Για
πρώτη φορά γιατροί κατάφεραν χρησιμοποιώντας την αυτόλογη μεταμόσχευση
αρχέγονων κυττάρων των ιδίων των ασθενών να σταματήσουν την προοδευτική
επιδείνωση σε ασθενείς με κατά πλάκας σκλήρυνση.
Ταυτόχρονα πέτυχαν την αντιστροφή των βλαβών στον εγκέφαλο των
ασθενών με βελτίωση της νευρολογικής τους λειτουργίας.
Σε μια θεραπευτική δοκιμή που έγινε
σε 21 ασθενείς στο Σικάγο, καταγράφηκε μια συνεχής βελτίωση των ασθενών για
τους 24 μήνες που ακολούθησαν τη μεταμόσχευση. Ακολούθως παρατηρήθηκε
σταθεροποίηση. Οι νευρολογικές βελτιώσεις που καταγράφηκαν αφορούσαν στους
τομείς που είχαν επηρεαστεί από τη νόσο όπως το περπάτημα, η αταξία, η
δύναμη των μελών, η όραση και η ακράτεια.
Οι 21 ασθενείς που συμμετείχαν στη θεραπευτική δοκιμή φάσης
Ι/ΙΙ είχαν
ηλικίες από 20 έως 53 ετών. Η κατά πλάκας σκλήρυνση που είχαν,
χαρακτηριζόταν από φάσεις υποτροπής και ύφεσης με προοδευτική απώλεια
βασικών λειτουργιών.
Υπέφεραν από την ασθένεια τους κατά μέσο όρο για διάστημα 5 ετών προτού
να συμπεριληφθούν στην έρευνα. Επίσης είχαν λάβει για τουλάχιστον 6 μήνες
θεραπεία με την ιντερφερόνη βήτα αλλά χωρίς βελτίωση.
Σε χρονικό διάστημα που κυμαινόταν κατά μέσο όρο 3 χρόνια μετά από τη
μεταμόσχευση, 17 ασθενείς (81%) παρουσίασαν βελτίωση σε τουλάχιστον ένα
σημείο σε μια κλίμακα αξιολόγησης μειονεξιών λόγω της κατά πλάκας
σκλήρυνσης. Επιπρόσθετα, σε όλους τους ασθενείς παρατηρήθηκε σταθεροποίηση
της νόσου.
Στην αυτόλογη μεταμόσχευση αρχέγονων κυττάρων, οι γιατροί χορήγησαν
χημειοθεραπεία σε δόσεις που καταστρέφουν το ανοσοποιητικό σύστημα των
ασθενών. Στη συνέχεια τους χορήγησαν τα δικά τους πολυδύναμα αρχέγονα
κύτταρα τα οποία είχαν συλλέξει από το αίμα τους και διαφυλάξει πριν από
τη χορήγηση της χημειοθεραπείας.
Η χορήγηση των αρχέγονων κυττάρων μετά από τη χημειοθεραπεία επιτρέπει
την ανασυγκρότηση ενός νέου ανοσοποιητικού συστήματος στους ασθενείς. Οι
δόσεις της χημειοθεραπείας που χρησιμοποιήθηκαν στην εν λόγω θεραπεία
είναι τέτοιες που δεν καταστρέφουν πλήρως το μυελό των οστών αλλά μόνο τα
κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος.
Οι δόσεις χημειοθεραπείας ήταν χαμηλότερες από αυτές που
χρησιμοποιούνται στην κλασική αυτόλογη μεταμόσχευση αρχέγονων κυττάρων που
χορηγούνται για τη θεραπεία καρκίνου. Το γεγονός αυτό καθιστά την αυτόλογη
αυτή μεταμόσχευση για την κατά πλάκας σκλήρυνση πιο ασφαλή και με
λιγότερες τοξικές παρενέργειες.
Η ανασυγκρότηση του ανοσοποιητικού συστήματος με τη βοήθεια των
αρχέγονων κυττάρων, επιτρέπει μία νέα αρχή στη λειτουργία του συστήματος.
Μετά από τη μεταμόσχευση τα νέα λεμφοκύτταρα του ασθενούς που αποτελούν
τους βασικούς πυλώνες του ανοσοποιητικού συστήματος, σταματούν να
επιτίθενται κατά του εγκεφάλου τους.
Η ίδια ερευνητική ομάδα γιατρών είχε κάνει παλαιότερα μια ανάλογη
θεραπευτική δοκιμή σε ασθενείς με κατά πλάκας σκλήρυνση οι οποίοι όμως
βρίσκονταν στα τελευταία στάδια της νόσου. Η αυτόλογη μεταμόσχευση
αρχέγονων κυττάρων δεν βοήθησε τους ασθενείς αυτούς. Αντίθετα στους
ασθενείς στα πρώτα στάδια της νόσου παρατηρήθηκε μια συνεχής βελτίωση
τους.
Τα νέα αυτά που μας έρχονται από το Σικάγο είναι πράγματι πολύ
ενδιαφέροντα και ενθαρρυντικά. Όμως για να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα
της μεθόδου σε ασθενείς στα αρχικά στάδια της νόσου πρέπει τώρα να
διεξαχθεί μια προοδευτική τυχαιοποιημένη θεραπευτική δοκιμή και η εν λόγω
ερευνητική ομάδα γιατρών την έχει ήδη αρχίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η κατά πλάκας σκλήρυνση είναι μια αυτοάνοση ασθένεια. Αυτό σημαίνει ότι
το σύστημα άμυνας του οργανισμού του ασθενούς, λόγω παθολογικής αλλοίωσης
επιτίθεται εναντίον του κεντρικού νευρικού συστήματος προκαλώντας βλάβες
στον εγκέφαλο.
Στα πρώτα στάδια της νόσου παρατηρούνται κατά περιόδους νευρολογικά
συμπτώματα. Οι φάσεις αυτές της νόσου είναι υφέσεις που εναλλάσσονται με
υποτροπές. Στην περίοδο αυτή ο ασθενής μπορεί να ανακάμπτει πλήρως ή
μερικώς από τα συμπτώματα που παρουσιάζει κατά τη διάρκεια των υποτροπών.
Συνήθη συμπτώματα της νόσου είναι η κούραση, οι διαταραχές της όρασης,
η αδυναμία ή η παράλυση των άκρων (πόδια, χέρια), οι αισθητηριακές
αλλοιώσεις, το τρέμουλο, η απώλεια του συντονισμού των κινήσεων (αταξία),
οι δυσκολίες της ισορροπίας, οι ψυχολογικές αλλαγές, τα προβλήματα του
εντέρου και της ουροδόχου κύστης.
Σε 10 έως 15 χρόνια από την έναρξη της νόσου, οι περισσότεροι ασθενείς
που παρουσίασαν τη μορφή της κατά πλάκας σκλήρυνσης με υποτροπές και
υφέσεις, εξελίσσονται παρουσιάζοντας ένα προχωρημένο στάδιο της νόσου που
ονομάζεται δευτερογενής προοδευτική κατά πλάκας σκλήρυνση. Στο στάδιο αυτό
βιώνουν μια σταθερά επιδεινωνόμενη μη αντιστρέψιμη νευρολογική φθορά.
|