Η ψηλή συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα μπορεί να προκαλεί προβλήματα και κίνδυνους τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα.

Οι διαβητικοί ασθενείς απειλούνται όχι μόνο από άμεσα προβλήματα που δημιουργεί η ψηλή γλυκόζη στο αίμα, αλλά και από μακροχρόνιες επιπλοκές που οφείλονται στις αλλοιώσεις στους ιστούς που δημιουργούνται λόγω της χρόνιας ύπαρξης ψηλών επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.

Η γλυκόζη που συνήθως αποκαλείται από το πλατύ κοινό ως ζάχαρο του αίματος, αποτελεί βασικό στοιχείο για την παραγωγή ενέργειας απαραίτητης για την επιβίωση μας.

Τα επίπεδα ζαχάρου αίματος ψηλότερα από τα κανονικό, της τάξης του 150 έως 200 mg/dl, είναι ικανά να προκαλούν προβλήματα.

Με την αύξηση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα, η κλινική εικόνα επιδεινώνεται. Οι κίνδυνοι αυξάνονται και μετά από ένα σημείο, δημιουργούνται καταστάσεις που απειλούν τη ζωή του ασθενούς.

Διαφυγή γλυκόζης στα ούρα

Όταν η συγκέντρωση της γλυκόζης αυξάνεται, οι νεφροί δεν είναι σε θέση να τη συγκρατούν με αποτέλεσμα να διαφεύγει μια ποσότητα γλυκόζης στα ούρα. Η διαφυγή γλυκόζης στα ούρα αρχίζει όταν το ζάχαρο στο αίμα ξεπερνά τα 170 mg/dl. Το αποτέλεσμα είναι ότι η γλυκόζη μαζί της παρασύρει και νερό, προκαλώντας έτσι αύξηση της συχνότητας και όγκου της διούρησης (συχνουρία, πολυουρία), δίψα και αφυδάτωση.

Υπάρχουν περιπτώσεις που η πολυουρία λόγω διαβήτη είναι τόσο σημαντική που είναι δυνατόν να προκαλεί σοβαρή αφυδάτωση στον ασθενή και έτσι να χρειάζεται εισαγωγή για ενυδάτωση με ενδοφλέβια υγρά.

Η διαφυγή γλυκόζης από τους νεφρούς προς τα ούρα, εκτός από την αφυδάτωση συνοδεύεται και από στέρηση ενέργειας που απαιτείται από τα κύτταρα για τη λειτουργία και επιβίωση τους.

Έλλειψη ενέργειας

Στο διαβήτη, η ινσουλίνη δεν έχει πλέον τη βασική της ιδιότητα που της επιτρέπει να εισάγει εντός των κυττάρων του οργανισμού τη γλυκόζη που αποτελεί το βασικό τους καύσιμο για παραγωγή ενέργειας.

Έτσι μαζί με την αφυδάτωση που απειλεί τους ασθενείς με ψηλή γλυκόζη, η έλλειψη ενέργειας των κυττάρων προκαλεί αύξηση της όρεξης αλλά με ταυτόχρονη απώλεια βάρους παρά το γεγονός ότι ο ασθενής τρώει πολλά.

Αλλοιώσεις κατανομής υγρών σώματος

Η ψηλή γλυκόζη στο αίμα προκαλεί αλλοιώσεις στην κατανομή των υγρών στο οργανισμό. Οι εναποθέσεις γλυκόζης σε ορισμένα όργανα επιδεινώνουν το πρόβλημα.

Διάφορα όργανα όπως τα μάτι υποφέρουν από αυτή την κατάσταση. Στο φακό του ματιού, η συγκέντρωση νερού λόγω αυξημένης γλυκόζης, προκαλεί οίδημα και συρρίκνωση του. Για το λόγο αυτό η όραση γίνεται θολή και προκαλείται καταρράκτης.

