Η
κατάθλιψη δεν είναι μόνο ασθένεια των ενηλίκων. Τα παιδιά και οι έφηβοι
μπορούν να υποφέρουν από κατάθλιψη. Υπολογίζεται ότι περίπου 5% των
παιδιών και εφήβων ανά πάσα στιγμή υποφέρουν από κατάθλιψη.Είναι
σημαντικό η κατάθλιψη στα παιδιά να αναγνωρίζεται διότι είναι μια ασθένεια
η οποία μπορεί να αντιμετωπισθεί. Είναι μια ασθένεια όπου τα αισθήματα
λύπης και κατάθλιψης παραμένουν και επιμένουν διαχρονικά με αποτέλεσμα να
επηρεάζεται η λειτουργία της προσωπικότητας του παιδιού ή του έφηβου.
Τα παιδιά τα οποία υποβάλλονται ή βρίσκονται σε καταστάσεις στρες ή που
χάνουν κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο έχουν αυξημένο κίνδυνο να
παρουσιάσουν κατάθλιψη. Επίσης παιδιά που έχουν διαταραχές της προσοχής,
μαθησιακά προβλήματα, διαταραχές της συμπεριφοράς και έχουν αγωνίες, έχουν
αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν κατάθλιψη. Επίσης σε αρκετές περιπτώσεις
υπάρχει ένα οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης.
Ο τρόπος συμπεριφοράς του παιδιού και του έφηβου που πάσχει από
κατάθλιψη μπορεί να είναι διαφορετικός από αυτόν του ενήλικα με
κατάθλιψη.
Είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να γνωρίζουν ότι η παθολογία αυτή μπορεί
να πλήξει το παιδί τους και να μπορούν να αναγνωρίζουν τα σημεία της
κατάθλιψης που μπορεί να βασανίζει το παιδί τους για να μπορούν έγκαιρα να
ζητήσουν βοήθεια.
Εάν ένα ή περισσότερα από τα πιο κάτω σημεία κατάθλιψης παραμένουν στο
παιδί, είναι καλό οι γονείς να ζητήσουν βοήθεια και συμβουλές από ένα
ειδικό:
- Συχνές καταστάσεις λύπης, παιδί που δακρύζει εύκολα με συχνό κλάμα
- Παιδί που έχει αισθήματα απελπισίας
- Μειωμένο ενδιαφέρον για δραστηριότητες και απουσία ενδιαφέροντος και
ευχαρίστησης για δραστηριότητες που πρωτύτερα ήσαν αγαπημένες στο παιδί
- Χαμηλό επίπεδο ενέργειας και συνεχής κατάσταση όπου το παιδί νιώθει
ανία και πλήξη
- Το παιδί απομονώνεται κοινωνικά και η επικοινωνία του με τους άλλους
μειώνεται σημαντικά
- Μειωμένο αίσθημα αυτοεκτίμησης και αισθήματα ενοχής
- Υπερβολική ευαισθησία αισθημάτων απόρριψης από τους άλλους και
αποτυχίας
- Αυξημένη ερεθιστικότητα, εχθρότητα και αυξημένη τάση θυμού
- Δυσκολίες στις διαπροσωπικές σχέσεις
- Συχνά παράπονα για σωματικές ενοχλήσεις ή ασθένειες όπως για
παράδειγμα για πονοκεφάλους ή πόνους στο στομάχι
- Μείωση των επιπέδων και δυνατοτήτων συγκέντρωσης
- Σημαντικές αλλαγές στις συνήθειες διατροφής και ύπνου
- Το παιδί μπορεί να μιλά ή να αναφέρει για ιδέες ή προσπάθειες για να
φύγει από το σπίτι του
- Σκέψεις ή εκφράσεις για αυτοκτονία ή συμπεριφορά αυτοκαταστροφής
|
Ένα παιδί το οποίο πρωτύτερα έπαιζε συχνά με τους φίλους του ενώ τώρα
περνά τον περισσότερο χρόνο μόνο του χωρίς κανένα ενδιαφέρον μπορεί να
υποφέρει από κατάθλιψη. Πράγματα τα οποία πριν του δημιουργούσαν χαρά τώρα
δεν του προκαλούν ευχαρίστηση.
Παιδιά που πάσχουν από κατάθλιψη μπορούν να λένε ότι θέλουν να
πεθάνουν ή ακόμη να μιλούν για αυτοκτονία. Τα παιδιά αυτά έχουν αυξημένο
κίνδυνο για αυτοκτονία. Επίσης παιδιά που υποφέρουν από την κατάσταση αυτή
μπορεί να κάνουν κατάχρηση αλκοόλ ή ακόμη να αρχίσουν να παίρνουν
ναρκωτικά σε μια προσπάθεια να νιώθουν καλύτερα.
Είναι σημαντικό να έχουμε υπ' όψη μας ότι παιδιά που προκαλούν
προβλήματα στο σπίτι ή στο σχολείο μπορεί στην πραγματικότητα να πάσχουν
από κατάθλιψη αλλά να μη το γνωρίζουν. Επειδή ο νεαρός μπορεί να μη
δείχνει πάντοτε λυπημένος μπορεί σε τέτοιες περιπτώσεις οι γονείς και οι
δάσκαλοι του να μη αντιληφθούν ότι η συμπεριφορά που προκαλεί προβλήματα
και φασαρίες στην ουσία είναι ένα σημάδι κατάθλιψης. Σε μερικές
περιπτώσεις τα παιδιά αυτά όταν ερωτηθούν ευθέως μπορεί να απαντήσουν ότι
είναι δυστυχισμένα και λυπημένα.
Η έγκαιρη διάγνωση και η ιατρική θεραπευτική αντιμετώπιση για τα παιδιά
και έφηβους με κατάθλιψη έχουν μεγάλη σημασία. Πρόκειται για μια
πραγματική ασθένεια που χρειάζεται αντιμετώπιση από ένα ειδικό.
Η ολοκληρωμένη αντιμετώπιση περιλαμβάνει εξατομικευμένη προσέγγιση για
το παιδί αλλά και οικογενειακή θεραπεία. Μπορεί μάλιστα σε ορισμένες
περιπτώσεις να χρειάζονται και αντικαταθλιπτικά φάρμακα.
Οι γονείς πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί για τις καταστάσεις
κατάθλιψης στα παιδιά τους και στους έφηβούς τους. Είναι καλό να ζητούν
βοήθεια εάν φαίνεται αναγκαίο, από το γιατρό τους και άλλους ειδικούς όπως
οι ψυχολόγοι και ψυχίατροι που εξειδικεύονται στο παιδί και στον έφηβο.