Παγκοσμίως το συνολικό ποσοστό των ενηλίκων που υποφέρουν από ενεργό πρόβλημα πονοκέφαλου ανέρχεται στο 46%.

Το ποσοστό των ανθρώπων που πάσχουν από ημικρανία ανέρχεται στο 11%, από πονοκέφαλους τάσης 42% και από χρόνιους καθημερινούς πονοκέφαλους 3%.

Τα στοιχεία αυτά προέκυψαν από πολυεθνική μελέτη στα πλαίσια της εκστρατείας για ανακούφιση από τη μάστιγα των πονοκεφάλων παγκοσμίως που διενεργείται σε συνεργασία από σημαντικούς διεθνείς οργανισμούς όπως η Παγκόσμιος Οργάνωση Υγείας, η Διεθνής Εταιρεία Κεφαλόπονου, η Παγκόσμια Συμμαχία Πονοκέφαλου και άλλοι.

Επιπρόσθετα, τα στοιχεία δείχνουν ότι η ανικανότητα που προκύπτει εξαιτίας των πονοκέφαλων τύπου τάσης, είναι μεγαλύτερων διαστάσεων από ότι αυτή που προκύπτει λόγω ημικρανίας.

Σύμφωνα με την κατάταξη για τις αιτίες ανικανότητας που κάνει η Παγκόσμιος Οργάνωση Υγείας, τα εν λόγω δεδομένα, θα έβαζαν τις διαταραχές που προκαλούνται από τους πονοκεφάλους στις 10 συχνότερες αιτίες ανικανότητας και για τα δύο φύλα. Για τις γυναίκες θα ήταν στις 5 πρώτες αιτίες που προκαλούν το μεγαλύτερο βαθμό ανικανότητας.

Υπενθυμίζουμε ότι οι πονοκέφαλοι τάσης είναι η πιο συχνή μορφή πονοκεφάλων. Αποτελούν περίπου το 75% του συνόλου των κεφαλόπονων.

Η κατάσταση που χαρακτηρίζει τον κεφαλόπονο τάσης είναι ένα οδυνηρό αίσθημα με συσφικτικό ή πιεστικό χαρακτήρα που περιλαμβάνει τους δύο κροτάφους, το μέτωπο ή το πίσω μέρος της κεφαλής και του αυχένα.

Η ένταση του πόνου είναι συνήθως ήπια μέχρι μέτρια και δεν αυξάνεται με τη σωματική δραστηριότητα. Σε ορισμένους ασθενείς οι πονοκέφαλοι τάσης παίρνουν μια χρόνια μορφή όταν επαναλαμβάνονται συχνά για τουλάχιστον 6 μήνες.

Στις χρόνιες περιπτώσεις, ο πόνος και οι ενοχλήσεις μπορούν να οδηγήσουν στη μείωση των δυνατοτήτων που έχει ένα άτομο προκαλώντας έτσι μια μορφή αναπηρίας.

Μια ενδιαφέρουσα εργασία που έγινε στο Κέντρο Πονοκεφάλων της Δανίας, τονίζει τις κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις του ευρέως διαδομένου αυτού προβλήματος. Σε 55 άτομα (12 άνδρες και 43 γυναίκες) με μέσο όρο ηλικίας 41 ετών που παρουσίαζαν κατά μέσο όρο πονοκέφαλο με συχνότητα 15 ημερών ανά μήνα, αξιολογήθηκαν παράμετροι όπως χρήση των υπηρεσιών υγείας, απουσία από την εργασία λόγω ασθένειας, αποτελεσματικότητα στην εργασία, χρήση φαρμάκων, έξοδα, βαθμός ανικανότητας.

Οι πληροφορίες που προέκυψαν, έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον: Αποτελεσματικότητα στην εργασία: 80% των ασθενών δήλωσαν ότι ο πονοκέφαλος, μείωνε κατά πολύ την αποτελεσματικότητα στην επαγγελματική τους απασχόληση και 91% δήλωσαν ότι παρεμποδίζονταν καθημερινά στις δραστηριότητες τους εξαιτίας του πονοκέφαλου   Απουσίες από την εργασία: Ο μέσος όρος ημερών απουσίας από την εργασία τους λόγω πονοκεφάλου για τον 1 χρόνο που προηγήθηκε της έρευνας, ήταν κατά μέσο όρο 57 ημέρες, με αριθμό ημερών απουσίας για το σύνολο που κυμαινόταν από 0 έως 365 μέρες και μέση τιμή 12 ημέρες. Το 10% των ασθενών απουσίαζαν από τη δουλειά τους για 1 χρόνο λόγω πονοκεφάλων και σχεδόν 20% απουσίαζαν για τον ίδιο λόγο για περισσότερο από 60 μέρες   Επάγγελμα και καριέρα: 29% των ασθενών άλλαξαν την εργασία τους, 46% απέκλεισαν την ενασχόληση τους με ορισμένα επαγγέλματα και 40% δήλωναν ότι περιορίστηκε η καριέρα τους εξαιτίας των πονοκεφάλων   Οικογενειακή ζωή: 58% δήλωσαν ότι λόγω της πάθησης τους, εξαρτώντο από την οικογένεια και φίλους και 9% αποφάσισαν να μην κάνουν άλλο παιδί

Επισημαίνεται ότι το 2001, μια πληθυσμιακή έρευνα στη Δανία έδειξε ότι σχεδόν 33% του πληθυσμού ζήτησε συμβουλή από τον οικογενειακό γιατρό και 3% εισήχθησαν σε νοσοκομείο λόγω προβλήματος πονοκέφαλου.

Οι ημικρανίες και οι πονοκέφαλοι τάσης είναι σημαντικά συχνότεροι στις πλέον παραγωγικές ηλικίες, ιδιαίτερα μεταξύ 40 και 50 ετών. Για αυτό, οι κοινωνικές κι οικονομικές συνέπειες των χρόνιων αυτών παθήσεων, είναι μεγάλες.

Οι σοβαροί και συχνοί πονοκέφαλοι δημιουργούν σημαντικό άμεσο και έμμεσο κόστος όχι μόνο για τους πάσχοντες αλλά και για την κοινωνία γενικότερα. Η επιβάρυνση των ασθενών, της οικογένειας τους, των υπηρεσιών υγείας και της παραγωγικότητας της κοινωνίας στην οποία ζουν, αποτελούν ένα μεγάλο σύνθετο πρόβλημα για το οποίο απαιτούνται καλύτερα μέτρα αντιμετώπισης.

Μέτρα πρόληψης, έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας, μια αποτελεσματική στρατηγική ολοκληρωτικής αντιμετώπισης του ζητήματος, μπορεί να έχει ψηλά οικονομικά οφέλη για την κοινωνία και ανεκτίμητης αξίας βελτίωση της ποιότητας της προσωπικής, επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής των ασθενών που πάσχουν από χρόνιο κεφαλόπονο.