Η συνομιλία σε κινητό τηλέφωνο με ελεύθερα χέρια αποσπά την προσοχή του οδηγού και μειώνει τις ικανότητες οδήγησης του περισσότερο από ότι η συνομιλία με ένα επιβάτη στην μπροστινή θέση.

Οι οδηγοί που μιλούν και διηγούνται ένα γεγονός στο κινητό τηλέφωνο χωρίς να το κρατούν όταν οδηγούν, έχουν 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να χάσουν μία έξοδο που πρέπει να πάρουν από τον αυτοκινητόδρομο παρά όταν λένε τα ίδια πράγματα σε ένα επιβάτη στην μπροστινή θέση του αυτοκινήτου.

Επίσης κάτω από τις ίδιες συνθήκες, οι οδηγοί διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να ξεφύγουν από τη λωρίδα κυκλοφορίας τους και να μην διατηρούν την κατάλληλη απόσταση αλλά μικρότερη από το προπορευόμενο αυτοκίνητο.

Νέοι σε ηλικία οδηγοί που μιλούν σε κινητό τηλέφωνο ενώ οδηγούν έχουν μειωμένους χρόνους αντίδρασης που είναι τόσο χαμηλοί όσο αυτοί ηλικιωμένων οδηγών. Ανεξάρτητα από το εάν χρησιμοποιούν κινητό με ή χωρίς τα χέρια τους, οδηγοί οποιασδήποτε ηλικίας έχουν απώλεια των δεξιοτήτων οδήγησης ανάλογη με αυτή που έχουν οδηγοί που νομικά θεωρούνται μεθυσμένοι (επίπεδα αλκοόλης στο αίμα πέραν του επιτρεπόμενου).

Οποιαδήποτε μορφή συνομιλίας του οδηγού αποσπά και μειώνει την προσοχή του από το τι συμβαίνει στο οδικό δίκτυο αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο να κάνει λάθη οδήγησης και δυστυχήματα.

Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η μείωση της προσοχής κατά τη συνομιλία διαμέσου κινητού τηλεφώνου είναι μεγαλύτερη όταν ο οδηγός μιλά στο κινητό τηλέφωνο παρά όταν μιλά με επιβαίνοντες του αυτοκινήτου του. Ο κίνδυνος τροχαίων ατυχημάτων είναι μεγαλύτερος όταν ο οδηγός μιλά στο κινητό με ή χωρίς ελεύθερα χέρια παρά όταν μιλά με επιβάτες. 

Ο λόγος για τον οποίο η συνομιλία με επιβάτη είναι λιγότερη επικίνδυνη παρά η συνομιλία σε κινητό τηλέφωνο είναι διότι ο επιβάτης βλέπει ταυτόχρονα με τον οδηγό το τι συμβαίνει στο δρόμο. Έτσι μπορεί να επισύρει την προσοχή του οδηγού όταν χρειάζεται.

Επίσης ο επιβάτης μπορεί να βοηθά τον οδηγό με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα δυνατόν να είναι προσεκτικότερος σε αυτά που λέει εάν αντιληφθεί δυσκολίες στο δρόμο ή ότι ο οδηγός έχει κάποιο πρόβλημα. Παράλληλα είναι σε θέση να συμβάλλει στην αντιμετώπιση προβλημάτων οδικής κυκλοφορίας και πλοήγησης.

Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα προέκυψαν από έρευνα σε 96 ενήλικες ηλικίας από 18 έως 49 ετών. Χρησιμοποιήθηκαν εξομοιωτές και οι μισοί από τους συμμετέχοντες ήσαν οδηγοί και οι άλλοι μισοί επιβάτες που συνομιλούσαν μαζί τους.

Τα ζεύγη οδηγών και επιβατών έπρεπε να λάβουν μέρος κατά την εξομοίωση σε ένα από τα τρία ακόλουθα σενάρια: Συνομιλία διαμέσου κινητού τηλεφώνου με ελεύθερα χέρια, συνομιλία με τον επιβάτη στο αυτοκίνητο και καμία συνομιλία.

Οι οδηγοί έπρεπε να κάνουν μια διαδρομή περίπου 40 χιλιομέτρων σε πραγματικές συνθήκες πολυσύχναστου αυτοκινητόδρομου που απαιτούσαν την προσοχή τους. Η διάρκεια της διαδρομής ήταν 10 λεπτά. Μεταξύ άλλων έπρεπε μετά από 13 χιλιόμετρα να βγουν από τον αυτοκινητόδρομο και να πάνε σε ένα σταθμό ανάπαυσης.

Οι επιστήμονες από το πανεπιστήμιο της Γιούτα διαπίστωσαν ότι οι οδηγοί που συνομιλούσαν στο κινητό τηλέφωνο παρουσίαζαν την "τύφλωση απροσεξίας". Το φαινόμενο αυτό που έχει περιγραφεί ήδη από αριθμό ερευνητών, μειώνει τις δυνατότητες του οδηγού που μιλά σε κινητό τηλέφωνο να επεξεργάζεται τις πληροφορίες που λαμβάνει από το περιβάλλον στο οποίο λειτουργεί και κινείται.

Οι άνθρωποι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η οδήγηση με ταυτόχρονη ομιλία σε κινητό τηλέφωνο είναι επικίνδυνη.

Η συνομιλία με επιβάτες μειώνει την προσοχή και αυξάνει τον κίνδυνο δυστυχημάτων αλλά λιγότερο από ότι η συνομιλία του οδηγού με ή χωρίς ελεύθερα χέρια διαμέσου κινητού τηλεφώνου.