Τα αποτελέσματα της μεταμόσχευσης, σε ασθενείς με καρκίνο μαστού με διηθημένους 4 ή περισσότερους μασχαλιαίους λεμφαδένες, δεν είναι καλύτερα σε σύγκριση με τα αποτελέσματα που επιτυγχάνονται με τα κλασσικά πρωτοκόλλα χημειοθεραπείας.

Η αυτόλογη μεταμόσχευση μυελού των οστών είχε προταθεί εδώ και μερικά χρόνια για τη θεραπεία γυναικών με καρκίνο μαστού με φτωχή πρόγνωση. Κατά τη χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου, αφαιρούνται οι λεμφαδένες της μασχάλης και εξετάζονται ιστολογικά για να διαπιστωθεί κατά πόσο ο καρκίνος, τους έχει διηθήσει.

Οι συνήθεις χημειοθεραπείες δεν έχουν καλά αποτελέσματα στις περιπτώσεις όπου 4 ή περισσότεροι μασχαλιαίοι λεμφαδένες έχουν διηθηθεί. Η αυτόλογη μεταμόσχευση βασίζεται στη χορήγηση πολύ ψηλών δόσεων χημειοθεραπείας με στόχο την καταστροφή μέχρι και του τελευταίου καρκινικού κυττάρου.

Επειδή οι ψηλές αυτές δόσεις καταστρέφουν το μυελό των οστών του ασθενούς, για να καταστεί δυνατή η ανασυγκρότηση του και η επιβίωση, του χορηγείται ο δικός του μυελός που συλλέχθηκε πριν από την έναρξη των ψηλών δόσεων χημειοθεραπείας.

Τώρα Βρετανοί γιατροί δημοσιεύουν μια σημαδιακή έρευνα τους που συμπεριέλαβε 605 γυναίκες με καρκίνο του μαστού που βρέθηκαν κατά τη χειρουργική επέμβαση να έχουν 4 ή περισσότερους λεμφαδένες.

Η αξία της έρευνας αυτής έγκειται στο γεγονός ότι έγινε προοδευτικά με τυχαία κατανομή των νέων ασθενών σε μία από τις δύο θεραπευτικές αντιμετωπίσεις της νόσου. Από το 1995 έως το 1999, 307 γυναίκες υπεβλήθησαν σε αυτόλογη μεταμόσχευση ενώ 298 έλαβαν την κλασσική χημειοθεραπεία.

Όμως παρά το γεγονός ότι τα αποτελέσματα είναι ανάλογα επισημαίνεται το γεγονός ότι η αυτόλογη μεταμόσχευση έχει μεγαλύτερη τοξικότητα, κινδύνους και πιο ψηλό κόστος.

Πιστεύουμε ότι η εργασία αυτή προσθέτει με πειστικό τεκμηριωμένο τρόπο νέα δεδομένα για την αντιμετώπιση των περιπτώσεων καρκίνου του μαστού ψηλού κινδύνου.

Χωρίς να προσδιορίζεται τελεσίδικα η θέση της μεταμόσχευσης για την αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού, φαίνεται ότι για τη μεγάλη μάζα των περιπτώσεων ψηλού κινδύνου, δεν προσφέρει περισσότερα από την κλασσική αντιμετώπιση.

Οι μέχρι τώρα κλινικές δοκιμές συγκλίνουν στο ότι η αυτόλογη μεταμόσχευση μπορεί να είναι μια καλύτερη θεραπευτική επιλογή μόνο για επιλεγμένες ασθενείς (όπως για παράδειγμα περιπτώσεις με απουσία του γονιδίου HER-2lneu) από το σύνολο εκείνων με καρκίνο μαστού ψηλού κινδύνου.