Το STI-571  δεν είναι μια συνηθισμένη μορφή χημειοθεραπείας όπως χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα για τις κακοήθεις νόσους.

Η δράση του έγκειται στο γεγονός ότι καταστέλλει την δράση της ανώμαλης πρωτεΐνης που δημιουργείται στις χρόνιες μυελογενείς λευχαιμίες. Οι λευχαιμίες αυτές χαρακτηρίζονται από την παρουσία του συνδυασμένου ογκογονιδίου bcr/abl. Το ογκογονίδιο αυτό παράγει μια συγκεκριμένη πρωτείνη η οποία είναι υπεύθυνη για τον ανώμαλο πολλαπλασιασμό των κυττάρων και την λευχαιμία.

Σύμφωνα με εντελώς πρόσφατη έρευνα φαίνεται ότι ο στόχος του φαρμάκου έχει την ικανότητα να μεταβάλλεται με αποτέλεσμα να δημιουργείται αντοχή στη δράση του φαρμάκου. Αυτό έχει παρατηρηθεί σε ασθενείς με προχωρημένα στάδια της νόσου και το αποτέλεσμα είναι ότι παρουσιάζουν υποτροπές δηλαδή επανεμφάνιση της νόσου.

Το φάρμακο είναι αποτελεσματικό στα αρχικά στάδια της νόσου αλλά φαίνεται ότι το ογκογονίδιο με το πέρασμα του χρόνου μεταλλάσσεται και η πρωτείνη ένζυμο που παράγει, δεν εξουδετερώνεται πλέον από το STI-571.

Εκείνο που χρειάζεται τώρα να γίνει, είναι να βρεθούν άλλα φάρμακα που να κάμπτουν την ανθεκτικότητα αυτή. Επίσης πρέπει να αναγνωρίζεται η μετάλλαξη την οποία κάνει το bcr/abl για να παραχθούν νέα φάρμακα που θα την εξουδετερώσουν.
Σίγουρα θα θυμάστε το νέο πρωτοποριακό φάρμακο STI-571 που εγκρίθηκε για την χρόνια μυελογενή λευχαιμία με μεγάλες ελπίδες. Δυστυχώς άρχισαν να καταγράφονται μερικές αποτυχίες του σε ασθενείς που βρίσκονται σε προχωρημένα στάδια της νόσου.

Το STI-571  δεν είναι μια συνηθισμένη μορφή χημειοθεραπείας όπως χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα για τις κακοήθεις νόσους.

Η δράση του έγκειται στο γεγονός ότι καταστέλλει την δράση της ανώμαλης πρωτεΐνης που δημιουργείται στις χρόνιες μυελογενείς λευχαιμίες. Οι λευχαιμίες αυτές χαρακτηρίζονται από την παρουσία του συνδυασμένου ογκογονιδίου bcr/abl. Το ογκογονίδιο αυτό παράγει μια συγκεκριμένη πρωτείνη η οποία είναι υπεύθυνη για τον ανώμαλο πολλαπλασιασμό των κυττάρων και την λευχαιμία.

Σύμφωνα με εντελώς πρόσφατη έρευνα φαίνεται ότι ο στόχος του φαρμάκου έχει την ικανότητα να μεταβάλλεται με αποτέλεσμα να δημιουργείται αντοχή στη δράση του φαρμάκου. Αυτό έχει παρατηρηθεί σε ασθενείς με προχωρημένα στάδια της νόσου και το αποτέλεσμα είναι ότι παρουσιάζουν υποτροπές δηλαδή επανεμφάνιση της νόσου.

Το φάρμακο είναι αποτελεσματικό στα αρχικά στάδια της νόσου αλλά φαίνεται ότι το ογκογονίδιο με το πέρασμα του χρόνου μεταλλάσσεται και η πρωτείνη ένζυμο που παράγει, δεν εξουδετερώνεται πλέον από το STI-571.

Η έρευνα έγινε σε 9 ασθενείς η οποίοι ανέπτυξαν αντοχή στο φάρμακο σε προχωρημένα στάδια της νόσου. Στους 6 ασθενείς το ογκογονίδιο παρουσίασε μεταλλάξεις με αποτέλεσμα το STI-571 να καθίσταται αδρανές. Στους υπόλοιπους 3 ασθενείς το ογκογονίδιο άρχισε να παράγει πολύ ψηλές ποσότητες του ανώμαλου ενζύμου με αποτέλεσμα το STI-571 να μην μπορεί πλέον να ελέγξει τη νόσο.

Εκείνο που χρειάζεται τώρα να γίνει, είναι να βρεθούν άλλα φάρμακα που να κάμπτουν την ανθεκτικότητα αυτή. Επίσης πρέπει να αναγνωρίζεται η μετάλλαξη την οποία κάνει το bcr/abl για να παραχθούν νέα φάρμακα που θα την εξουδετερώσουν.