Η πρόωρη εκσπερμάτωση είναι από τα σημαντικότερα σεξουαλικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνδρες.
Είναι συχνότερη από τις στυτικές δυσλειτουργίες και μπορεί να επηρεάζει τους άνδρες σε οποιαδήποτε στιγμή της ζωής τους.
Υπολογίζεται ότι 1 στους 4 άνδρες αντιμετωπίζει επί τακτικής βάσης, πρόβλημα κακού έλεγχου εκσπερμάτωσης. Σύμφωνα με έρευνες που δημοσιεύτηκαν, 20% έως 30% των ανδρών παγκοσμίως αντιμετωπίζουν συχνά πρόβλημα πρόωρης εκσπερμάτωσης.
Η σεξουαλική αυτή δυσλειτουργία εκτός του ότι είναι πολύ συχνή, επηρεάζει σημαντικά την ψυχολογία και την ποιότητα ζωής των ανδρών όπως επίσης και τις σχέσεις στα ζευγάρια. Ωστόσο πρόκειται για ένα θέμα ταμπού για το οποίο σχεδόν σε όλες τις χώρες, ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή τον πολιτισμό, πολύ λίγα γίνονται και συζητούνται.
Η πρόωρη εκσπερμάτωση χαρακτηρίζεται από τη μόνιμη ή συχνή εκσπερμάτωση, μετά από ελάχιστη σεξουαλική διέγερση πριν, κατά τη διάρκεια ή πολύ λίγο μετά από τη διείσδυση στον κόλπο ή πριν ο άνδρας το θελήσει. Είναι αιτία στεναχώριας και αμηχανίας στον ένα ή και στους δύο στο ζευγάρι, επηρεάζοντας αρνητικά τις σεξουαλικές σχέσεις και τη συνολική ευεξία του άνδρα ή και των δύο στο ζευγάρι.
Δυστυχώς δεν γίνονται όσα χρειάζονται για τη θεραπεία της πάθησης. Υπάρχουν φάρμακα που χρησιμοποιούνται για την πάθηση και φαίνεται ότι βοηθούν προκαλώντας καθυστέρηση της εκσπερμάτωσης. Όμως είναι γεγονός ότι απαιτούνται περισσότερες αποτελεσματικές θεραπείες για την πρόωρη εκσπερμάτωση.
Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα της κατηγορίας των επιλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRI), βοηθούν διότι μεταξύ των παρενεργειών τους, περιλαμβάνεται καθυστέρηση της εκσπερμάτωσης. Τα φάρμακα αυτά έχουν και άλλες παρενέργειες όπως ψυχιατρικού τύπου διαταραχές, δερματικές αντιδράσεις, αλλαγές βάρους σώματος και μείωση της σεξουαλικής διάθεσης (λίμπιντο).
Για το λόγο αυτό αναπτύχθηκε η δαποξετίνη που είναι ένα φάρμακο της κατηγορίας των επιλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης της σεροτονίνης.
Η δαποξετίνη δεν είναι τόσο ισχυρή για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης και η δράση της είναι μικρής διάρκειας. Σχεδιάστηκε και χρησιμοποιείται ειδικά για τη θεραπεία της πρόωρης εκσπερμάτωσης. Λαμβάνεται μόνο όταν χρειάζεται και όχι ως μακροχρόνια συνεχής θεραπεία.
Μια ανάλυση της χορήγησης της δαποξετίνης σε 2.600 άνδρες, με μέτρια έως σοβαρής μορφής πρόωρη εκσπερμάτωση, μας προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια χορήγησης του φαρμάκου.
Οι άνδρες διαχωρίστηκαν με τυχαίο τρόπο σε 3 ομάδες που έλαβαν μία από τις ακόλουθες θεραπείες, 1 έως 3 ώρες πριν από τη συνουσία:
- Δαποξετίνη 30 mg
- Δαποξετίνη 60 mg
- Εικονικό φάρμακο (πλασέμπο)
Οι άνδρες δεν γνώριζαν ποια από τις 3 αυτές θεραπείες αυτές λάμβαναν. Επίσης ούτε οι γιατροί που λάμβαναν σε πρώτο στάδιο την πληροφόρηση των αποτελεσμάτων από τους ασθενείς, γνώριζαν ποια θεραπεία λάμβανε ο κάθε ασθενής.
Ο μέσος όρος του χρόνου στον οποίο οι άνδρες εκσπερμάτωναν μετά από τη διείσδυση στον κόλπο, πριν από τη θεραπεία, ήταν λιγότερος από 1 λεπτό.
Μετά από παρέλευση 12 εβδομάδων, ο μέσος όρος χρόνου εκσπερμάτωσης μετά από τη διείσδυση ήταν ως εξής:
- Οι άνδρες που λάμβαναν δαποξετίνη 30 mg: 2,78 λεπτά
- Οι άνδρες που λάμβαναν δαποξετίνη 60 mg: 3,32 λεπτά
- Οι άνδρες που λάμβαναν εικονικό φάρμακο: 1,75 λεπτά
Βλέπουμε λοιπόν ότι η δαποξετίνη βρέθηκε ικανή να αυξάνει τη διάρκεια της συνουσίας κατά 3 έως 4 φορές.
Οι συχνότερες παρενέργειες της δαποξετίνης ήταν: Αναγούλες, διάρροια, πονοκέφαλος και ζαλάδα.
Το συμπέρασμα των γιατρών ήταν, ότι η δαποξετίνη, είναι ασφαλές και αποτελεσματικό φάρμακο για άνδρες που παρουσιάζουν μέτρια ή σοβαρής μορφής πρόωρη εκσπερμάτωση.
Επίσης το φάρμακο βελτίωνε το αίσθημα των ασθενών όσον αφορά στον έλεγχο της εκσπερμάτωσης, την ικανοποίηση τους από τη σεξουαλική επαφή και τη συνολική τους εντύπωση σχετικά με την πάθηση τους. Επιπρόσθετα καταγράφηκε βελτίωση της ικανοποίησης των σεξουαλικών τους συντρόφων από τη συνουσία.
Θα συγκρατήσουμε ότι το πρώτο φάρμακο που σχεδιάστηκε ειδικά για τη θεραπεία της πρόωρης εκσπερμάτωσης, υπόσχεται πολλά.
Εκείνο που παραμένει να γίνει, είναι οι άνδρες να ξεπεράσουν το ταμπού της πάθησης, να πάρουν πρωτοβουλία να μιλήσουν για το πρόβλημα στο γιατρό τους και να ζητήσουν βοήθεια.
