Άτομα που κοιμούνται λιγότερο από 6 ώρες ή περισσότερο από 9 ώρες κάθε νύχτα, κινδυνεύουν περισσότερο να προσβληθούν από σακχαρώδη διαβήτη και να έχουν ανωμαλίες στην ανοχή τους στη γλυκόζη.

Ο κίνδυνος για ανωμαλίες στη ανοχή της γλυκόζης και προσβολής από διαβήτη, παρατηρείται όχι μόνο σε άτομα που πάσχουν από αϋπνία αλλά και σε αυτούς που αυτόβουλα περιορίζουν το χρόνο που κοιμούνται εξαιτίας για παράδειγμα επαγγελματικών λόγων.

Η στέρηση ύπνου μπορεί να ευθύνεται τουλάχιστο εν μέρει, για τη σοβαρή αύξηση των περιπτώσεων σακχαρώδη διαβήτη που παρατηρείται στην εποχή μας.

Είναι γεγονός, ότι πειραματικές εργασίες έχουν δείξει, ότι όταν επιβάλλεται στέρηση ύπνου, επηρεάζεται ο μεταβολισμός της γλυκόζης. Όμως πολύ λίγα γνωρίζουμε για τις επιδράσεις της στέρησης του ύπνου στον μεταβολισμό της γλυκόζης κάτω από τις πραγματικές συνθήκες της καθημερινής ζωής.

Σε έρευνα που συμπεριέλαβε 1.486 ασθενείς ηλικίας από 53 έως 93 ετών (722 άνδρες και 764 γυναίκες) εξέτασαν τις συνήθειες ύπνου τους. Παράλληλα τους υπέβαλαν σε τεστ αίματος για τη διερεύνηση της κατάστασης σχετικά με τη γλυκόζη στον οργανισμό τους (μέτρηση γλυκόζης νηστείας και δοκιμασία ανοχής στη γλυκόζη).

Οι Αμερικανοί γιατροί, διαπίστωσαν τα ακόλουθα:

1. Σχεδόν 21% των ασθενών έπασχαν από διαβήτη
    
2. Περίπου 28% παρουσίαζαν διαταραχές ανοχής στη γλυκόζη που είναι μια παθολογική προδιαβητική κατάσταση. Η εξέλιξη της διαταραχής αυτής προς διαβήτη μπορεί να προληφθεί
    
3. Το 27% των ασθενών δήλωσαν ότι ο μέσος όρος χρόνου ύπνου τους καθημερινά ήταν 6 ώρες. Μεταξύ αυτών το 8,4% δήλωσαν ότι η διάρκεια του ύπνου τους ήταν 5 ώρες ή λιγότερες κάθε βράδυ
    
4. Από τους ασθενείς, 8,6% δήλωσαν ότι η διάρκεια του ύπνου τους κάθε βράδυ ήταν 9 ώρες ή περισσότερες
    
5. Οι ασθενείς που κοιμόντουσαν 5 ή λιγότερες ώρες, είχαν 2,5 φορές περισσότερες πιθανότητες να προσβληθούν από διαβήτη, σε σύγκριση με τους ασθενείς που κοιμόντουσαν από 7 έως 8 ώρες. Για εκείνους που κοιμόντουσαν 6 ώρες οι πιθανότητες ήσαν 1,66 φορές περισσότερες 
    
6. Για τους ασθενείς με 9 ή περισσότερες ώρες ύπνου, ο κίνδυνος για διαβήτη ήταν 1,79 φορές μεγαλύτερος σε σύγκριση με εκείνους με 7 έως 8 ώρες ύπνου
    
7. Σχετικά με τις διαταραχές ανοχής στη γλυκόζη, βρέθηκε ότι οι 5 ή λιγότερες ώρες ύπνου αύξαναν τον κίνδυνο κατά 1,33 φορές ενώ οι 6 ώρες ύπνου κατά 1,55. Οι 9 ώρες ύπνου αύξαναν τον κίνδυνο διαταραχών ανοχής της γλυκόζης κατά 1,88 φορές.

Βλέπουμε ότι η στέρηση ύπνου, ανεξάρτητα από τις καταστάσεις αϋπνίας, προδιαθέτει τον οργανισμό σε διαταραχές της ανοχής στη γλυκόζη και είναι δυνατόν να προκαλεί διαβήτη.

Άτομα που μειώνουν τη διάρκεια του ύπνου τους για να μπορούν να αντεπεξέρχονται σε επαγγελματικές υποχρεώσεις είναι καλό να γνωρίζουν ότι η μέθοδος αυτή μπορεί να είναι αντιπαραγωγική. Προκαλώντας ασθένειες όπως το διαβήτη, η εν λόγω μέθοδος πιθανότατα στο μέλλον θα απαιτεί από αυτούς περισσότερο χρόνο και χρήμα από ότι κερδίζουν σήμερα μειώνοντας τον ύπνο τους.

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός, που διαφαίνεται από την εν λόγω έρευνα, ότι οι 9 ώρες ύπνου ή περισσότερες, μπορούν επίσης να προκαλούν τις ίδιες ανωμαλίες. Για τους λόγους που αυτό συμβαίνει δεν υπάρχουν ακόμη πειστικές εξηγήσεις.

Προκύπτει λοιπόν, ότι ο ύπνος 7 έως 8 ωρών κάθε βράδυ είναι ικανοποιητικός για πολλούς λόγους και μεταξύ άλλων όπως φαίνεται τώρα και για την αποφυγή του διαβήτη και των διαταραχών της ανοχής στη γλυκόζη.

Στους ασθενείς με προδιαβήτη, ανωμαλίες ανοχής στη γλυκόζη και σακχαρώδη διαβήτη, ο καλός ύπνος σε ποιότητα και διάρκεια, πρέπει να εντάσσεται στην ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος.