Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις των θεραπειών με αντιβιοτικά είναι πολύ πιο σοβαρές από ότι μέχρι σήμερα γνωρίζαμε.

Ακόμη και θεραπείες μικρής διάρκειας με αντιβιοτικά είναι σε θέση να προκαλούν την ανάπτυξη βακτηρίων που έχουν γονίδια αντίστασης στα αντιβιοτικά για 2 έως 3 χρόνια μετά.

Τα εν λόγω γονίδια αντίστασης είναι δυνατόν να μεταφέρονται από τα βακτήρια που ζουν φυσιολογικά στο έντερο των ανθρώπων σε παθογόνα βακτήρια. Το γεγονός αυτό δυνατόν να επιτρέπει στα παθογόνα βακτήρια να επιβιώνουν περισσότερο και να αποτελούν έτσι μεγαλύτερο κίνδυνο για την υγεία.

Τα αντιβιοτικά που λαμβάνει ένας ασθενής αλλοιώνουν το μικροβιακό σύστημα του εντέρου που κανονικά συμβιώνει μαζί του. Οι αλλοιώσεις που προκαλούν τα αντιβιοτικά δημιουργούνται και ανιχνεύονται όχι μόνο στα φυσιολογικά βακτήρια του μικροβιακού συστήματος του πεπτικού σωλήνα αλλά και σε παθολογικά βακτήρια που τυχόν υπάρχουν σε αυτό.

Η δημιουργία της αντίστασης στα αντιβιοτικά που προάγεται με τον τρόπο αυτό, επιτρέπει σε παθολογικά βακτήρια που είναι ανθεκτικά σε αντιβιοτικά να πολλαπλασιάζονται. Συγκεντρώνονται έτσι οι προϋποθέσεις για επικίνδυνες μολύνσεις με ανθεκτικά μικρόβια.

Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις των θεραπειών με αντιβιοτικά στα βακτήρια του εντέρου των ανθρώπων εξετάστηκαν από Σουηδούς επιστήμονες. Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό ότι ότι οι επιδράσεις των αντιβιοτικών στον κανονικό πληθυσμό των βακτηρίων του εντέρου ήσαν βραχυπρόθεσμες και ότι οι διαταραχές που προκαλούνταν διορθώνονταν μερικές εβδομάδες μετά το τέλος των θεραπειών.

Οι έρευνες έδειξαν ότι υψηλά επίπεδα γονιδίων αντίστασης σε αντιβιοτικά, εκδηλώνονται ήδη 7 μέρες μετά την έναρξη μιας θεραπείας με αντιβιοτικά. Επιπλέον τα γονίδια αυτά παραμένουν και ανιχνεύονται μέχρι και δύο χρόνια μετά έστω και εάν ο ασθενής δεν έχει λάβει στα ενδιάμεσα άλλη θεραπεία με αντιβιοτικά.

Οι μακροχρόνιες επιπτώσεις ακόμη και των σύντομων θεραπειών με αντιβίωση, μπορούν δυνητικά να απειλούν τη ζωή των ασθενών. Τα γονίδια αντίστασης στα αντιβιοτικά μπορούν να μεταφέρονται από τα φυσιολογικά συμβιωτικά βακτήρια προς τα παθογόνα, βλαβερά βακτήρια που περνούν από τον πεπτικό σωλήνα.

Τα παθογόνα βακτήρια μπορούν να εκμεταλλευτούν τα γονίδια ανθεκτικότητας που παίρνουν από τα φυσιολογικά συμβιωτικά βακτήρια του εντέρου και να προκαλούν σοβαρές παθήσεις που δεν ανταποκρίνονται στις θεραπείες με αντιβιοτικά.

Η γένεση με τον τρόπο αυτών νέων στελεχών ανθεκτικών στα αντιβιοτικά βακτηρίων αποτελεί μια μεγάλη απειλή για τη δημόσια υγεία. Η εργασία των Σουηδών ερευνητών κρούει ακόμη μια φορά και πολύ έντονα τον κώδωνα του κινδύνου για την αλόγιστη χρήση των αντιβιοτικών.

Το πρόβλημα επιδεινώνεται συνεχώς λόγω της ανάπτυξης πολυανθεκτικών βακτηρίων που δεν ανταποκρίνονται σε θεραπείες με πολλά είδη αντιβιοτικών. Η δημιουργία νέων αποτελεσματικών αντιβιοτικών είναι μια πολύ αργή διαδικασία και για τους λόγους αυτούς χρειάζεται μεγάλη προσοχή στη χρήση των αντιβιοτικών που σήμερα διαθέτουμε.

Το συμπέρασμα των Σουηδών ερευνητών είναι ότι οι μακροχρόνιες αρνητικές επιπτώσεις της θεραπείας με αντιβιοτικά επιβάλλουν ακόμη μεγαλύτερη προσοχή στη χορήγηση αντιβιοτικών τα οποία πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο όταν είναι απόλυτα αναγκαίο.

Η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών έχει οδηγήσει σε δύσκολες και κάποτε τραγικές καταστάσεις και το πρόβλημα κινδυνεύει να επιδεινωθεί περισσότερο εάν δε ληφθούν από όλους τα κατάλληλα μέτρα.