Το να ξεχνούμε κάποια πράγματα είναι φυσιολογικό.

Όσο μεγαλώνουμε στην ηλικία τόσο περισσότερο αυξάνονται οι πιθανότητες να μη θυμόμαστε το όνομα κάποιου, ή να ξεχάσουμε τα κλειδιά μας κάπου και να μη θυμόμαστε.

Ακόμη μπορεί να θέλουμε να επιστρέψουμε στο σπίτι μας γιατί δεν είμαστε σίγουροι ή δεν θυμόμαστε εάν έχουμε κλείσει τα φώτα ή κλειδώσει την πόρτα.

Η αύξηση της ηλικίας συνοδεύεται και με μια φυσιολογική μείωση των δυνατοτήτων της μνήμης που επέρχεται ανεπαίσθητα, σταδιακά χωρίς πολύ καλά να αντιλαμβανόμαστε πότε αυτό έχει αρχίσει.

Όμως πότε η απώλεια της μνήμης μας είναι ανησυχητική;

Πότε αυτά που ξεχνούμε είναι παραπάνω από εκείνα που είναι αποδεκτά λόγω ηλικίας;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι σημαντική τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για τα αγαπημένα μας πρόσωπα στην οικογένεια και στο περιβάλλον μας. Στις περιπτώσεις που ο τρόπος και η συχνότητα με τους οποίους κάποιος ξεχνά δεν είναι φυσιολογικοί, είναι σημαντικό να γίνει έγκαιρη παρέμβαση.

Η ανίχνευση μιας πάθησης ή μιας μορφής εκφυλισμού των εγκεφαλικών ικανοτήτων που συνοδεύουν ορισμένες παθήσεις όπως η γεροντική άνοια ή η νόσος του Αλτσχάϊμερ, επιτρέπουν την προστασία του προσώπου που πάσχει αλλά και τη λήψη θεραπευτικών μέτρων που πιθανόν να επιβραδύνουν την εξέλιξη της νόσου.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν σημαίνει ότι όποιος έχει κάποια απώλεια μνήμης ότι πάσχει από κάποια πάθηση του εγκεφάλου ή από νόσο του Αλτσχάϊμερ. Μάλιστα οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να βρουν ορισμένα χαρακτηριστικά που εκδηλώνονται περισσότερο στην απώλεια μνήμης λόγω ηλικίας ενώ στη νόσο του Αλτσχάϊμερ είναι διαφορετικά.

Στην απώλεια μνήμης λόγω ηλικίας ένα άτομο ξεχνά μόνο μέρος μιας εμπειρίας που είχε, συχνά θυμάται αργότερα αυτό που ξέχασε, συνήθως μπορεί να ακολουθήσει προφορικές ή γραπτές οδηγίες, μπορεί να χρησιμοποιεί σημειώσεις και μπορεί να φροντίζει τον εαυτό του.

Ένας ασθενής που έχει προσβληθεί από γεροντική άνοια ή νόσο του Αλτσχάϊμερ, συνήθως ξεχνά στην ολότητά της μια εμπειρία, σπάνια θυμάται αργότερα αυτό που συνέβηκε, σταδιακά δεν μπορεί να ακολουθήσει γραπτές ή προφορικές οδηγίες, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει σημειώσεις, χάνει την αυτονομία του και δεν μπορεί να φροντίζει τον εαυτό του.

Πως όμως κάποιος μπορεί να αντιληφθεί πολύ νωρίς ότι κάτι δεν παει καλά; Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να είμαστε ενήμεροι για κάποια προειδοποιητικά σημεία διότι αυτό θα μας επιτρέψει να ζητήσουμε βοήθεια την κατάλληλη στιγμή.

Σας παρουσιάζουμε πιο κάτω μερικά τέτοια σημεία: Η συχνή τοποθέτηση αντικειμένων σε λανθασμένο χώρο   Η δυσκολία διεξαγωγής δύσκολων διεργασιών που απαιτούν μια σειρά από διαδοχικές πράξεις όπως για παράδειγμα το μαγείρεμα   Η σταδιακή εμφάνιση όλο και μεγαλύτερων δυσκολιών στην αποτελεσματική αντιμετώπιση προβλημάτων τόσο στην εργασία όσο και στο σπίτι   Η εμφάνιση δυσκολιών στον προσανατολισμό, με αποτέλεσμα κάποιος να χάνεται ή να περιπλανάται σε χώρους που δεν θα έπρεπε να βρισκόταν   Δυσκολίες οδήγησης που δεν υπήρχαν πρωτύτερα   Όταν ένα άτομο δυσκολεύεται να βρει τις σωστές λέξεις για να εκφράσει τα αισθήματά του ενώ πρωτύτερα δεν είχε παρόμοιο πρόβλημα   Εμφάνιση δυσκολιών στην παρακολούθηση ή στη διεξαγωγή συνομιλίας   Αλλαγές στη συμπεριφορά με εκδήλωση περισσότερης επιθετικότητας και εκνευρισμού   Απώλεια ενδιαφέροντος και αποσύνδεση από γεγονότα που συμβαίνουν στο άμεσο περιβάλλον του ατόμου

Δεν σημαίνει ότι εάν κάποιος παρουσιάζει ένα από αυτά τα σημεία ότι πάσχει από γεροντική άνοια ή από Αλτσχάϊμερ. Είναι το σύνολο της κατάστασης κάποιου που δείχνει ότι χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση και όχι η παρουσία μόνο ενός ή δύο σημείων.

Επιπρόσθετα πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψη κατά πόσο κάτι τέτοιο επαναλαμβάνεται ή εάν παρουσιάζει μια προοδευτική επιδείνωση.

Το σημαντικό σημείο είναι ότι εάν παρατηρήσουμε μια σημαντική αλλαγή που εντάσσεται μέσα σε αυτά τα πλαίσια, είναι προτιμότερο να ζητήσουμε βοήθεια από τους ειδικούς γιατρούς διότι μια έγκαιρη ανίχνευση και αντιμετώπιση του προβλήματος δυνατόν να είναι ευεργετικές για τον ασθενή και το περιβάλλον του.