Μόλις έχετε επιστρέψει στο σπίτι μετά από μια εξουθενωτική μέρα εργασίας γεμάτη προβλήματα και άγχος.
Η αντοχή και υπομονή σας έχει φτάσει στα όρια. Όμως βρίσκετε στο σπίτι το παιδί σας που είναι σε εφηβική ηλικία να είναι σε έντονη διαμάχη με το άλλο σας παιδί πιο μικρής ηλικίας.
Νιώθετε την ανάγκη να κατευνάσετε το κλίμα για να επέλθει ηρεμία αλλά αντιλαμβάνεστε ότι ο έφηβος σας είναι επιθετικός, δεν σας δείχνει τον απαιτούμενο σεβασμό, οι αντιδράσεις του είναι έντονες, δεν μπορείτε να συζητήσετε αντικειμενικά μαζί του και τα νεύρα σας ετοιμάζονται να καταρρεύσουν.
Σίγουρα η κατάσταση αυτή είναι γνωστή και ίσως αρκετά συνήθης σε γονείς που έχουν παιδιά σε εφηβική ηλικία. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, φροντίδα και γνώσεις για την προσέγγιση, αντιμετώπιση των προβλημάτων που συνοδεύουν αναπόφευκτα την εφηβική ηλικία.
Πολλοί έφηβοι είναι ευερέθιστοι, θυμώνουν εύκολα και νιώθουν απογοήτευση από πολλά που συμβαίνουν στο σπίτι τους. Η στάση των γονιών τους, οι αξίες, οι κανόνες που διέπουν τη ζωή τους στο σπίτι ή στο σχολείο, δεν γίνονται πλέον αποδεκτοί και είναι πηγή έντασης και αμφισβήτησης για αυτούς.
Οι αντιδράσεις αυτές των εφήβων είναι κατανοητές και αναμενόμενες. Βρίσκονται σε μια μεταβατική φάση με ψυχολογικές και σωματικές αλλαγές λόγω των ορμονικών εξελίξεων και της ανάπτυξης που χαρακτηρίζουν την εφηβεία.
Δεν είναι παιδιά πλέον αλλά ούτε ακόμη ενήλικες. Ο θυμός που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά των εφήβων είναι μέρος της σταδιακής τους απομάκρυνσης και αυτονόμησης.
Η πορεία προς την ανεξαρτησία τους, περνά από διάφορες δύσκολες φάσεις όπου οι θυμωμένες αντιδράσεις, οι διαμάχες στην οικογένεια, είναι αναπόφευκτες. Είναι σημαντικό οι γονείς να μην παίρνουν προσωπικά τις αντιδράσεις των παιδιών τους στην εφηβική ηλικία.
Ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης των γονιών σε εκνευριστικές καταστάσεις μαζί με τους έφηβους τους, είναι να διατηρούν την ψυχραιμία τους και να παραμένουν συγκεντρωμένοι, ήρεμοι. Ο πρωταρχικός τους στόχος είναι η μείωση της έντασης.
Οι καβγάδες μπορούν να αποφευχθούν εάν οι γονείς αφήνουν ευθύς εξαρχής το παιδί τους να μιλήσει και να πει αυτά που θέλει.
Ακούγοντας τον έφηβο τους προσεκτικά, χωρίς να κάνουν κριτική, χωρίς να το διακόπτουν, αποφεύγοντας σε αυτή τη στιγμή τις νουθεσίες, επιτρέπουν να φύγει πολλή από την ένταση που έχει συγκεντρωθεί στο παιδί τους.
Μετά από αυτή την πρώτη προσέγγιση είναι καλό οι γονείς να ρωτούν το παιδί τους να πει το ίδιο τη λύση που σκέφτεται για το συγκεκριμένο ζήτημα που υπάρχει και συζητείται εκείνη τη στιγμή. Με την ένδειξη του σεβασμού αυτού, οι γονείς έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάρουν πίσω τον ανάλογο σεβασμό από το παιδί τους.
Μόνο μετά μπορούν οι ίδιοι να εισηγηθούν λύσεις για το πρόβλημα στον έφηβο τους. Η αναζήτηση ενός συμβιβασμού που να ικανοποιεί τόσο τον έφηβο όσο και τους γονείς του, καθίσταται έτσι πιο εύκολος και οι εκρήξεις θυμού ή οι καβγάδες, μειώνονται.
Οι γονείς είναι καλό πάντοτε να θυμούνται ότι αποτελούν πρότυπα συμπεριφοράς για τα παιδιά τους. Για αυτό πρέπει η φωνή τους να παραμένει χαμηλή, να μη χρησιμοποιούν απρεπείς εκφράσεις, να μη μειώνουν το παιδί τους και να μην επαναφέρουν παλαιότερα προβλήματα.
Είναι βέβαια κάποτε φυσιολογικό και οι γονείς να χάνουν την ψυχραιμία τους. Όμως ακόμη και κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες δεν πρέπει να είναι προσβλητικοί διότι θα ενισχύσουν την άποψη στον έφηβο τους ότι δεν το σέβονται. Ο κίνδυνος είναι το παιδί σε αντίδραση, να επιδεικνύει λιγότερο σεβασμό και εκτίμηση.
Μια μέθοδος που μπορεί να βοηθά τους γονείς είναι να συζητούν με άλλους τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν με τα παιδιά τους στην εφηβεία. Αυτοί μπορεί να είναι άλλοι ενήλικες μέλη της οικογένειας ή φίλοι που είχαν ή έχουν παιδιά στην εφηβεία.
Η ανταλλαγή εμπειριών ή ακόμη οι συμβουλές από ψυχολόγο με εμπειρία στην εφηβεία, δίνουν νέες ιδέες και βοήθεια για καλύτερη επίλυση των πράγματι δύσκολων καταστάσεων και σχέσεων που χαρακτηρίζουν την εφηβεία.
