Το λέμφωμα Hodgkin είναι καρκίνος του λεμφατικού ιστού. Ο λεμφατικός ιστός περιλαμβάνει τους λεμφαδένες και άλλα όργανα του σώματος όπως η σπλήνα, ο θύμος αδένας και ο μυελός των οστών που αποτελούν μέρος του συστήματος άμυνας του οργανισμού.

Οι λεμφαδένες είναι μικρά όργανα σε σχήμα φασολιού που βρίσκονται κάτω από το δέρμα, στο λαιμό, στις μασχάλες και στις βουβωνικές περιοχές. Λεμφαδένες υπάρχουν επίσης σε πολλές άλλες περιοχές του σώματος, όπως στο θώρακα, την κοιλιακή χώρα και τη λεκάνη.

Οι λεμφαδένες παράγουν και αποθηκεύουν τα λεμφοκύτταρα. Τα λεμφοκύτταρα ανήκουν στην κατηγορία των λευκών αιμοσφαιρίων και έχουν ως αποστολή την καταπολέμηση μικροοργανισμών που προκαλούν μολύνσεις.

Οι λεμφαδένες ενώνονται μεταξύ τους διαμέσου των λεμφατικών αγγείων. Πρόκειται για ένα δίκτυο που βρίσκεται σε όλες τις περιοχές του σώματος. Στα λεμφατικά αγγεία κυκλοφορεί ένα άχρωμο υγρό, η λέμφος η οποία περιέχει τα λεμφοκύτταρα. Το λεμφατικό υγρό καταλήγει στο κυκλοφορικό σύστημα και ενώνεται με τα αιμοφόρα αγγεία σε περιοχή στον άνω αριστερό θώρακα.

Ο μυελός των οστών αποτελεί επίσης μέρος του λεμφατικού συστήματος. Είναι σπογγώδης ιστός που βρίσκεται εντός των οστών και παράγει μεταξύ άλλων ερυθρά και λευκά αιμοσφαίρια συμπεριλαμβανομένων και λεμφοκυττάρων.

Ο θύμος είναι ένα μικρό όργανο που εντοπίζεται στο άνω και πρόσθιο μέρος του θώρακα. Ο ρόλος του είναι καθοριστικός στην παραγωγή μια ειδικής ομάδας λεμφοκυττάρων, των λεμφοκυττάρων τύπου Τ.

Επειδή ο λεμφατικός ιστός βρίσκεται σε πολλά μέρη του σώματος, η νόσος του Hodgkin όπως συχνά αποκαλείται το λέμφωμα Hodgkin, μπορεί να εκδηλωθεί σχεδόν οπουδήποτε στο σώμα. Όμως στις περισσότερες περιπτώσεις, αρχίζει από τους λεμφαδένες κυρίως του άνω μέρους του σώματος. Οι συχνότερες περιοχές που εμπλέκονται στη νόσο είναι ο θώρακας, ο λαιμός (τραχηλική χώρα) και οι μασχάλες.

Η νόσος του Hodgkin μπορεί να προκαλεί τέτοια αύξηση του μεγέθους των λεμφαδένων που δυνατόν να δημιουργείται συμπίεση σημαντικών δομών (τραχεία, καρδία, πνεύμονες, μεγάλα αιμοφόρα αγγεία).

Επίσης το λέμφωμα Hodgkin μπορεί να εξαπλωθεί και να διηθήσει και άλλους λεμφαδένες χρησιμοποιώντας τα λεμφατικά αγγεία. Ο τρόπος αυτός είναι η κυριότερη οδός διασποράς της νόσου στον υπόλοιπο οργανισμό.

Στις περισσότερες περιπτώσεις το λέμφωμα Hodgkin, διηθεί τους λεμφαδένες των γειτονικών περιοχών του σώματος και όχι τους απομακρυσμένους λεμφαδένες. Σε σπάνιες περιπτώσεις διαμέσου της κυκλοφορίας του αίματος, μπορεί να εξαπλωθεί σχεδόν σε όλα τα άλλα μέρη του σώματος συμπεριλαμβανομένου του ήπατος και των πνευμόνων.

Η αύξηση του μεγέθους των λεμφαδένων μπορεί να προκληθεί από πολλές αιτίες. Οι συχνότερες είναι οι μολύνσεις από διάφορους μικροοργανισμούς. Επειδή η αποστολή των λεμφαδένων είναι να καταπολεμούν τις λοιμώξεις, η εισβολή στο σώμα ιών, βακτηριδίων και άλλων μικροοργανισμών είναι αιτία αύξησης του μεγέθους των λεμφαδένων και κάποτε της σπλήνας ή και του ήπατος.

Υπάρχουν διάφορες κακοήθεις νόσοι που μπορούν να προκαλούν αύξηση του μεγέθους των λεμφαδένων όπως τα λεμφώματα, οι λευχαιμίες και οι μεταστάσεις από καρκίνους άλλων οργάνων ή ιστών.

Η νόσος του Hodgkin ανήκει στα κακοήθη λεμφώματα. Τα λεμφώματα χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:

1. Λεμφώματα τύπου Hodgkin: Ονομάστηκαν έτσι λόγω του Βρετανού γιατρού Thomas Hodgkin που τα αναγνώρισε και τα περιέγραψε για πρώτη φορά το 1832. Εκδηλώνεται συχνότερα σε άτομα ηλικίας 15 έως 40 ετών και άτομα άνω των 55 ετών. Είναι ο πιο σπάνιος από τις δύο κατηγορίες καρκίνων του λεμφατικού συστήματος
       
2. Λεμφώματα τύπου μη Hodgkin: Είναι η δεύτερη κατηγορία λεμφωμάτων και συμπεριλαμβάνει πολλές ιστολογικές μορφές. Τα λεμφώματα μη Hodgkin είναι πολύ πιο συχνά από ότι τα λεμφώματα Hodgkin

Τα κυριότερα συμπτώματα και σημεία της νόσου Hodgkin είναι:

1. Αύξηση ανώδυνη του μεγέθους λεμφαδένων που είναι δυνατόν να παρατηρηθεί σε διάφορες περιοχές του σώματος (συχνότερα όμως στον περιοχή του λαιμού, στις μασχάλες και στις βουβωνικές χώρες)
    
2. Ανεξήγητοι επαναλαμβανόμενοι πυρετοί
    
3. Νυχτερινοί ιδρώτες
    
4. Ανεξήγητη απώλεια βάρους
    
5. Ανορεξία
    
6. Φαγούρα
    
7. Επίμονη κούραση.

Η ύπαρξη τέτοιων σημείων ή συμπτωμάτων, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι υπάρχει νόσος του Hodgkin. Στις πλείστες περιπτώσεις, τέτοια συμπτώματα προκαλούνται από πολλές άλλες ασθένειες, λιγότερο σοβαρές.

Η επιμονή τέτοιων συμπτωμάτων επιβάλλει την εξέταση από γιατρό για να βρεθεί η αιτία τους.