Σε άλλες περιπτώσεις με ψηλό ζάχαρο αίματος, οι αλλοιώσεις της κατανομής των υγρών, μπορούν να προκαλέσουν πολύ σοβαρές καταστάσεις όπως ξαφνικές διαταραχές του εγκεφάλου με σύγχυση, συμπτώματα εγκεφαλικού επεισοδίου, σπασμούς ή ακόμη και κώμα που είναι γνωστό ως υπεροσμωτικό, υπεργλυκαιμικό  κώμα. 

Το υπεργλυκαιμικό κώμα και η διαβητική κετοοξέωση

Η απώλεια της ικανότητας των κυττάρων να αντλούν σε ικανοποιητικό βαθμό γλυκόζη από το αίμα, είναι αιτία προβλημάτων στους ασθενείς που έχουν σχέση με την έλλειψη ενέργειας σε ζωτικά όργανα και ιστούς. Η μυϊκή αδυναμία, η κούραση και η γενική κατάπτωση, είναι χαρακτηριστικά συμπτώματα της ψηλής γλυκόζης στο αίμα.

Ο οργανισμός στην προσπάθεια του να αντεπεξέλθει στην απώλεια ενέργειας που παρατηρείται λόγω ανωμαλιών του μεταβολισμού της γλυκόζης, προσπαθεί με μηχανισμούς που εμπλέκουν την παραγωγή ενέργειας με άλλες μεταβολικές οδούς, να λύσει το πρόβλημα.

Δυστυχώς κάτω από αυτές τις συνθήκες, μπορεί να υπάρξει οξέωση με αύξηση παραγωγής κετονών και ο ασθενής να οδηγηθεί σε κετοοξεωτικό κώμα. Η διαβητική κετοοξέωση δεν συμβαίνει συχνά στο διαβήτη τύπου 2 αλλά όταν παρουσιαστεί είναι επικίνδυνη.

Ευπάθεια στις μολύνσεις

Η συνεχής αύξηση της γλυκόζης στο αίμα αλλοιώνει και τους μηχανισμούς άμυνας του οργανισμού. Δηλαδή επηρεάζει αρνητικά το ανοσολογικό σύστημα.

Το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερη ευπάθεια στις μολύνσεις από διάφορους μικροοργανισμούς βακτηρίδια ή μύκητες.

Οι επαναλαμβανόμενες και ανθεκτικές μυκητιάσεις χαρακτηρίζουν την εξέλιξη του σακχαρώδους διαβήτη που δεν ελέγχεται σωστά.

Οι μυκητιάσεις των γεννητικών οργάνων, των περιοχών του σώματος που παρουσιάζουν πτυχές ή αυξημένη υγρασία, των ποδιών και των δακτύλων, είναι συχνά προβλήματα στους διαβητικούς που διατηρούν ψηλά επίπεδα ζαχάρου στο αίμα.

Οι μακροπρόθεσμες επιπλοκές του ψηλού ζάχαρου στο αίμα και του διαβήτη

Η μακρόχρονη παρουσία ψηλής γλυκόζης στο αίμα, δημιουργεί σοβαρές αλλοιώσεις στα αιμοφόρα αγγεία.

Η διαβητική μικροαγγειοπάθεια και μακροαγγειοπάθεια είναι σε θέση να προκαλούν καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό επεισόδιο, ακρωτηριασμούς, νεφρική ανεπάρκεια, τύφλωση, νευροπάθεια και σεξουαλικά προβλήματα.

Τελειώνοντας θα τονίσουμε ότι όλα αυτά τα προβλήματα που σας παρουσιάζουμε που προκαλούνται βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα λόγω ψηλής γλυκόζης στο αίμα, μπορούν να προληφθούν και να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά.

Είναι σημαντικό να ανιχνεύονται οι ανωμαλίες του μεταβολισμού της γλυκόζης και να γίνεται έγκαιρα η διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 ή 2.

Η εφαρμογή διαχρονικά και με συνέπεια των οδηγιών του γιατρού, προλαμβάνουν σε μεγάλο βαθμό τους κινδύνους που απειλούν την υγεία και την ποιότητα ζωής των διαβητικών ασθενών.