Οι δυσλειτουργίες της στύσης χαρακτηρίζονται από την ανεπάρκεια του πέους να γίνει σκληρό ή να παραμείνει σκληρό ή άκαμπτο για το χρόνο που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί η σεξουαλική επαφή.

Το Βιάγκρα πρέπει να λαμβάνεται σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού. Συνήθως ο άντρας πρέπει να παίρνει το φάρμακο περίπου μία ώρα πριν από την ώρα που υπολογίζει ότι θα έχει τη σεξουαλική επαφή.

Δεν πρέπει κάποιος να παίρνει περισσότερο από ένα χαπάκι σε 24 ώρες.

Το χάπι του Βιάγκρα υπάρχει σε διαφορετικές δυνάμεις, των 25 mg, 50mg και 100mg. Οι περισσότεροι ασθενείς αρχίζουν με χαπάκι των 50 mg.

 Το Βιάγκρα έχει συνήθως κάποιες επιπλοκές:

• Προκαλεί πονοκέφαλο
• Εξάψεις, στο πρόσωπο και στο άνω μέρος του σώματος, τα οποία κοκκινίζουν και γίνονται πιο ζεστά
• Δημιουργείται αίσθημα αναστάτωσης στο στομάχι
• Παρουσιάζεται τρέξιμο της μύτης
• Εκδηλώνονται αλλαγές στην όραση, με τον ασθενή να βλέπει τα πράγματα να γίνονται χρώματος μπλε

Η συχνότερη επιπλοκή είναι ο πονοκέφαλος και τα προβλήματα της όρασης είναι τα σπανιότερα.

Είναι σημαντικό εάν παρουσιάζονται οποιαδήποτε προβλήματα να αναφέρονται στο γιατρό.

Ποιοι μπορούν να χρησιμοποιούν το Βιάγκρα;

Υπάρχουν ασθενείς οι οποίοι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν το Βιάγκρα.

Ασθενείς οι οποίοι παίρνουν φάρμακα με βάση τη νιτρογλυκερίνη ή άλλα νιτρικά  δεν πρέπει να παίρνουν το Βιάγκρα.

Μερικά από τα φάρμακα αυτά είναι:

• Isosorbide mononitrate (εμπορικά ονόματα: Ismo, Monoket, Imdur)
• Isosorbide dinitrate (εμπορικά ονόματα: Isordil, Sorbitrate)
• Υπογλώσσια χαπάκια ή σπρέι νιτρογλυκερίνης (εμπορικά ονόματα: Nitrostat, Nitrolingual spray)
• Νιτρογλυκερίνη σε εφαρμογές οι οποίες δρουν δια μέσου του δέρματος (εμπορικά ονόματα: Minitran, Nitro-Dur, Transderm-nitro TTS)

Είναι πολύ σημαντικό εάν ο ασθενής που παίρνει Βιάγκρα νιώσει πόνους στο στήθος να το αναφέρει αμέσως στους γιατρούς του ή ακόμη στο παραϊατρικό προσωπικό που θα κληθεί να τον φροντίσει στο νοσοκομείο. Επίσης πρέπει να αναφέρει πότε έχει πάρει για τελευταία φορά το φάρμακο αυτό.

Η γενική αυτή πληροφόρηση για το Βιάγκρα μπορεί να μην εφαρμόζεται για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά.

Ο κάθε ασθενής θα πρέπει να συζητήσει τη δική του περίπτωση με το γιατρό του για να του δοθούν εξατομικευμένες πληροφορίες για τη δική του περίπτωση.