Αγαπητοί μου φίλοι,
Θέλω να σας πω ένα μυστικό.
Πολλοί, όταν συναντιόμαστε, με ρωτάτε κατά πόσο εφαρμόζω όσα αναφέρω στις διάφορές μου αναρτήσεις, στον χώρο εδώ.
Η αλήθεια είναι ότι προσπαθώ να το κάνω όσο πιο πολύ μπορώ.
Κάποτε πετυχαίνω καλύτερα, αλλά κάποτε χρειάζομαι πρόοδο.
Ξέρετε, όταν με απασχολεί ένα θέμα - σωματικό ή ψυχολογικό, ατομικής ή κοινωνικής υγείας - αρχίζω και ψάχνω για να μάθω πιο πολλά, να καταλάβω καλύτερα.
Αναζητώντας να μάθω πιο πολλά, βρίσκω ότι όταν γράφω τις σκέψεις μου, που δημιουργούνται από αυτή την έρευνα, μου επιτρέπει να οργανώνω καλύτερα το θέμα στο μυαλό μου.
Επιπλέον και ιδιαίτερα σημαντικό, η εν λόγω καταγραφή μου επιτρέπει να εκφράζομαι και να παρουσιάζω καλύτερα το θέμα, όταν χρειάζεται να το μιλήσω με άλλους.
Βρήκα επίσης, ότι με εμπλουτίζει και είναι πολύ χρήσιμο να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μαζί σας, εδώ.
Δεν πειράζει εάν δεν τα καταφέρνω να τα πετυχαίνω όλα.
Πολύ πιθανόν, να έχετε και εσείς παρόμοια δυσκολία.
Εξάλλου, κανείς μας δεν είναι τέλειος.
Είμαστε άνθρωποι με τα αναπόφευκτα λάθη και αδυναμίες μας, και πρέπει να συγχωρούμε τον εαυτό μας.
Ξέρετε τι νομίζω είναι το σημαντικότερο;
Να αναζητούμε την ουσία του κάθε ζητήματος, να μπαίνουμε στη διαδικασία της σε βάθος κατανόησης και προσέγγισης και να προσπαθούμε σταδιακά να βελτιωνόμαστε.
Δεν είναι ένας αγώνας δρόμου των 100 μέτρων αλλά ένας Μαραθώνιος.
Δεν θα τα πετύχουμε όλα από την πρώτη φορά - χωρίς να είναι ανάγκη να τα πετύχουμε όλα - αλλά σταδιακά θα βελτιωνόμαστε και θα γινόμαστε καλύτεροι, ιδιαίτερα όταν νιώθουμε ότι προσπαθούμε όλοι μαζί!
Συγγραφέας άρθρου:
Καθηγητής Λοΐζος Γ. Λοΐζου,
Πρόεδρος Ιδρύματος ΕΛΠΙΔΑ για παιδιά με καρκίνο και λευχαιμία,
Κλινικός Καθηγητής Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Λευκωσίας,
Παιδίατρος, Παιδογκολόγος-Παιδοαιματολόγος,
τ. Διευθυντής Παιδογκολογικής-Παιδοαιματολογικής Κλινικής
Νοσοκομείο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ΙΙΙ, Λευκωσία.
