Η λοιμώδης μονοπυρήνωση (νόσος του φιλιού), που προκαλείται από τον ιό του Epstein Barr και η οξεία πυώδης αμυγδαλίτιδα είναι και οι δύο πολύ συχνές παθήσεις που επηρεάζουν τη μύτη, τα αυτιά και το λαιμό.

Προκαλούν κοινά συμπτώματα στα οποία περιλαμβάνονται πόνος στο λαιμό, πυρετός, επώδυνο πρήξιμο, ερυθρότητα του φάρυγγα και των αμυγδαλών όπως επίσης και επίχρισμα λευκού χρώματος πάνω στις αμυγδαλές.

Είναι πολύ σημαντικό σε ένα ασθενή με συμπτώματα και σημεία αυτού του είδους, να γίνεται σωστά η διάγνωση της πάθησης που υπάρχει. Η αντιμετώπιση διαφέρει και επιπρόσθετα στη λοιμώδη μονοπυρήνωση υπάρχει ο κίνδυνος της αυτόματης ρήξης της σπλήνας με οξεία ενδοκοιλιακή αιμορραγία, επιπλοκή για την οποία απαιτείται πρόληψη.

Συνήθως για να διευκολυνθεί η διαφοροποίηση μεταξύ των δυο αυτών παθήσεων, χρειάζεται να γίνει ένα ειδικό τεστ (mononucleosis spot test) και αναγνώριση των ειδικών αντισωμάτων IgM και IgG για τα αντιγόνα του ιού Epstein Barr (EBNA, VCA, EA του ιού EBV) που ακολουθούν διαχρονικά μια συγκεκριμένη πορεία όσον αφορά στα επίπεδα τους στο αίμα.

Βασικά για να μπορέσουν οι γιατροί να καταλάβουν αντικειμενικά, ότι πρόκειται για λοιμώδη μονοπυρήνωση και όχι μια άλλη αιτία αμυγδαλίτιδας, χρειάζονται οι εξειδικευμένες αυτές εξετάσεις που είναι ακριβές.

Σε έρευνα που έκαναν γιατροί από το νοσοκομείο St George's του Λονδίνου, εξετάστηκε κατά πόσο ήταν δυνατό, με πιο απλό γρήγορο και φτηνό τρόπο, να γίνεται η διαφοροποίηση μεταξύ βακτηριδιακής αμυγδαλίτιδας και αμυγδαλίτιδας που παρουσιάζεται στα πλαίσια της λοιμώδους μονοπυρήνωσης.

Μελέτησαν τις εργαστηριακές εξετάσεις που έγιναν σε 120 ασθενείς με λοιμώδη μονοπυρήνωση και σε 100 ασθενείς με βακτηριδιακή αμυγδαλίτιδα που είχαν διαγνωστεί στο νοσοκομείο τους. Σε όλους τους ασθενείς έγιναν τουλάχιστον μια γενική αίματος και το τεστ για τη λοιμώδη μονοπυρήνωση.

Τα αποτελέσματα έδειξαν:

1. Στους ασθενείς με βακτηριδιακή αμυγδαλίτιδα, ο συνολικός αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων ήταν σημαντικά πιο αυξημένος (16.560 λευκά/μικρολίτρο) παρά στους ασθενείς με λοιμώδη μονοπυρήνωση (11.400 λευκά/μικρολίτρο)
    
2. Ο αριθμός των λεμφοκυττάρων (ομάδα των λευκών αιμοσφαιρίων του αίματος) ήταν σημαντικά πιο αυξημένος στους ασθενείς με λοιμώδη μονοπυρήνωση (6.490 λεμφοκύτταρα/μικρολίτρο) παρά στους ασθενείς με βακτηριδιακή αμυγδαλίτιδα (1.590 λεμφοκύτταρα/μικρολίτρο)
    
3. Ο λόγος λεμφοκυττάρων/λευκών αιμοσφαιρίων ήταν κατά μέσο όρο 0,54 στους ασθενείς με μονοπυρήνωση ενώ στους ασθενείς με βακτηριδιακή αμυγδαλίτιδα ήταν 0,1

Με βάση τα δεδομένα αυτά, οι γιατροί υπολόγισαν ότι όταν ο λόγος λεμφοκυττάρων/λευκών αιμοσφαιρίων σε ένα ασθενή είναι άνω του 0,35 τότε στο 90% των περιπτώσεων μπορεί να τοποθετηθεί ορθά η διάγνωση της λοιμώδους μονοπυρήνωσης (ευαισθησία 90%).

Αντίθετα σε ένα ασθενή με λόγο λεμφοκυττάρων/λευκών αιμοσφαιρίων ίσο ή κάτω του 0,35, τότε μπορεί να διαγνωσθεί ορθά ότι δεν έχει λοιμώδη μονοπυρήνωση στο 100% των περιπτώσεων (ειδικότητα 100%).

Οι γιατροί δηλώνουν ότι η ευαισθησία και ειδικότητα του λόγου λεμφοκυττάρων/λευκών αιμοσφαιρίων, φαίνονται να είναι καλύτερες ακόμη και από αυτές του τεστ μονοπυρήνωσης.

Συμπερασματικά, οι ερευνητές συστήνουν όπως ο λόγος λεμφοκυττάρων/λευκών αιμοσφαιρίων να χρησιμοποιείται ως δείκτης για να αποφασίζεται εάν πρέπει να γίνονται οι πιο δαπανηρές εξετάσεις του τεστ μονοπυρήνωσης και αναζήτησης των ειδικών αντισωμάτων.

Ο λόγος λεμφοκυττάρων/λευκών αιμοσφαιρίων αποτελεί ένα γρήγορο, εύκολο και σχετικά οικονομικό τρόπο για την ανίχνευση της λοιμώδους μονοπυρήνωσης.   

Θα συγκρατήσουμε λοιπόν ότι μια απλή κοινή εξέταση, η γενική αίματος που δίνει τα ποσοστά των λευκών αιμοσφαιρίων στο αίμα, μπορεί να βοηθά τους γιατρούς να καταλαβαίνουν εάν ο ασθενής τους, πάσχει από λοιμώδη μονοπυρήνωση ή οξεία βακτηριδιακή πυώδη αμυγδαλίτιδα και να προσφέρουν έτσι την κατάλληλη θεραπεία.