Οι παχύσαρκοι μεσήλικες κινδυνεύουν περισσότερο να προσβληθούν αργότερα στη ζωή τους, από τη νόσο του Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας.
Η ταυτόχρονη ύπαρξη και αγγειακών προβλημάτων, έχει συνεργιστικό ρόλο και αυξάνει τις πιθανότητες προσβολής από τη νόσο.
Είναι βέβαιο ότι επιβάλλεται να διερευνηθεί κατά πόσο η μείωση του βάρους σώματος, είναι δυνατόν να αποτελεί αποτελεσματική πρόληψη κατά της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Η νόσος του Αλτσχάιμερ είναι η συχνότερη μορφή άνοιας στους ηλικιωμένους. Προσβάλλει τα τμήματα του εγκεφάλου που ελέγχουν τη σκέψη, τη μνήμη και την ομιλία.
Δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί τι είναι αυτό που προκαλεί την ασθένεια. Είναι πολύ πιθανό ότι δεν πρόκειται για μια μοναδική αιτία, αλλά διάφοροι παράγοντες συνυπάρχουν οδηγώντας έτσι στην άνοια τύπου Αλτσχάιμερ.
Η ηλικία είναι ο κυριότερος παράγοντας που σχετίζεται με την εκδήλωση της πάθησης. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των ανθρώπων με τη νόσο του Αλτσχάιμερ διπλασιάζεται κάθε 5 χρόνια μετά την ηλικία των 65.
Ο λόγος για τον οποίο παρατηρείται συσχετισμός της παχυσαρκίας με την άνοια δεν έχει γίνει κατανοητός. Η ψηλή πίεση και χοληστερόλη που συχνά συνυπάρχουν σε άτομα με υπερβολικό βάρος σώματος είναι πολύ πιθανό ότι συμβάλλουν στη γένεση της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Τα προβλήματα του κυκλοφορικού συστήματος, επηρεάζουν την τροφοδοσία του εγκεφάλου με αίμα. Όσο πιο σημαντικά τα εν λόγω προβλήματα, τόσο πιο μεγάλος ο κίνδυνος προσβολής από την πάθηση.
Τα σημαντικά αυτά συμπεράσματα που αφορούν στη σχέση μεταξύ παχυσαρκίας και νόσου Αλτσχάιμερ, προέκυψαν από έρευνα Σουηδών ερευνητών σε 1.449 Φινλανδούς ενήλικες για τους οποίους η διάρκεια παρακολούθησης ήταν τουλάχιστο 35 χρόνια.
Διαχρονικά η παρακολούθηση έδειξε:
- Τα παχύσαρκα άτομα είχαν διπλάσιο κίνδυνο από αυτούς με κανονικό βάρος σώματος για να προσβληθούν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ
- Οι παχύσαρκοι που είχαν ταυτόχρονα ψηλή χοληστερόλη και πίεση είχαν εξαπλάσιο κίνδυνο προσβολής από τη νόσο σε σύγκριση με άτομα που δεν είχαν ανάλογα προβλήματα.
Δεν υπάρχει σήμερα θεραπεία που να μπορεί να προσφέρει ίαση από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Ούτε και υπάρχει τρόπος για να καθυστερήσει η εξέλιξη της νόσου.
Πρόκειται για μια εξελικτική νόσο που η διάρκεια της κυμαίνεται από 5 έως 20 χρόνια. Συνήθως οι ασθενείς καταλήγουν, λόγω μολυσματικών επιπλοκών.
Οι έρευνες συνεχίζουν για την αναγνώριση της αιτιολογίας της νόσου και για την ανεύρεση αποτελεσματικής θεραπείας.
Αναμένοντας όμως είναι σημαντικό όσα μέτρα πρόληψης μπορούν να ληφθούν να λαμβάνονται όπως για παράδειγμα η διατήρηση κανονικού βάρους σώματος και η τακτική σωματική άσκηση.
