Το λέμφωμα θυλακοειδούς τύπου θεωρείτο μέχρι σήμερα ως μία ανίατη μορφή καρκίνου. Νέες θεραπείες που χορηγούνται κατά τα τελευταία χρόνια, έχουν μειώσει κατά 70% τους θανάτους που προκαλεί η νόσος κατά τα πρώτα 4 χρονια από τη διάγνωση.

Μερικές από τις νέες θεραπείες περιλαμβάνουν μονοκλωνικά αντισώματα. Τα αντισώματα αυτά κατευθύνονται εναντίον ειδικών αντιγόνων των καρκινικών κυττάρων και τα εξουδετερώνουν επιλεκτικά. Χρησιμοποιούνται συνήθως σε συνδυασμό με τη χημειοθεραπεία.

Αμερικανοί γιατροί στα πλαίσια του South West Oncology Group, εξέτασαν τα αποτελέσματα 3 διαφορετικών μορφών θεραπειών που χορηγήθηκαν σε 960 ασθενείς κατά τα τελευταία 20 χρόνια.

Η μια ομάδα των ασθενών είχε λάβει θεραπεία που περιλάμβανε τον κλασικό χημειοθεραπευτικό συνδυασμό CHOP και ένα από τα δύο μονοκλωνικά αντισώματα, το rituximab ή το iodine-131 tositumab. Ο συνδυασμός CHOP περιλαμβάνει τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα Cyclophosphamide, Doxorubicin, Vincristine και Prednisone.

Η άλλη ομάδα περιλάμβανε 425 ασθενείς που πήραν θεραπεία με με το χημειοθεραπευτικό συνδυασμό ProMACE-MOPP. Ο συνδυασμός αυτός περιλαμβάνει 8 χημειοθεραπευτικά φάρμακα. Η επιβίωση των ασθενών αυτών στα 4 χρόνια ανερχόταν στο 79%.

Η τρίτη ομάδα από 356 ασθενείς, έλαβε το συνδυασμό CHOP μαζί με φάρμακα που ενδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα, δηλαδή το σύστημα άμυνας του οργανισμού. Στα 4 χρόνια, το ποσοστό επιβίωσης των ασθενών αυτών ανερχόταν στο 69%.

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι η αρχική επιλογή θεραπείας των ασθενών με λέμφωμα θυλακοειδούς τύπου, έχει σημαντική επίδραση στη διάρκεια επιβίωσης των ασθενών.

Το λέμφωμα είναι καρκίνος που αναπτύσσεται στο λεμφατικό σύστημα. Το λεμφατικό σύστημα είναι ένα εκτενές δίκτυο στο ανθρώπινο σώμα που περιλαμβάνει τα λεμφατικά αγγεία, τους λεμφαδένες, τη σπλήνα και λεμφατικό ιστό που βρίσκεται στο πεπτικό σύστημα, στις αμυγδαλές και στις αδενοειδείς εκφύσεις.

Τα κύτταρα του λεμφατικού συστήματος, τα λεμφοκύτταρα όταν μετατραπούν σε καρκινικά, πολλαπλασιάζονται και εκτοπίζουν τα φυσιολογικά κύτταρα. Τα λεμφώματα χωρίζονται σε δύο μεγάλες γενικές κατηγορίες: Στα λεμφώματα Hodgkin's και στα μη Hodgkin's λεμφώματα.

Τα πιο πάνω σημεία και συμπτώματα, μπορεί βέβαια να προκαλούνται και από άλλες ασθένειες. Η συμβουλή του γιατρού είναι απαραίτητη κάθε φορά που κάποιος παρουσιάζει μια τέτοια κλινική εικόνα.