Μόλυνση σε μια άρθρωση μπορεί να προκληθεί από ιούς, βακτηρίδια και πιο σπάνια από μύκητες ή παράσιτα.
Στις πλείστες περιπτώσεις προσβάλλεται μια μεγάλη άρθρωση όπως αυτή του γονάτου. Ωστόσο είναι δυνατόν να μολυνθούν πολλές αρθρώσεις ταυτόχρονα.
Οι μολυσματικοί παράγοντες μπορεί να προέρχονται από τραυματισμούς, ανοικτές πληγές, χειρουργική επέμβαση, ενέσεις στις αρθρώσεις. Επίσης μια μόλυνση που αρχίζει αλλού στον οργανισμό, μπορεί να επεκταθεί στις αρθρώσεις λόγω μετάδοσης διαμέσου του αίματος.
Οι ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν μόλυνση σε αρθρώσεις. Τα παιδιά, οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς με χρόνιες παθήσεις, δρεπανοκυττάρωση, διαβήτη και άλλες, κινδυνεύουν περισσότερο από μικρόβια που προσβάλλουν τις αρθρώσεις.
Οι αδυναμίες του ανοσολογικού συστήματος είναι αιτία αρθρίτιδας. Η μείωση του συστήματος άμυνας του οργανισμού, μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες. Ο διαβήτης, ο καρκίνος, οι ασθένειες του ήπατος και των νεφρών, το
AIDS, ορισμένες κατηγορίες φαρμάκων όπως τα ανοσοκατασταλτικά και οι χημειοθεραπείες, μειώνουν την αντίσταση στα μικρόβια. Έτσι δημιουργούν συνθήκες που ευνοούν τη μόλυνση στις αρθρώσεις.
Η κατάχρηση αλκοόλ και η χρήση ναρκωτικών σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για λοιμώδεις αρθρίτιδες.
Επίσης αυξάνουν τον κίνδυνο για αρθρίτιδα, διαφόρων ειδών προβλήματα που προϋπήρχαν στις αρθρώσεις όπως για παράδειγμα ιστορικό χειρουργικής επέμβασης στην άρθρωση, αντικατάσταση άρθρωσης, τραυματισμού ή άλλων μορφών αρθρίτιδας.
Τα κυριότερα σημεία και συμπτώματα της μόλυνσης στις αρθρώσεις είναι:
- Πυρετός
- Ρίγος
- Κούραση και γενικευμένη αδυναμία
- Έντονος πόνος στην άρθρωση που μολύνθηκε. Ο πόνος γίνεται εντονότερος κατά τις κινήσεις της άρθρωσης
- Οίδημα, πρήξιμο της άρθρωσης
- Ερυθρότητα και αύξηση της τοπικής θερμοκρασίας στην άρθρωση (με λίγα λόγια, σημεία φλεγμονής δηλαδή πόνος, ερυθρότητα, πρήξιμο και αύξηση της θερμότητας τοπικά).
Η διάγνωση βασίζεται στο ιστορικό, στην κλινική εξέταση, στις γενικές εξετάσεις του αίματος, στη λήψη υγρού από την άρθρωση, στις καλλιέργειες και σε απεικονιστικές μεθόδους.
Η γενική εξέταση αίματος μπορεί να δείξει αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων, των ουδετεροφίλων, της ταχύτητας καθιζήσεως και άλλων παραγόντων που σχετίζονται με μόλυνση ή φλεγμονή όπως η C αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP) και τοινωδογόνο.
Στις καλλιέργειες αίματος μπορεί σε σοβαρές περιπτώσεις, να αναπτυχθούν βακτηρίδια γεγονός που δείχνει σηψαιμία.
Η ακτινογραφία δείχνει εάν υπάρχει, οίδημα της άρθρωσης και των μαλακών μορίων που την περιβάλλουν. Το σπινθηρογράφημα, η μαγνητική ή η αξονική τομογραφία, βοηθούν στην καλύτερη αναγνώριση, απεικόνιση και έκταση που έχει λάβει η νόσος.
Η αρθροκέντηση με αναρρόφηση υγρού από την άρθρωση που πάσχει, βοηθά στο να φανεί εάν υπάρχει ή όχι μόλυνση και στην αναγνώριση του μολυσματικού παράγοντα που ευθύνεται για το πρόβλημα.
Το υγρό της άρθρωσης είναι κανονικά καθαρό και διαφανές. Στις βακτηριδιακές λοιμώξεις, το χρώμα, η πυκνότητα, η σύσταση και η ποσότητα αλλοιώνονται. Η εξέταση του υγρού δείχνει εάν υπάρχουν ή όχι λευκά αιμοσφαίρια. Στις καλλιέργειες του υγρού της άρθρωσης, μπορεί να αναπτυχθούν βακτηρίδια.
Η θεραπεία της μολυσματικής αρθρίτιδας, βασίζεται στην αναγνώριση του παθογόνου παράγοντα.
Στις περιπτώσεις βακτηριδιακής αρθρίτιδας, χρειάζεται αντιβίωση για 4 έως 6 εβδομάδες που χορηγούνται ενδοφλεβίως ή από το στόμα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, χρειάζεται παροχέτευση της άρθρωσης για να κενωθεί το μολυσμένο υγρό, να αντιμετωπισθεί καλύτερα ο μολυσματικός παράγοντας, να μειωθεί ο πόνος και να επιταχυνθεί η ίαση. Η παροχέτευση μπορεί να γίνει με επανειλημμένες αρθροκεντήσεις ή με χειρουργική μέθοδο για ξέπλυμα της άρθρωσης με αποστειρωμένο διάλυμα και καθάρισμα από απονεκρωμένους ιστούς.
Η μολυσματική αρθρίτιδα, χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση. Μπορεί να προκαλέσει βλάβη στην άρθρωση με ανεπανόρθωτες αλλοιώσεις που ενδεχομένως να επιβάλουν χειρουργική αντικατάσταση της άρθρωσης.