Ασθενείς που λάμβαναν καθημερινά το γνωστό φάρμακο σιμβαστατίνη που χαμηλώνει τη χοληστερόλη στο αίμα, παρουσίασαν μεγάλη μείωση του αριθμού και του μεγέθους των βλαβών του εγκεφάλου τους.

Για πρώτη φορά η θεραπεία με τη σιμβαστατίνη που ανήκει στην οικογένεια των στατινών, δοκιμάστηκε προοδευτικά για έξη μήνες σε ασθενείς με υποτροπιάζουσα μορφή της ΚΠΣ.

Συγκεκριμένα γιατροί από την Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου της Νοτίου Καρολίνας, χορήγησαν για έξη μήνες σε 30 ασθενείς με κατά πλάκας σκλήρυνση, 80 mg σιμβαστατίνης καθημερινά. Με τη βοήθεια της μαγνητικής τομογραφίας αξιολογήθηκαν κατά τη διάρκεια της κλινικής αυτής δοκιμής, ο αριθμός και το μέγεθος των βλαβών που προκαλεί η νόσος στη λευκή ουσία του εγκεφάλου.

Ήδη μετά από 3 μήνες θεραπείας, παρατηρήθηκαν τα πρώτα θετικά αποτελέσματα. Οι νέες αξιολογήσεις στους επόμενους μήνες της θεραπείας επιβεβαίωσαν τη συνεχιζόμενη μείωση των εγκεφαλικών βλαβών. Συνολικά ο αριθμός των βλαβών του εγκεφάλου μειώθηκε κατά 44% ενώ το μέγεθος τους κατά 41%. Δεν παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια της εν λόγω θεραπείας αξιόλογες παρενέργειες.

Η κατά πλάκας σκλήρυνση έχει προσβάλει μέχρι σήμερα 2,5 εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως. Προκαλεί βλάβες στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από την καταστροφή της μυελίνης που περιβάλλει τα νευρικά κύτταρα.

Η καταστροφή της μυελίνης των νευρικών κυττάρων προκαλείται από μια ανώμαλη φλεγμονώδη αντίδραση των λεμφοκυττάρων τύπου Τ του οργανισμού του ασθενούς.

Τα κυριότερα σημεία και συμπτώματα της κατά πλάκας σκλήρυνσης περιλαμβάνουν:

• Κούραση
• Τρεμούλιασμα
• Μυϊκή αδυναμία
• Δυσκολίες βάδισης
• Μείωση της αυτονομίας του ασθενούς
• Πόνους
• Προβλήματα της ουροδόχου κύστης
• Διαταραχές της όρασης
• Παραλυσίες

Πρόκειται για μια εκφυλιστική νόσο του κεντρικού νευρικού συστήματος. Εξελίσσεται με διαδοχικές νέες κρίσεις επιδείνωσης και είναι αιτία μακροχρόνιων μειονεξιών.

Οι στατίνες στην οικογένεια των οποίων ανήκει η σιμβαστατίνη, χρησιμοποιούνται από εκατομμύρια ασθενείς στον κόσμο για τη μείωση της χοληστερόλης στο αίμα. Ο μηχανισμός δράσης τους, που επιτρέπει τη μείωση της χοληστερόλης, είναι η καταστολή της σύνθεσης χοληστερόλης από το συκώτι του ασθενούς.

Οι στατίνες έχουν συμβάλει αποτελεσματικά στη μείωση των καρδιακών επεισοδίων και σώζουν χιλιάδες ζωές κάθε χρόνο.

Κατά τα τελευταία δέκα χρόνια, έχει επιτευχθεί αξιόλογη πρόοδος όσον αφορά τα θεραπευτικά μέσα που διαθέτουμε για την αντιμετώπιση της κατά πλάκας σκλήρυνσης. Φάρμακα όπως η ιντερφερόνη βήτα-1a, η ιντερφερόνη βήτα-1b, το χημειοθεραπευτικό φάρμακο mitoxantrone, το glatiramer acetate, χρησιμοποιούνται σήμερα ευρέως.

Όμως η αποτελεσματικότητα των φαρμάκων αυτών που τροποποιούν τη δράση του ανοσολογικού συστήματος, είναι περιορισμένη. Παράλληλα οι θεραπείες αυτές είναι δύσκολες, έχουν ψηλό οικονομικό κόστος, η τοξικότητα και παρενέργειες τους προκαλούν πολλά προβλήματα στους ασθενείς.

Οι στατίνες αντίθετα έχουν χαμηλό κόστος, είναι εύκολες στη χορήγησή τους και οι σοβαρές παρενέργειες τους είναι σπάνιες. Επιπρόσθετα χορηγούνται σήμερα σε εκατομμύρια ασθενείς, γεγονός που προσθέτει στο αίσθημα ασφάλειας χρήσης τους.

Η κριτική που πρέπει να ασκηθεί σχετικά με τα αποτελέσματα που σας παρουσιάζουμε είναι ότι ο αριθμός των ασθενών που έλαβαν μέρος είναι μικρός. Δεν μπορούμε λοιπόν να αποκλείσουμε προς το παρόν ότι οι βελτιώσεις που παρατηρήθηκαν στον εγκέφαλο μετά από τη θεραπεία με τη σιμβαστατίνη να οφειλόταν σε άλλους λόγους εκτός του φαρμάκου του οποίου η αποτελεσματικότητα δοκιμαζόταν.

Επιπρόσθετα η κλινική αυτή έρευνα περιελάμβανε μόνο μια ομάδα ασθενών που υποβαλλόταν σε ένα είδος θεραπείας. Ως εκ τούτου δεν ξέρουμε εάν παρόμοιοι ασθενείς, ως μια δεύτερη ομάδα στην έρευνα, οι οποίοι θα άρχιζαν μαζί τη θεραπευτική δοκιμή και έπαιρναν για παράδειγμα μόνο ένα εικονικό φάρμακο, κατά πόσο θα είχαν μια ανάλογη εξέλιξη.

Πιστεύουμε ότι η αξία της εν λόγω έρευνας έγκειται στο ότι μας δείχνει μια αξιόλογη και πολλά υποσχόμενη κατεύθυνση που πρέπει να ακολουθήσουμε. Πρέπει να διερευνηθεί η δράση της σιμβαστατίνης, στη δόση που χρησιμοποιήθηκε ή ίσως πιο ψηλή, σε μεγαλύτερο αριθμό ασθενών.

Μια τέτοια έρευνα θα πρέπει να είναι προοδευτική, τυφλή, τυχαιοποιημένη, με σύγκριση αποτελεσμάτων μεταξύ των ομάδων ασθενών που θα υποβάλλονται σε διαφορετικές θεραπείες.

Συνοπτικά βλέπουμε ότι δημιουργούνται βάσιμες και αξιόλογες ελπίδες για μια μελλοντική αποκατάσταση και ίαση των ασθενών που πάσχουν από την κατά πλάκας σκλήρυνση.

Θα αναμένουμε στο σύντομο μέλλον, αποτελέσματα καλά σχεδιασμένων κλινικών δοκιμών, οι οποίες θα έχουν την απαιτούμενη ισχύ για να αποδείξουν τελεσίδικα την πραγματική θέση και αποτελεσματικότητα των στατινών στη θεραπεία της κατά πλάκας σκλήρυνσης.