Μια γυναίκα που πάσχει από σοβαρή ασθένεια όπως καρκίνο ή κατά πλάκας σκλήρυνση, έχει 6 φορές περισσότερες πιθανότητες να χωριστεί ή να εγκαταλειφθεί από το σύζυγο της σε σύγκριση με το τι συμβαίνει όταν ο ασθενής στο ζευγάρι είναι ο άντρας.

Όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια του γάμου τόσο λιγοστεύουν οι πιθανότητες εγκατάλειψης του ή της συζύγου από το υγιές ταίρι. Η μεγαλύτερη ηλικία της γυναίκας σχετίζεται με μεγαλύτερο κίνδυνο συζυγικής εγκατάλειψης της σε περίπτωση σοβαρής ασθένειας της.

Είναι γεγονός ότι οι ασθένειες που απειλούν τη ζωή ή που αλλοιώνουν σοβαρά τον ασθενή δημιουργούν έντονο χρόνιο στρες στις σχέσεις του ζευγαριού. Οι πιέσεις που προκαλούνται δυνατόν να οδηγούν σε διαφωνίες, συγκρούσεις, χωρισμό και διαζύγιο. Επηρεάζουν επίσης αρνητικά τη θεραπεία, την ποιότητα ζωής και τις πιθανότητες επιβίωσης.

Ο ρόλος που παίζει το φύλο στην εγκατάλειψη του ή της συζύγου όταν αυτός ή αυτή ασθενεί σοβαρά εξετάστηκε από γιατρούς διαφόρων νοσοκομειακών κέντρων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μελετήθηκαν οι περιπτώσεις 515 ασθενών που έπασχαν από διάφορες σοβαρές παθήσεις όπως καρκίνο του εγκεφάλου, συμπαγή όγκο χωρίς εμπλοκή του κεντρικού νευρικού συστήματος και κατά πλάκας σκλήρυνση. Όλοι οι ασθενείς που μελετήθηκαν ήσαν παντρεμένοι όταν έγινε η διάγνωση. Το 50% των ασθενών ήσαν γυναίκες.

1. Το συνολικό ποσοστό διαζυγίων και χωρισμών μεταξύ των καρκινοπαθών ασθενών ήταν 11,6%, δηλαδή ποσοστό που ήταν παρόμοιο με αυτό του γενικού πληθυσμού
    
2. Όταν ο ασθενής ήταν η γυναίκα το ποσοστό διαζυγίων και χωρισμών ανερχόταν στο 20,8%
    
3. Όταν ο ασθενής ήταν ο άντρας το ποσοστό διαζυγίων και χωρισμών ανερχόταν στο 2,9%
    
4. Όσο πιο μεγάλη ήταν η διάρκεια της έγγαμης ζωής του ζευγαριού τόσο πιο σταθερό ήταν το ζευγάρι, δηλαδή κινδύνευε λιγότερο από συζυγική εγκατάλειψη
    
5. Όσο πιο ηλικιωμένη ήταν μια γυναίκα που ήταν ασθενής, τόσο περισσότερο κινδύνευε από συζυγική εγκατάλειψη
    
6. Οι ασθενείς που είχαν χωρίσει ή διαζευχθεί, χρησιμοποιούσαν περισσότερα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, λάμβαναν λιγότερο συχνά μέρος σε κλινικές θεραπευτικές δοκιμές, χρειάζονταν συχνότερα να εισάγονται στο νοσοκομείο, είχαν λιγότερες πιθανότητες να μπορέσουν να συμπληρώσουν την ακτινοθεραπεία τους και σε περίπτωση θανάτου ήταν λιγότερο πιθανόν να αποβιώσουν στο σπίτι τους

Γιατί όμως οι άνδρες εγκαταλείπουν συγκριτικά σε τόσο μεγάλο ποσοστό τη σοβαρά άρρωστη σύζυγο τους ενώ στις γυναίκες δεν συμβαίνει το ίδιο;

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό μπορεί εν μέρει να εξηγηθεί από το ότι οι άνδρες σε αντίθεση με τις γυναίκες δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν γρήγορες δεσμεύσεις για να παρέχουν την απαραίτητη φροντίδα στο άρρωστο ταίρι τους. Επίσης οι γυναίκες έχουν καλύτερες ικανότητες και περισσότερες δυνατότητες για να αναλαμβάνουν το βαρύ φορτίο της συντήρησης του νοικοκυριού και της οικογένειας.  

Η εν λόγω έρευνα άρχισε διότι ορισμένοι γιατροί που ειδικεύονται στον καρκίνο του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος γενικότερα διαπίστωσαν ότι μεταξύ των ασθενών τους τα διαζύγια συνέβαιναν σχεδόν αποκλειστικά όταν ο ασθενής ήταν η γυναίκα. Για να διαχωρίσουν την επίδραση στη συζυγική εγκατάλειψη του καρκίνου στον εγκέφαλο, του καρκίνου σε άλλα συστήματα του οργανισμού και των σοβαρών νευρολογικών παθήσεων όπως η κατά πλάκας σκλήρυνση, μελέτησαν ομάδες ασθενών που υπέφεραν από τις εν λόγω νόσους.

Οι Αμερικανοί γιατροί πιστεύουν ότι τα ευρήματα τους μπορεί να γενικευτούν σε όλους τους ασθενείς που υποφέρουν από παθήσεις που αλλοιώνουν σοβαρά ή απειλούν τη ζωή τους. Οι γιατροί των εν λόγω ασθενών πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι στο γεγονός ότι τέτοιες παθήσεις είναι αιτία δημιουργίας εντάσεων και διαφωνιών στο ζευγάρι που μπορούν να οδηγήσουν σε διαζύγιο.

Όταν ο ασθενής είναι γυναίκα χρειάζεται από τους γιατρούς της ακόμη περισσότερη φροντίδα και προσοχή σχετικά με τους κινδύνους συζυγικών προβλημάτων, ιδιαίτερα εάν η ασθένεια συμβαίνει νωρίς στη συζυγική της ζωή.

Η έγκαιρη αναγνώριση και η ψυχοκοινωνική αντιμετώπιση των συζυγικών προβλημάτων που παρουσιάζονται σε γυναίκες ή άνδρες που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις που απειλούν τη ζωή τους ή αλλοιώνουν σοβαρά το άτομο μπορεί να μειώνουν τον αριθμό των διαζυγίων, των χωρισμών, να βελτιώνει την ποιότητα ζωής, να καλυτερεύει τη θεραπεία και να αυξάνει την επιβίωση.