Η αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης στους άνδρες είναι ανεπαρκής. Το αποτέλεσμα είναι ότι ένας μεγαλύτερος αριθμός ανδρών παρά γυναικών να πεθαίνουν λόγω επιπλοκών μετά από κατάγματα.

Μέχρι σήμερα, η οστεοπόρωση θεωρείται, ότι είναι μια ασθένεια που προσβάλλει κυρίως τις γυναίκες.

Η μείωση των οιστρογόνων στο αίμα των γυναικών μετά από την εμμηνόπαυση θεωρείται ως η κύρια αιτία πρόκλησης της απώλειας οστικής μάζας.

Η απώλεια οστικής μάζας που προκύπτει, καθιστά τα οστά περισσότερο εύθραυστα με αποτέλεσμα να προκαλούνται εύκολα κατάγματα.

Είναι γεγονός ότι η τεχνολογία μέτρησης με ακριβή τρόπο της οστικής πυκνότητας, που είναι καθοριστική στη διάγνωση της οστεοπόρωσης, υπάρχει μόνο κατά τα τελευταία 30 χρόνια.

Με βάση τα δεδομένα αυτά, φαίνεται πλέον ότι εκτός από την πτώση των οιστρογόνων που παρατηρείται στις γυναίκες, η μείωση της τεστοστερόνης που παρατηρείται με την αύξηση της ηλικίας στους άνδρες, είναι δυνατόν να οδηγήσει στην οστεοπόρωση.

Άλλοι παράγοντες που οδηγούν στην οστεοπόρωση εκτός από τη μείωση των οιστρογόνων και της τεστοστερόνης είναι ο αλκοολισμός, τα στεροειδή και άλλα φάρμακα.

Οι λόγοι που αναφέρονται πιο πάνω οδήγησαν σε μια κατάσταση όπου η θεραπεία της οστεοπόρωσης στους άνδρες δεν γίνεται σωστά και στο βαθμό που θα έπρεπε.

Οι συνέπειες είναι ένας μεγαλύτερος αριθμός θανάτων στους άνδρες λόγω των επιπλοκών της οστεοπόρωσης και ιδιαίτερα μετά από κατάγματα. Η μη χορήγηση της ορθής θεραπείας εναντίον της οστεοπόρωσης δημιουργεί επίσης περισσότερες μόνιμες αναπηρίες σε αυτούς.

Τα πιο πάνω στοιχεία τεκμηριώνονται και από έρευνα που διεξήγαγαν γιατροί στο Χιούστον του Τέξας. Εξέτασαν τις περιπτώσεις 110 ανδρών και 253 γυναικών που είχαν εισαχθεί στο νοσοκομείο λόγω καταγμάτων της άρθρωσης μεταξύ του μηριαίου οστού και της λεκάνης που οφείλονταν στην οστεοπόρωση.

Εκείνο που διαπίστωσαν ήταν ότι στους άνδρες υπήρχε συστηματικά ελλιπής αντιμετώπιση και θεραπεία της οστεοπόρωσης. Φαίνεται ότι επεκράτησε ευρέως η εντύπωση ότι η πάθηση αυτή αφορά μόνο τις γυναίκες.

Όλοι οι άνδρες στην έρευνα ήσαν ηλικίας από 50 ετών και πάνω. Τα κατάγματα της κατ' ισχίο άρθρωσης (η άρθρωση μεταξύ του μηριαίου οστού και της λεκάνης) οφείλονταν στην οστεοπόρωση και όχι σε κάποιο τραυματισμό ή άλλο σοβαρό κτύπημα.

Κατ΄ ακρίβεια σε 98 από τους 110 άνδρες και σε 235 από τις 253 γυναίκες, τα κατάγματα της κατ' ισχίο άρθρωσης συνέβηκαν ενώ οι ασθενείς είχαν πτώση ενώ στέκονταν.

Η διάρκεια της έρευνας ήταν από το 1996 έως το 2000. Κατά την απόλυση των ασθενών από το νοσοκομείο, από τους άνδρες μόνο σε 5 είχε χορηγηθεί θεραπεία για την οστεοπόρωση. Στις γυναίκες χορηγήθηκε μια τέτοια θεραπεία σε 180.

Επίσης η μέτρηση της οστικής πυκνότητας είχε γίνει σε 68 γυναίκες και μόνο σε 12 άνδρες.

Κατά τον πρώτο χρόνο που πέρασε μετά από το κάταγμα, απεβίωσαν 35 άνδρες, δηλαδή το 33% ενώ απεβίωσαν μόνο 43 γυναίκες δηλαδή το 17%.

Κατά την παρακολούθηση των ασθενών από το δεύτερο μέχρι τον πέμπτο χρόνο που ακολούθησαν το κάταγμα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μόνο 30 άνδρες άνδρες έπαιρναν θεραπεία για την οστεοπόρωση σε σύγκριση με 180 γυναίκες.

Η αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης περιλαμβάνει το ασβέστιο, τη βιταμίνη D, φάρμακα που ενισχύουν τα οστά όπως το raloxifene, την τακτική σωματική εξάσκηση και την καλή διατροφή.

Τα συμπεράσματα των ερευνητών είναι ότι η αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης στους άνδρες είναι ανεπαρκής και οδηγεί σε περισσότερους θανάτους σε αυτούς.

Εμείς συμπερασματικά θα τονίσουμε ότι μελέτες σαν αυτή, ρίχνουν φως και επικεντρώνουν την προσοχή στις διάφορες πτυχές του προβλήματος της οστεοπόρωσης στους άνδρες.

Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι η οστεοπόρωση είναι ένα σοβαρότατο πρόβλημα και για τους άνδρες.

Η ορθή αντιμετώπιση του πολύ συχνού αυτού προβλήματος, θα σώζει στο μέλλον ένα πολύ μεγάλο αριθμό αντρών από το θάνατο λόγω οστεοπόρωσης.