη δόση, που μπορεί να δοθεί είναι 100 mg.

Επαναλαμβάνουμε, ότι το Βιάγκρα πρέπει να χορηγείται μόνο μετά από ιατρική συμβουλή. Το ιστορικό του ασθενούς, η κλινική εξέταση, οι εργαστηριακές αναλύσεις και άλλες εξετάσεις που θα ζητήσει ο γιατρός, θα του επιτρέψουν ν' αποφασίσει κατά πόσο ο ασθενής του θα μπορεί με ασφάλεια να λαμβάνει το Βιάγκρα.

Επίσης θα εξετάσει κατά πόσο για το πρόβλημα στυτικής δυσλειτουργίας του ασθενούς του, είναι ενδεδειγμένη μια άλλη θεραπεία και όχι το Βιάγκρα. Εάν θα πρέπει να δοθεί το Βιάγκρα, τότε είναι αναγκαίο να εξεταστεί κατά πόσο η χορήγηση του είναι συμβατή με άλλα φάρμακα που τυχόν λαμβάνει ο ασθενής.