Το γεγονός αυτό βασιζόταν σε ορισμένες παρατηρήσεις ασθενών που ελάμβαναν για μεγάλα χρονικά διαστήματα και οι οποίοι παρουσίασαν ανωμαλίες της νεφρικής λειτουργίας και νεφρική ανεπάρκεια. 

Όμως ο συσχετισμός αυτός βασιζόταν σε μελέτες ορισμένων περιστατικών και εν πάση περιπτώσει ουδέποτε είχε γίνει πλήρως κατανοητό το φαινόμενο αυτό. Μάλιστα είχε υποστηριχθεί ότι η υποψία αυτή βασίστηκε σε περιπτώσεις ασθενών που είχαν εκ των προτέρων νεφρικά προβλήματα.

Το θέμα όμως είναι πολύ σοβαρό αν σκεφτεί κάποιος ότι τα παυσίπονα όπως η ασπιρίνη, η ακεταμινοφένη, και μη στειροϊδή αναλγησικά φάρμακα  όπως το ibuprofen και το naproxen, λαμβάνονται καθημερινά από ένα πολύ μεγάλο αριθμό ασθενών.

Μάλιστα ορισμένοι παίρνουν φάρμακα όπως η ασπιρίνη για προληπτικούς λόγους για καρδιακά ή και αγγειακά προβλήματα.

Για τους λόγους αυτούς γιατροί από τη Βοστόνη και την ιατρική σχολή του Χάρβαρντ, μελέτησαν 11.000 άνδρες για 14 χρόνια και ανάλυσαν τη χρήση παυσίπονων φαρμάκων και την επίπτωση πάνω στη νεφρική λειτουργία τους.

Αξιολογήθηκε ο αριθμός αναλγησικών χαπιών που κατά μέσο όρο έπαιρναν εβδομαδιαίως οι άνδρες αυτοί για 14 χρόνια και οι μετρήσεις των δεικτών της νεφρικής λειτουργίας (κρεατινίνη πλάσματος και κάθαρση κρεατινίνης).

Τα ευρήματά τους ήταν ότι άτομα τα οποία ελάμβαναν κατά μέσο όρο 3-4 χάπια ή και περισσότερα εβδομαδιαίως, δεν έδειξαν να έχουν αυξημένο κίνδυνο σε σχέση με αυτούς που δεν έπαιρναν καθόλου, να παρουσιάσουν νεφρικά προβλήματα.

Η μελέτη αυτή είναι σημαντική διότι έγινε σε πολύ μεγάλο αριθμό ασθενών και για ένα χρονικό διάστημα 14 ετών που κρίνεται ικανοποιητικό για να φανεί κατά πόσο υπάρχουν μακροχρόνιες αρνητικές επιδράσεις των αναλγησικών φαρμάκων στη νεφρική λειτουργία.

Παρά το γεγονός ότι η μελέτη αυτή δείχνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για τους νεφρούς από τα αναλγησικά φάρμακα για τους νεφρούς, είναι σημαντικό να τονισθεί ότι δεν έχουν αξιολογηθεί οι επιδράσεις των φαρμάκων σε άλλα όργανα όπως το στομάχι, ο πεπτικός σωλήνας και το συκώτι. 

Επίσης τα συμπεράσματα που αναφέρουμε ισχύουν μόνο για άτομα που λαμβάνουν τις δόσεις που συνιστούνται και όχι αυτούς που λαμβάνουν ίσως μόνοι τους πολύ ψηλότερες δόσεις.

Συμπερασματικά πρέπει να τονίσουμε ότι τα παυσίπονα φάρμακα πρέπει να παίρνονται μετά από οδηγίες του γιατρού, στις κατάλληλες δόσεις και λαμβάνοντας υπ' όψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και το ιστορικό του κάθε ασθενούς.