Η φροντίδα που προσφέρεται από το νοσηλευτικό προσωπικό στους ασθενείς μέσα στο νοσοκομείο έχει καθοριστικό ρόλο στο ποσοστό των θανάτων και των επιπλοκών που παρουσιάζουν οι ασθενείς.

Η ποιότητα της νοσηλευτικής φροντίδας αλλά και η ποσότητα, με την έννοια του αριθμού ωρών που προσφέρονται προς τον κάθε ασθενή, μπορούν να μειώσουν τους θανάτους στα νοσοκομεία και να διαφυλάξουν τους ασθενείς από σοβαρές επιπλοκές κατά την ενδονοσοκομειακή περίθαλψή τους.

Τα νοσοκομεία τα οποία είναι επαρκώς στελεχωμένα με διπλωματούχους εγγεγραμμένους νοσηλευτές και έχουν λιγότερο νοσηλευτικό προσωπικό με χαμηλότερα προσόντα, έχουν λιγότερους θανάτους και επιπλοκές μεταξύ των ασθενών τους.

Οι διαπιστώσεις αυτές, που έχουν μια ιδιαίτερη σημασία σε μια εποχή που υπάρχει έλλειψη προσοντούχων εγγεγραμμένων νοσηλευτών, προέκυψαν από μια μεγάλη έρευνα που έγινε σε 6,2 εκατομμύρια ασθενείς σε 799 νοσοκομεία, το 1997 στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ εξέτασαν την επίδραση της ποιότητας και του χρόνου της νοσηλευτικής φροντίδας που είχαν οι ασθενείς.

Ανάλυσαν το χρόνο νοσηλευτικής φροντίδας που είχαν οι ασθενείς όπως επίσης και τα διάφορα επίπεδα προσόντων που είχε το νοσηλευτικό προσωπικό που τους φρόντιζε.

Οι νοσηλευτές βασικά διαχωρίζονταν στην έρευνα σε τρία επίπεδα: οι εγγεγραμμένοι διπλωματούχοι νοσηλευτές που είναι το ψηλότερο επίπεδο, οι αδειούχοι πρακτικοί νοσηλευτές με μόνο ένα χρόνο εκπαίδευσης, χωρίς δίπλωμα και τέλος οι νοσηλευτικοί βοηθοί που έχουν χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης.

Για τους ασθενείς που νοσηλεύονταν σε θαλάμους παθολογίας και χειρουργικής, τα ευρήματά τους έδειξαν ότι οι ασθενείς που απολάμβαναν περισσότερο χρόνο φροντίδας από διπλωματούχους νοσηλευτές, παρουσίαζαν λιγότερες επιπλοκές, μικρότερο χρονικό διάστημα παραμονής στο νοσοκομείο και λιγότερους θανάτους σε σύγκριση με ασθενείς που είχαν χαμηλότερο επίπεδο και χρόνο φροντίδας.

Οι ασθενείς που απολάμβαναν φροντίδας από άρτια εκπαιδευμένους εγγεγραμμένους νοσηλευτές παρουσίαζαν κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο νοσοκομείο λιγότερα επεισόδια  ουρολοίμωξης, πνευμονίας, καρδιακής ανακοπής, κατάπληξης και αιμορραγίας του στομαχιού και του πεπτικού συστήματος.

Με βάση τα ευρήματα αυτά οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι στη χώρα τους, εκατοντάδες και πιθανότατα χιλιάδες ασθενείς, πεθαίνουν κάθε χρόνο στα νοσοκομεία λόγω ανεπαρκούς νοσηλευτικής φροντίδας.

Αναμφίβολα ο ρόλος, οι δεξιότητες και οι ικανότητες κρίσης των νοσηλευτικών λειτουργών στην φροντίδα του ασθενούς είναι ένας καθοριστικός παράγοντας για την εξέλιξη του.

Τα συμπεράσματα της σημαντικής αυτής έρευνας, είναι ότι τα νοσοκομεία πρέπει να στελεχώνονται από επαρκή αριθμό διπλωματούχων εγγεγραμμένων νοσηλευτών στο ψηλότερο επίπεδο επαγγελματικής κατάρτισης.

Δεν πρέπει να αντικαθιστούνται για διάφορους λόγους, οι νοσηλευτικοί αυτοί λειτουργοί ψηλού επιπέδου, με άλλους λιγότερο η ανεπαρκώς καταρτισμένους νοσηλευτές.

Παράλληλα εμείς θα προσθέσουμε ότι ακόμη και οι πλέον προσοντούχοι νοσηλευτές θα πρέπει να υποβάλλονται σε ένα πρόγραμμα συνεχούς εκπαίδευσης κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας.

Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται η διαχρονική επάρκεια των δεξιοτήτων τους.

Αναμφίβολα τα ευεργετικά αποτελέσματα της συνεχούς εκπαίδευσης των νοσηλευτών, θα μεταφραστούν με λιγότερους θανάτους και επιπλοκές μεταξύ των ασθενών με σημαντικό οικονομικό όφελος για την κοινωνία.

Οι αρμόδιες αρχές υπεύθυνες για τη στελέχωση των νοσοκομείων θα πρέπει να μεριμνούν να υπάρχει πάντοτε επαρκής αριθμός διπλωματούχων νοσηλευτικών λειτουργών και παράλληλα να φροντίζουν για τη συνεχή εκπαίδευση τους.