Οι άνθρωποι που πάσχουν από επιληψία διατρέχουν πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο πνιγμού σε σύγκριση με ανθρώπους χωρίς επιληψία.
Μέχρι σήμερα οι έρευνες που έγιναν, έδειξαν ότι οι επιληπτικοί ασθενείς διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο πνιγμού. Ωστόσο δεν ήταν γνωστό πόσο μεγαλύτερος ήταν ο εν λόγω κίνδυνος.
Μια ανασκόπηση 50 ερευνών που έγιναν παγκοσμίως εξέτασε τον αριθμό των πνιγμών σε επιληπτικούς ασθενείς σε σύγκριση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Τα στοιχεία που αναλύθηκαν έδειξαν ότι 88 επιληπτικοί αποβίωσαν λόγω πνιγμού ενώ στο γενικό πληθυσμό ο αντίστοιχος αριθμός πνιγμών θα ήταν μόνο 4,7 θάνατοι λόγω πνιγμού.
Το συμπέρασμα των ερευνητών από το Λονδίνο και την Ολλανδία ήταν ότι ο κίνδυνος πνιγμού των επιληπτικών ασθενών είναι από 15 έως 19 φορές μεγαλύτερος από ότι στους ανθρώπους στο γενικό πληθυσμό.
Ο κίνδυνος αυτός ήταν ακόμη μεγαλύτερος στους επιληπτικούς ανθρώπους που παρουσίαζαν ταυτόχρονα μαθησιακές δυσκολίες, σε αυτούς που είχαν υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο λόγω της επιληψίας αλλά δεν είχαν απαλλαχθεί από τους σπασμούς και σε ασθενείς που λάμβαναν φροντίδα και περίθαλψη σε ιδρύματα.
Στην έρευνα βρέθηκε επίσης ότι ο κίνδυνος πνιγμού σε επιληπτικά παιδιά δεν είναι τόσο μεγάλος όσο και στους ενήλικες. Φαίνεται ότι ο κύριος λόγος για αυτή τη διαφορά είναι ότι τα παιδιά με επιληψία τυγχάνουν περισσότερης άμεσης επιτήρησης όταν βρίσκονται στο νερό.
Επισημαίνεται ότι σύμφωνα με επιδημιολογική έρευνα που έγινε το 2000 παγκοσμίως (Global Burden of Disease 2000 Project), διαφάνηκε ότι στο εν λόγω έτος πνίγηκαν 450.000 άνθρωποι και ότι ο κίνδυνος θανάτου λόγω πνιγμού στο γενικό πληθυσμό ανέρχεται στους 7 θανάτους ανά 100.000 ανθρώπους.
Οι ερευνητές τονίζουν ότι οι άνθρωποι που πάσχουν από επιληψία όπως επίσης και αυτοί που τους φροντίζουν πρέπει να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να προλαμβάνονται οι τραγωδίες πνιγμού σε ασθενείς με επιληψία.
Μεταξύ των μέτρων που εισηγούνται είναι:
- Η συμμόρφωση προς τις οδηγίες του γιατρού του επιληπτικού ασθενούς σύμφωνα με τις εξατομικευμένες ανάγκες και ιδιαιτερότητες της κάθε περίπτωσης
- Να λαμβάνονται ορθά σε δόσεις και συχνότητα τα φάρμακα που απαιτούνται
- Να επιλέγεται από τους επιληπτικούς ασθενείς το ντους αντί του μπάνιου. Υπενθυμίζεται ότι το μπάνιο σε μπανιέρα με ακόμη και μόνο λίγο νερό, μπορεί να είναι επικίνδυνο για ανθρώπους με επιληψία
- Όταν κολυμπούν να υπάρχει άμεση επίβλεψη από άτομο ή άτομα που να είναι σε θέση να δράσουν ορθά και αποτελεσματικά σε περίπτωση επιληπτικής κρίσης όταν ο ασθενής βρίσκεται σε πισίνα ή σε θάλασσα.
Οι επιληπτικοί ασθενείς προτού αρχίσουν δραστηριότητες στο νερό όπως το κολύμπι, πρέπει να συζητούν το θέμα με το γιατρό για να γνωρίζουν καλά εάν η κατάσταση της επιληψίας τους, επιτρέπει στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο το κολύμπι ή άλλη δραστηριότητα σε σχέση με το νερό.
Η χρήση κατάλληλων σωσιβίων είναι οπωσδήποτε μια πολύ καλή βοήθεια για όλες τις δραστηριότητες που γίνονται στο νερό (θάλασσα, λίμνη, πισίνα). Επιπρόσθετα, ας μην ξεχνούμε ότι είναι καλύτερα για όλους, επιληπτικούς ή άλλους, να κολυμπούν μαζί με άλλα άτομα και όχι μόνοι.
Για τη συμμετοχή τους σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες και σπορ, οι επιληπτικοί ασθενείς είναι απαραίτητο να ζητούν τη γνώμη του γιατρού τους κατά πόσο την επιτρέπουν οι ιδιαιτερότητες της δικής τους περίπτωσης.
