Για την πνευμονία κοινότητας, η χορήγηση αντιβιοτικών για 3 μέρες είναι εξίσου αποτελεσματική, όπως η χορήγηση αντιβιοτικών για 7 έως 10 μέρες, που συστήνονται σήμερα.
Η πνευμονία κοινότητας είναι η πνευμονία, που παθαίνει κάποιος όταν βρίσκεται εκτός νοσοκομείου. Η πνευμονία που εκδηλώνεται στους ασθενείς που είναι ήδη εισηγμένοι στο νοσοκομείο είναι συνήθως δευτερογενής νοσοκομειακή λοίμωξη και χρειάζεται διαφορετική αντιμετώπιση.
Η πνευμονία κοινότητας είναι πολύ συχνή πάθηση που ευθύνεται για μεγάλη κατανάλωση αντιβιοτικών. Η ιδανική διάρκεια χορήγησης αντιβιοτικών για την πνευμονία κοινότητας αποτελεί θέμα συζητήσεων.
Η μικρότερη διάρκεια εφόσον αποδειχθεί εξίσου αποτελεσματική προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται λιγότερες παρενέργειες των φαρμάκων, μείωση του κινδύνου ανάπτυξης ανθεκτικών στελεχών των βακτηριδίων, λιγότερες μέρες στο νοσοκομείο για τους ασθενείς και χαμηλότερο οικονομικό κόστος.
Η πνευμονία της κοινότητας είναι μια από τις κυριότερες αιτίες χορήγησης αντιβιοτικών στα νοσοκομεία. Όμως δεν υπάρχουν στοιχεία, που να τεκμηριώνουν ότι μετά την υποχώρηση των συμπτωμάτων, είναι δυνατόν να διακόπτεται η αντιβίωση. Για το λόγο αυτό, έχει γίνει κοινή πρακτική η συνέχιση χορήγησης αντιβιοτικών για μέρες μετά την υποχώρηση των συμπτωμάτων.
Είναι όμως αυτό απαραίτητο;
Ερευνητές από την Ολλανδία προσπάθησαν να απαντήσουν το εν λόγω βασικό, σημαντικό και με πολλές προεκτάσεις ερώτημα. Σε ενήλικες με ήπιας έως μέτριας σοβαρότητας πνευμονία κοινότητας για την οποία εισήχθησαν σε νοσοκομείο, συγκρίναν την αποτελεσματικότητα της θεραπείας με αντιβίωση (αμοξυκιλλίνη) για 3 και 8 μέρες.
Σε 119 ασθενείς με πνευμονία οι οποίοι βελτιώθηκαν σημαντικά μετά τις 3 αρχικές μέρες ενδοφλέβιας αντιβίωσης, χορήγησαν στη συνέχεια με τυχαιοποιημένο τρόπο, είτε αμοχυκιλλίνη από το στόμα (63 ασθενείς) είτε εικονικό φάρμακο για 5 μέρες (56 ασθενείς). Η εξέλιξη των ασθενών αξιολογήθηκε τις μέρες 7, 10 (2 μέρες μετά το τέλος της θεραπείας), 14 και 28 από την έναρξη της θεραπείας.
Οι δύο ομάδες ασθενών είχαν ανάλογη εξέλιξη όσον αφορά στην υποχώρηση των συμπτωμάτων, τα ευρήματα της ακτινογραφίας των πνευμόνων και τη διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο.
Και στις δύο ομάδες ασθενών, το ποσοστό επιτυχίας στη μέρα 10 ήταν 93%.
Στη μέρα 28 το ποσοστό επιτυχίας ήταν για την ομάδα που πήρε 3 μέρες θεραπείας 90% και την ομάδα που πήρε 8 μέρες αντιβίωσης 88%.
Τα ευρήματα αυτά είναι σημαντικά, διότι δείχνουν ότι η διακοπή της αμοχυκιλλίνης μετά από 3 μέρες δεν είναι αιτία για λιγότερο καλά αποτελέσματα σε σύγκριση με 8 μέρες αντιβίωσης σε ενήλικες με ήπιας έως μέτριας σοβαρότητας πνευμονία κοινότητας οι οποίοι βελτιώθηκαν σημαντικά μετά από τις πρώτες 3 μέρες θεραπείας.
Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι οι ερευνητές δεν συμπεριέλαβαν στη θεραπευτική αυτή δοκιμή, ασθενείς με σοβαρής μορφή πνευμονία.
Η μικρότερη διάρκεια θεραπείας αντιβίωσης, προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα (μείωση κατανάλωσης αντιβιοτικών, μείωση κόστους, μείωση κινδύνου ανάπτυξης ανθεκτικών βακτηριδιακών στελεχών, μείωση διάρκειας παραμονής στο νοσοκομείο).
Είναι λοιπόν απαραίτητο να μελετηθεί και να διερευνηθεί περισσότερο η πιθανότητα μείωσης χορήγησης αντιβιοτικών σε ασθενείς με πνευμονία κοινότητας, που βελτιώνονται σημαντικά μετά από τις 3 πρώτες μέρες θεραπείας. Αυτό θα επιτρέψει να ξεφύγουμε από τις σημερινές συστάσεις για θεραπεία 7 έως 10 ημερών για τις οποίες δεν υπάρχουν ικανοποιητικά ερευνητικά δεδομένα που να τις τεκμηριώνουν.
Κατά τη γνώμη μας αυτού του είδους οι θεραπευτικές έρευνες είναι πολύ σημαντικές, διότι εξετάζουν την ορθότητα προσεγγίσεων που έχουν καθιερωθεί και εφαρμόζονται ευρέως, χωρίς όμως να έχουν τεκμηριωθεί στο βαθμό που απαιτείται.
Με τον τρόπο αυτό η ιατρική θα εξασκείται περισσότερο με επιστημονικά κριτήρια, λιγότερες δαπάνες και μεγαλύτερη ασφάλεια με καλύτερα αποτελέσματα για τους ασθενείς και την κοινωνία.
