Για πολλά χρόνια οι επιστήμονες υποπτεύονταν ότι ο μόλυβδος μπορεί να προκαλεί καρκίνο. Ο μόλυβδος διαπερνά τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό ασκώντας έτσι τις τοξικές του επιδράσεις στους νευρικούς ιστούς.

Έχουν γίνει πολλές έρευνες για τις νοσηρές επιδράσεις του μόλυβδου στα παιδιά και στους νέους γενικότερα. Εκείνο όμως που χρειάζεται ακόμη να διερευνηθεί περισσότερο είναι οι μακροχρόνιες τοξικές επιδράσεις του μόλυβδου στην υγεία και ιδιαίτερα όσον αφορά στην πρόκληση καρκίνου.

Η σχέση μεταξύ έκθεσης στο μόλυβδο και καρκίνου στον εγκέφαλο, εξετάστηκε σε έρευνα που συμπεριέλαβε 317.968 εργαζόμενους. Ο στόχος των ερευνητών ήταν να βοηθήσουν στην αναγνώριση περιβαλλοντικών ή επαγγελματικών παραγόντων που είναι σε θέση να προκαλούν μεταλλάξεις οι οποίες οδηγούν σε καρκίνους.

Η αναγνώριση τέτοιων παραγόντων θα μπορούσε να επιτρέπει την πρόληψη ενός ποσοστού εγκεφαλικών καρκίνων. Είναι γεγονός ότι πολύ λίγα είναι γνωστά όσον αφορά στην αναγνώριση των αιτιών που προκαλούν εγκεφαλικό καρκίνο. Ο μόνος παράγοντας για τον οποίο έχει γίνει αποδεκτό ότι προκαλεί εγκεφαλικό καρκίνο, είναι η ιονίζουσα ακτινοβολία.

Στην εργασία τους, οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Rochester, αξιολόγησαν την έκθεση των εργαζομένων στο μόλυβδο. Η χρονική περίοδος της έρευνας όσον αφορά στην καταγραφή των επαγγελμάτων των συμμετεχόντων, ήταν από το 1979 έως το 1981.

Οι επαγγελματίες που θεωρήθηκαν ότι είχαν τις περισσότερες πιθανότητες έκθεσης με τα ψηλότερα επίπεδα σε μόλυβδο ήσαν οι ελαιοχρωματιστές και οι μηχανικοί αυτοκινήτων. Οι εργαζόμενοι στα πρατήρια βενζίνης θεωρήθηκαν ότι ενώ είχαν ψηλές πιθανότητες έκθεσης στο μόλυβδο, τα επίπεδα μόλυβδου σε αυτούς έπρεπε να ήταν μέτριας σοβαρότητας λόγω του ότι η πιθανότητα άμεσης επαφής με τα καύσιμα που περιείχαν μόλυβδο, ήταν χαμηλότερη.

Οι πυροσβέστες, οι μηχανικοί, οι συναρμολογητές αυτοκινήτων, οι οδηγοί φορτηγών αυτοκινήτων, οι υδραυλικοί, οι συγκολλητές και οι τυπογράφοι κατατάχθηκαν σύμφωνα με το μοντέλο που χρησιμοποιήθηκε για την έρευνα, σε αυτούς που είχαν πιθανότητες έκθεσης στο μόλυβδο.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι άνθρωποι που εκτίθενται συστηματικά στο μόλυβδο λόγω της εργασίας τους, είχαν 50% περισσότερες πιθανότητες να αποβιώσουν λόγω καρκίνου του εγκεφάλου σε σύγκριση με αυτούς που δεν εκτίθεντο στο μέταλλο. Ο αριθμός των θανάτων που καταγράφηκε στην εν λόγω έρευνα σε σχέση με το μόλυβδο ήταν μεγαλύτερος σε σύγκριση με άλλες ανάλογες έρευνες.

Πρέπει να τονίσουμε ότι χρειάζεται προσοχή στην ερμηνεία των αποτελεσμάτων. Ενώ βρέθηκε συσχετισμός μεταξύ έκθεσης στο μόλυβδο και αυξημένου κινδύνου θανάτου λόγω καρκίνου εγκεφάλου στους εργαζόμενους, δεν έχει αποδειχθεί η αιτιολογική σχέση.

Παράλληλα δεν έχουμε στοιχεία για την πραγματική συγκέντρωση του μόλυβδου στον οργανισμό των εργαζομένων που διαγνώσθηκαν με καρκίνο στον εγκέφαλο. Επίσης δεν μας παρέχονται στοιχεία για τα είδη του καρκίνου εγκέφαλου που διαγνώσθηκαν.

Οι περιορισμοί αυτοί δεν επιτρέπουν την εξαγωγή περαιτέρω συμπερασμάτων. Για το λόγο αυτό οι ερευνητές προγραμματίζουν να μετρήσουν στους οργανισμούς των ασθενών που παρουσίασαν καρκίνο στον εγκέφαλο τα επίπεδα μολύβδου στα οστά. Οι μετρήσεις αυτές, δίνουν μια ορθή αξιολόγηση της έκθεσης και συσσώρευσης του μετάλλου στους εργαζόμενους.       

Αναμένοντας εμείς θα συγκρατήσουμε τη σημασία που έχει ο περιορισμός της έκθεσης των ανθρώπων στο μόλυβδο τόσο για τις τοξικές επιδράσεις που έχει στα παιδιά και στους νέους αλλά και για τις μακροχρόνιες τοξικές επιδράσεις στους ενήλικες σε διάφορα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού.