Στην
εποχή μας το πρόβλημα της παχυσαρκίας έχει γίνει συχνό και επικίνδυνο. Οι
μηχανισμοί που οδηγούν στην παχυσαρκία δεν έχουν ακόμη κατανοηθεί πλήρως.
Πολύ συχνά άτομα τα οποία κατάφεραν να χάσουν το περιττό τους βάρος,
δυστυχώς ξαναβάζουν πίσω τα κιλά τους.
Μια ορμόνη που έχει ανακαλυφθεί πριν μερικά χρόνια, φαίνεται ότι
είναι υπεύθυνη για την αυξημένη όρεξη και τη λαιμαργία που παρουσιάζεται
σε πολλούς από εμάς.
Η ορμόνη αυτή έχει ονομασθεί από πολλούς η
"ορμόνη της όρεξης".
Επιστημονικά ονομάζεται γκρελίνη.
Η λέξη γκρελίνη στην ινδική γλώσσα σημαίνει αύξηση, παραγωγή,
ανάπτυξη. |
Η γκρελίνη παράγεται από το στομάχι και από το έντερο. Προκαλεί την
αύξηση κατανάλωσης φαγητού τόσο στον άνθρωπο όσο και στα πειραματόζωα.
Έρευνες μέχρι σήμερα έδειξαν ότι τα επίπεδα της ορμόνης της όρεξης
αυξάνονται πριν από το φαγητό και μειώνονται μετά από ένα γεύμα.
Φαίνεται μάλιστα ότι μπορεί να κάνει τους ανθρώπους τόσο λαίμαργους
που τρωνε ένα τρίτο περισσότερο από όσο τρωνε συνήθως.
Ο λόγος για τον οποίο άτομα ξαναβάζουν πίσω τα κιλά που έχασαν με μια
δίαιτα, είναι διότι σε αυτούς τα επίπεδα της γκρελίνης αυξάνονται
σημαντικά. Η αύξηση της όρεξης που προκαλείται, δημιουργεί τα επιπρόσθετα
και νοσηρά περιττά κιλά.
Μια πρόσφατη μικρή αλλά σημαντική κλινική έρευνα, μας έδωσε και άλλα
σημαντικά στοιχεία για το ρόλο της γκρελίνης.
Γιατροί από την Ουάσιγκτον και το Σηάτλ, μελέτησαν τα επίπεδα της
γκρελίνης σε 13 παχύσαρκους μετά από δίαιτα 6 μηνών και σε 5 σοβαρά
παχύσαρκους ενήλικες που υποβλήθηκαν σε ειδική επέμβαση παράκαμψης του
στομαχιού για την αντιμετώπιση του προβλήματος τους. Παράλληλα μελετήθηκε
η συμπεριφορά της γκρελίνης σε 10 υγιείς εθελοντές.
Η ειδική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκαν οι σοβαρά παχύσαρκοι ασθενείς
ονομάζεται Roux-en-X.
Στην επέμβαση αυτή ο χειρούργος δημιουργεί μια νέα ανατομική
κατάσταση λόγω της οποίας το στομάχι και ένα μέρος του λεπτού εντέρου
παρακάμπτονται από την κανονική οδό της πέψης.
Το αποτέλεσμα της επέμβασης είναι ότι οι ασθενείς τρωνε σημαντικά
λιγότερο, χάνουν αρκετό βάρος, διατηρούν διαχρονικά την απώλεια του βάρους
και νιώθουν χορτάτοι ή γεμάτοι με σημαντικά πολύ λιγότερο φαγητό.
Τα ευρήματα των γιατρών ήσαν τα ακόλουθα:
- Μετά από την επέμβαση παράκαμψης του στομαχιού, οι ασθενείς
είχαν στο αίμα τους σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα της γκρελίνης σε
σύγκριση με τους εθελοντές κανονικού βάρους (77% λιγότερη γκρελίνη
με απώλεια 36% του αρχικού τους βάρους)
- Οι παχύσαρκοι ασθενείς που έχασαν 17% του βάρους τους λόγω
δίαιτας παρουσίαζαν 24% αύξηση της γκρελίνης
- Τα επίπεδα της γκρελίνης στους παχύσαρκους και στους υγιείς
εθελοντές ψήλωναν πολύ και απότομα πριν από το φαγητό ενώ σε αυτούς
που υποβλήθηκαν στην ειδική επέμβαση τα επίπεδα παρέμεναν σταθερά
- Η επέμβαση προκαλεί μια μόνιμη μείωση της έκκρισης της γκρελίνης
με αποτέλεσμα οι ασθενείς να διατηρούν την επιθυμητή απώλεια βάρους
|
Τα συμπεράσματα των ερευνητών είναι ότι η αύξηση της γκρελίνης στους
ασθενείς που χάνουν βάρος λόγω δίαιτας, είναι η αιτία για την οποία οι
ασθενείς αυτοί ξαναπαίρνουν πίσω τα κιλά τους.
Επιπρόσθετα επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι η γκρελίνη έχει ένα
ουσιαστικό ρόλο στην μακροχρόνια ρύθμιση του βάρους.
Το θέμα είναι ότι πρέπει να επικεντρωθούν οι έρευνες στην ανεύρεση
των παραγόντων εκείνων φαρμακευτικών ή άλλων, οι οποίοι θα έχουν την
ικανότητα να μειώνουν την έκκριση ή και τη δράση της γκρελίνης.
Σίγουρα αυτοί που θα επιτύχουν αυτό το πράγμα θα έχουν μια τεράστια
επιτυχία δεδομένου ότι το πρόβλημα της παχυσαρκίας έχει καταστεί μια
επικίνδυνη μάστιγα στο σύγχρονο άνθρωπο.