Τα λεμφώματα μη Hodgkin είναι τα συχνότερα από τις δύο κατηγορίες λεμφωμάτων. Η άλλη κατηγορία κακοηθών ασθενειών των λεμφαδένων και του λεμφατικού ιστού γενικότερα, είναι τα λεμφώματα τύπου  Hodgkin.

Τα λεμφώματα μη Hodgkin είναι 7 φορές συχνότερα από ότι τα λεμφώματα τύπου Hodgkin. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες τα λεμφώματα μη Hodgkin παρουσιάζουν σημαντική αύξηση της συχνότητας τους. Από το 1970 έως σήμερα η συχνότητα τους διπλασιάστηκε.

Υπάρχουν περισσότερα από 30 είδη λεμφωμάτων μη Hodgkin. Πρόκειται για καρκίνο που αναπτύσσεται στο λεμφατικό σύστημα, από τα λεμφοκύτταρα. Η ασθένεια μπορεί να εκδηλωθεί οπουδήποτε στον οργανισμό υπάρχει λεμφατικός ιστός (λεμφαδένες στις περιοχές του λαιμού, των μασχαλών, στις βουβωνικές χώρες, στο θύμο αδένα, στη σπλήνα, στο συκώτι, στο μυελό των οστών).

Τα συμπτώματα και σημεία του λεμφώματος μη Hodgkin μπορεί να είναι γενικού τύπου ή να εξαρτώνται από την περιοχή που έχει εκδηλωθεί η ασθένεια.

Βέβαια πολλά από τα σημεία και συμπτώματα που περιγράφονται, μπορεί να οφείλονται σε διάφορες άλλες καταστάσεις ή παθήσεις. Η αξιολόγηση από το γιατρό είναι απαραίτητη εάν υπάρχουν οποιεσδήποτε ανωμαλίες.

Γενικά συμπτώματα

Τα γενικά συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, κούραση, έντονη φαγούρα δέρματος, ανορεξία, ασυνήθιστη απώλεια βάρους χωρίς να γίνει οποιαδήποτε προσπάθεια, νυκτερινοί ιδρώτες σοβαρού βαθμού σε σημείο που να μουσκεύονται τα σεντόνια το βράδυ, επαναλαμβανόμενες μολύνσεις.    

Αύξηση μεγέθους ή και αριθμού λεμφαδένων, μάζα σε λεμφατικές περιοχές

Ο συχνότερος τρόπος με τον οποίο εμφανίζεται το λέμφωμα μη Hodgkin, είναι με μάζα ή αύξηση του μεγέθους των λεμφαδένων στην περιοχή του λαιμού, πάνω από τις κλείδες, στις μασχάλες και στις βουβωνικές χώρες.

Οι αυξημένοι σε μέγεθος λεμφαδένες στο λέμφωμα μη Hodgkin είναι ανώδυνοι και συχνά πρόκειται για τα μόνα σημεία της νόσου στα αρχικά της στάδια.

Η ύπαρξη ασυνήθιστων λεμφαδένων που έχουν αυξηθεί σε μέγεθος σε μια από τις εν λόγω περιοχές, επιβάλλει την εξέταση από γιατρό. Συχνά, η αύξηση του μεγέθους των λεμφαδένων δεν είναι μια κακοήθης νόσος.

Σε πολλές περιπτώσεις, ιδιαίτερα σε παιδιά, διάφοροι μολυσματικοί παράγοντες όπως οι ιοί, προκαλούν αύξηση του μεγέθους των λεμφαδένων οι οποίοι στη συνέχεια μπορεί να υποχωρήσουν σε διάστημα μερικών εβδομάδων. Παρόλα αυτά όμως, όταν παρατηρείται λεμφαδενοπάθεια, πρέπει να αναζητείται ιατρική συμβουλή.

Ο γιατρός θα αξιολογήσει τη γενική κατάσταση του ασθενούς, τον αριθμό, το μέγεθος, το σχήμα και την υφή των λεμφαδένων ή οποιασδήποτε άλλης παθολογικής μάζας που πιθανόν να έχει ο ασθενής. Ανάλογα με τα ευρήματα θα προχωρήσει με περαιτέρω διερεύνηση.

Λέμφωμα στην κοιλιά

Στις περιπτώσεις που το λέμφωμα μη Hodgkin επηρεάζει το λεμφατικό ιστό της κοιλιάς, είναι δυνατόν να υπάρχει φούσκωμα της κοιλιάς λόγω υγρού που μπορεί να συσσωρευθεί στην κοιλιακή χώρα. Μια τέτοια κατάσταση συνοδεύεται από πόνο, αίσθημα πίεσης στην κοιλιά και δυσκολία αναπνοής.

Στα παιδιά, το λέμφωμα μη Hodgkin αναπτύσσεται και μεγαλώνει γρήγορα. Το μέγεθος της κοιλιάς αυξάνεται σημαντικά και γρήγορα λόγω του υγρού που συσσωρεύεται και του πολλαπλασιασμού των κακοηθών κυττάρων που παρατηρείται στη λεμφατική μάζα. Κάποτε η πίεση στην κοιλιά είναι τέτοια που εμποδίζει την κανονική λειτουργία των εντέρων εμποδίζοντας τη διέλευση του περιεχομένου τους.

Λέμφωμα στο θώρακα

Στις περιπτώσεις που εμφανίζεται λέμφωμα μη Hodgkin στο θώρακα, μπορεί να δημιουργηθεί πίεση στις οδούς διέλευσης του αέρα όπως στην τραχεία και τους βρόγχους. Είναι επίσης δυνατόν να δημιουργηθεί υγρό στη θωρακική κοιλότητα ή ακόμη στο περικάρδιο.

Το λέμφωμα μη Hodgkin στο θώρακα μπορεί να είναι η αιτία βήχα, δύσπνοιας και πόνου.

Η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση του λεμφώματος τύπου μη Hodgkin, αυξάνει σημαντικά τις πιθανότητες ίασης.

Παρά το γεγονός ότι η συχνότητα της νόσου έχει αυξηθεί δραματικά κατά τα τελευταία 30 χρόνια, η επιβίωση των ασθενών έχει βελτιωθεί λόγω της προόδου που έχει επιτευχθεί στην αντιμετώπιση και λόγω της έγκαιρης διάγνωσης.