Στον υπερθυρεοειδισμό ο θυρεοειδής αδένας είναι υπερβολικά δραστήριος και παράγει περισσότερες θυρεοειδείς ορμόνες απ' ότι χρειάζεται ο οργανισμός.
Οι γυναίκες προσβάλλονται μέχρι 6 φορές συχνότερα από ότι οι άνδρες.
Η πάθηση εκδηλώνεται σπανιότερα στους ηλικιωμένους παρά στους νέους. Συμβαίνει πιο συχνά στις ηλικίες μεταξύ 20 και 40 ετών.
Περισσότερο από 70% των περιπτώσεων υπερθυρεοειδισμού οφείλονται στην ασθένεια Graves (διάχυτη τοξική βρογχοκήλη). Η ασθένεια αυτή προκύπτει λόγω του ότι το σύστημα άμυνας του οργανισμού, το ανοσοποιητικό σύστημα, εξαιτίας παθολογικής διαταραχής, επιτίθεται με αντισώματα εναντίον του θυρεοειδούς αδένα (αυτοάνοσος νόσος).
Τα παθολογικά αντισώματα κάνουν το θυρεοειδή αδένα στα άτομα με ασθένεια
Graves, να παράγει περισσότερη θυροξίνη (Τ4) ή και τριιωδοθυρονίνη (Τ3) που είναι οι ορμόνες που συνθέτει και αποθηκεύει ο αδένας.
Η υπερλειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, εκτός από την ασθένεια Graves, μπορεί επίσης να προκληθεί και από άλλες παθολογικές καταστάσεις όπως οι ακόλουθες:
- Η υποξεία θυρεοειδίτιδα (φλεγμονή του θυρεοειδούς αδένα)
- Η τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη
- Τοξικό αδένωμα
- Υπερβολική έκθεση στο ιώδιο
- Φαρμακευτικός υπερθυρεοειδισμός (λόγω χορήγησης υπερβολικών δόσεων θυροξίνης ή τριιωδοθυρονίνης)
- Θυρεοειδίτιδα που συμβαίνει μετά από τη γέννα.
Τα συχνότερα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού περιλαμβάνουν:
- Απώλεια βάρους που δεν εξηγείται λόγω περισσότερης σωματικής άσκησης ή λιγότερο φαγητό
- Ταχυπαλμία (αίσθημα προκάρδιων παλμών με ταχυκαρδία) και άλλες ανωμαλίες του καρδιακού ρυθμού
- Ιδρώτες και μείωση αντοχής της ζέστης (δυσανεξία στη ζέστη, εξάψεις)
- Νευρικότητα
- Μυϊκή αδυναμία, κούραση, εύκολη κόπωση
- Τρέμουλο
- Εξώφθαλμος (τα μάτια βγαίνουν προς τα έξω, προεξέχουν). Το κάπνισμα αυξάνει κατά πολύ τον κίνδυνο πιο σοβαρών προβλημάτων σε ασθενείς που πάσχουν από την ασθένεια Graves
- Διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα, βρογχοκήλη.
Η ύπαρξη συμπτωμάτων αυτού του τύπου, επιβάλλει τη συμβουλή από το γιατρό. Η ταχύτερη διάγνωση επιτρέπει έγκαιρη αντιμετώπιση και καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα.
Τα συμπτώματα μπορεί να είναι σοβαρότερα ή πιο ήπια. Σε ηλικιωμένους τα συμπτώματα του υπερθυρεοειδισμού, δυνατόν ακόμη να μην υπάρχουν.
Η διάγνωση βασίζεται στο ιατρικό ιστορικό, στην κλινική εξέταση και σε απλές συμπληρωματικές εξετάσεις όπως η μέτρηση των ορμονών.
Οι ορμόνες του θυρεοειδούς (Τ4, Τ3) βρίσκονται σε ψηλά επίπεδα ενώ η ορμόνη TSH (θυρεοειδοτρόπος ορμόνη, θυρεοτροπίνη) που εκκρίνεται από την υπόφυση του εγκεφάλου και ρυθμίζει την παραγωγή ορμονών από το θυρεοειδή αδένα, βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα.
Το σπινθηρογράφημα με τη βοήθεια ραδιοϊσοτόπων, βοηθά διότι έχει τη δυνατότητα να απεικονίζει περιοχές με λειτουργικές ανωμαλίες του θυρεοειδούς.
Η θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού εξαρτάται από την αιτία. Τα θεραπευτικά όπλα περιλαμβάνουν φάρμακα (αντιθυρεοειδικά φάρμακα προπυλθειουρακίλη, μεθιμαζόλη, καρβιμαζόλη) που καταστέλλουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδενα, το ραδιενεργές ιώδιο και τη χειρουργική επέμβαση για αφαίρεση του αδένα.
