Επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι σε υπέρβαρους και παχύσαρκους άνδρες, υπάρχουν ορμονικές αλλαγές και χαμηλότεροι αριθμοί σπερματοζωάριων.

Ποια όμως είναι η επίδραση των αλλοιώσεων αυτών, στη γονιμότητα του ανδρός και κατά συνέπεια στη γονιμότητα του ζευγαριού;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι σημαντική με πολλές προεκτάσεις δεδομένου ότι τα ποσοστά των υπέρβαρων και παχύσαρκων ανδρών, αυξάνονται με ταχύ ρυθμό στη σύγχρονη κοινωνία. Ταυτόχρονα το πρόβλημα της στειρότητας, μαστίζει μεγάλο αριθμό ζευγαριών.

Σε μια πρώτη έρευνα στο είδος της, εξετάστηκε από γιατρούς του Εθνικού Ινστιτούτου Περιβαλλοντικών Επιστημών Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών, η σχέση στειρότητας, μειωμένης γονιμότητας και σωματικού βάρους ανδρών. Για τους σκοπούς της έρευνας, χρησιμοποιήθηκε ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ).

Ο ΔΜΣ είναι το πηλίκο του βάρους σώματος (Β) με μονάδα μέτρησης σε κιλά, διαιρούμενο δια του ύψους (Υ) με μονάδα μέτρησης σε μέτρα στο τετράγωνο. Δηλαδή ΔΜΣ=Β/Υ². Τα άτομα με ΔΜΣ μεγαλύτερο από 30, θεωρούνται παχύσαρκα. Υπέρβαρα είναι τα άτομα που έχουν ΔΜΣ μεταξύ 25 και 29,9. Κανονικού βάρους είναι οι άνθρωποι όταν ο ΔΜΣ κυμαίνεται μεταξύ 18,5 και 24,9.

Συλλέχτηκαν δεδομένα για το ΔΜΣ και τη γονιμότητα από 1.468 γεωργούς και τις γυναίκες τους. Συμπεριλήφθηκαν μόνο ζευγάρια που προσπαθούσαν να κάνουν παιδί για 4 χρόνια προ της συμμετοχής τους στην έρευνα. Οι γυναίκες έπρεπε να ήταν κάτω των 40 ετών. Οι πλείστοι άνδρες και γυναίκες, ήσαν μεταξύ 30 και 40 ετών. 

Θεωρήθηκαν ως γόνιμα ζευγάρια εκείνα στα οποία επιτεύχθηκε η σύλληψη και εγκυμοσύνη σε 1 χρόνο από την έναρξη των προσπαθειών τεκνοποίησης. Μη γόνιμα ζευγάρια, θεωρήθηκαν εκείνα τα οποία προσπαθούσαν για περισσότερο από 1 χρόνο να πετύχουν σύλληψη και εγκυμοσύνη κατά τη χρονική περίοδο της έρευνας έστω και εάν αργότερα αυτό επιτεύχθηκε.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν: 28% των ζευγαριών, είχαν περάσει δυσκολίες όσον αφορά στη γονιμότητα τους   Ο κίνδυνος ένα ζευγάρι να έχει πρόβλημα γονιμότητας, αυξανόταν μαζί με το ΔΜΣ του ανδρός. Δηλαδή στα ζευγάρια που άνδρας ήταν υπέρβαρος ή παχύσαρκος, οι πιθανότητες για πρόβλημα σύλληψης και τεκνοποίησης, ήσαν σημαντικά περισσότερες ανεξάρτητα από οποιονδήποτε άλλο παράγοντα που μπορούσε να επηρεάσει τα αποτελέσματα (ψηλός ΔΜΣ στη γυναίκα, κάπνισμα, αλκοόλ, έκθεση σε διαλύτες ή μικροβιοκτόνα)   Ο κίνδυνος μη γονιμότητας στους παχύσαρκους άνδρες (ΔΜΣ πέραν του 30) ήταν 200% μεγαλύτερος από ότι στους άνδρες με κανονικό ΔΜΣ (από 18,5 και 24,9)   Το υπερβολικό βάρος σώματος και η παχυσαρκία παρέμεναν παράγοντες κινδύνου, τόσο στους νέους όσο και στους πιο ηλικιωμένους άνδρες της έρευνας. Δηλαδή ανεξάρτητα από την ηλικία που πιθανόν να ήταν αιτία προβλημάτων στύσης, ο αυξημένος ΔΜΣ σχετιζόταν με προβλήματα γονιμότητας

Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν συλλέχθηκαν στοιχεία σχετικά με τη συχνότητα των συνουσιών. Για αυτό δεν μπορεί να αποκλεισθεί η πιθανότητα ότι οι υπέρβαροι και παχύσαρκοι, να είχαν λιγότερο αριθμό συνουσιών από ότι οι συμμετέχοντες στην έρευνα με κανονικό βάρος σώματος. Εντούτοις σημειώνεται το γεγονός ότι άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι η ποιότητα του σπέρματος των υπέρβαρων και παχύσαρκων ανδρών, είναι χαμηλότερης ποιότητας και παράλληλα προκαλούνται σε αυτούς ορμονικές διαφορές.

Η έρευνα αυτή είναι η πρώτη που μας δίνει πληροφόρηση σχετικά με την επίδραση του υπερβολικού βάρους σώματος και της παχυσαρκίας στη γονιμότητα και στους μηχανισμούς στειρότητας, ειδικά στους άνδρες. Είναι σημαντική διότι μας δείχνει ότι πιθανόν η πρόληψη της παχυσαρκίας μπορεί να βελτιώνει όχι μόνο τη συνολική υγεία των ανδρών αλλά παράλληλα και τη γονιμότητα τους.

Βέβαια για να γίνουν αποδεκτά τα εν λόγω ευρήματα, θα πρέπει να επιβεβαιωθούν και από άλλες ανάλογες ερευνητικές εργασίες.

Εάν όμως επαληθευτούν, τότε αυτό σημαίνει ότι η ανδρική γονιμότητα θα είναι ακόμη ένα από τα σοβαρά προβλήματα που προκαλεί η επιδημία της παχυσαρκίας που βιώνουμε στην εποχή μας. Η αντιμετώπιση της θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση των υπέρογκων εξόδων που απαιτούνται για την θεραπεία στειρότητας και μειωμένης γονιμότητας.