Η
χρησιμότητα της χορήγησης
μετεγχειρητικής θεραπείας σε ασθενείς
με πολύ μικρούς καρκίνους του μαστού,
δηλαδή μεγέθους μικρότερου από 1
εκατοστό, αποτελεί θέμα συζήτησης
μεταξύ των ειδικών του καρκίνου του
μαστού. Φαίνεται ότι ακόμη δεν έχουν
καταλήξει και συμφωνήσει εάν πρέπει να
δίνεται στις περιπτώσεις αυτές, μετά
από τη χειρουργική επέμβαση
χημειοθεραπεία ή ορμονική θεραπεία.
Σύμφωνα με έρευνα που έγινε
από National Surgical Breast and Bowel Project των ΗΠΑ, η
οποία ανέλυσε τα δεδομένα από 1259
ασθενείς με μικρούς καρκίνους του
μαστού από το 1976 μέχρι το 1993, η χορήγηση συμπληρωματικής
θεραπείας μπορεί να βοηθήσει και γι'
αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψη μέσα
στις θεραπευτικές επιλογές.
Στη μεγάλη αυτή έρευνα
μελετήθηκαν τα αποτελέσματα από 5
θεραπευτικές δοκιμές που
συμπεριέλαβαν 1259 γυναίκες με καρκίνους
μεγέθους μικρότερου από 1 εκατοστό και
που δεν είχαν διηθημένους λεμφαδένες
στη μασχάλη. Ο συνδυασμός των
αποτελεσμάτων και από τις 5 αυτές
μελέτες έδειξε ότι η η μετεγχειρητική
θεραπεία (χημειοθεραπεία ή
ορμονοθεραπεία) μπορούσε να μειώσει
τον κίνδυνο υποτροπής, δηλαδή
επενεμφάνισης του καρκίνου.
Η ανάλυση έδειξε επιπλέον
ότι υπήρχε μεγαλύτερος κίνδυνος
υποτροπής στις εξής περιπτώσεις:
-
οι γυναίκες με καρκίνο
μαστού μικρότερου από 1 εκατοστό σε
μέγεθος είχαν λιγότερο κίνδυνο να
υποτροπιάσουν παρά αυτές που είχαν
καρκίνο μεγέθους ίσου με 1 εκατοστό
-
οι γυναίκες ηλικίας 49
ετών και περισσότερο είχαν
μεγαλύτερο κίνδυνο υποτροπής παρά οι
νεότερες.
-
οι γυναίκες των οποίων ο
καρκίνος βρισκόταν εντός των λοβών ή
καναλιών του μαστού είχαν
περισσότερο κίνδυνο
υποτροπής
Οι γιατροί που έκαναν την
έρευνα αυτή δηλώνουν ότι χρειάζονται
ακόμη περισσότερα στοιχεία και από
άλλες μελέτες για να εξαχθούν τελικά
συμπεράσματα για το τι πρέπει να
γίνεται στις περιπτώσεις αυτές.
Ταυτόχρονα άλλοι ειδικοί
του καρκίνου του μαστού δήλωσαν
σχετικά με τα πορίσματα της έρευνας
αυτής επιφύλαξη διότι πιθανόν να
υπάρχουν μεθοδολογικά λάθη που να
οδηγούν σε λανθασμένα συμπεράσματα. Γι'
αυτό δηλώνουν ότι χρειάζεται και άλλη
ακόμη προσεκτική μελέτη του θέματος.
Η έρευνα αυτή δημοσιεύεται
στο Journal of the National Cancer Institute, στις 17.1.2001.
Ο καρκίνος του μαστού είναι
ο πιο συχνός καρκίνος στις γυναίκες.
Χάρις στη μαστογραφία γίνεται έγκαιρη
διάγνωση και τώρα όσο ποτέ
προηγουμένως, γίνονται διαγνώσεις όπου
το μέγεθος του όγκου είναι μικρό.
Οι γυναίκες με καρκίνο
του μαστού σε στάδιο1 (μεγέθους
μικρότερου από 2 εκατοστά) στις οποίες
οι μασχαλιαίοι λεμφαδένες δεν έχουν
διηθηθεί από τον καρκίνο έχουν
εξαίρετη πρόγνωση με μόνη θεραπεία την
χειρουργική επέμβαση. Περίπου 90% των
γυναικών αυτών έχουν επιβίωση
μεγαλύτερη των 5 ετών χωρίς υποτροπή
της ασθένειας τους. Οι γυναίκες με
ακόμη μικρότερους όγκους έχουν ακόμη
καλύτερη πρόγνωση.
Από τις γυναίκες αυτές,
δηλαδή αυτές που έχουν μικρότερους
όγκους, μερικές πιθανόν να
επωφελούνται από μια μετεγχειρητική
συμπληρωματική θεραπεία,
χημειοθεραπεία ή ορμονοθεραπεία, και
αυτό παρά το γεγονός ότι μπορεί να
υπάρχουν οι σχετικές επιπλοκές των
θεραπειών αυτών.
Είναι αυτά τα ερωτήματα
που προσπαθεί να απαντήσει η μελέτη που
περιγράφουμε και σίγουρα το να
καθορισθεί με ακρίβεια ποιοι ασθενείς
θα πρέπει να υποβάλλονται σε περαιτέρω
θεραπεία είναι ένα ερώτημα που
απασχολεί τους γιατρούς και τους
ερευνητές.