Οι θεραπείες με ορμόνες αποτελούν ένα επίμαχο θέμα, υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις και διεξάγονται έρευνες για την αποτελεσματικότητά τους.

Τα φάρμακα και οι ορμόνες πρέπει να εντάσσονται σε ένα πολύπλευρο πρόγραμμα αντιμετώπισης της ασθένειας Αλτσχάιμερ.

Το πρόγραμμα αντιμετώπισης της ασθένειας Αλτσχάιμερ μπορεί να είναι αποτελεσματικότερο εάν αρχίζει όσο το δυνατό το δυνατό νωρίτερα στην εξέλιξη της νόσου. Είναι σημαντικό να περιλαμβάνει, εκτός από τη φαρμακευτική αγωγή, μια προσαρμοσμένη διατροφή, την τακτική σωματική άσκηση και τη διαχείριση του στρες.

Η χορήγηση φαρμάκων για τη νόσο επιβάλλεται να γίνεται μόνο μετά από συμβουλή εξειδικευμένου γιατρού.

Η μεμαντίνη έχει μέτρια αποτελεσματικότητα στην ανακούφιση μερικών συμπτωμάτων, που παρουσιάζουν οι ασθενείς με νόσο Αλτσχάιμερ. Οι παρενέργειές της είναι συνήθως περιορισμένες.

Η μεμαντίνη εξουδετερώνει τη χημική ουσία γλουταμάτη στον εγκέφαλο. Η γλουταμάτη εμπλέκεται στο θάνατο των κυττάρων του εγκεφάλου.

Η γκαλανταμίνη

Η γκαλανταμίνη καταστέλλει τη διάσπαση της ακετυλχολίνης και συμβάλλει σε μεγαλύτερη απελευθέρωσή της στον εγκέφαλο. 

Η γκαλανταμίνη, η ριβαστιγμίνη και η ντονεπεζίλη ανήκουν στην κατηγορία των αναστολέων της χολινεστεράσης. Είναι φάρμακα, που εμποδίζοντας τη δράση της χολινεστεράσης, αυξάνουν τη συγκέντρωση της ακετυλχολίνης.

Τα εν λόγω φάρμακα βοηθούν στην πρόληψη ή επιβράδυνση της επιδείνωσης της νόσου για περιορισμένο χρονικό διάστημα.     

Η ριβαστιγμίνη

Η ριβαστιγμίνη χρησιμοποιείται για τη βελτίωση της μνήμης των ασθενών με Αλτσχάιμερ. Έχει μέτρια αποτελεσματικότητα και είναι λίγο αποτελεσματικότερη για τη βελτίωση της βραχυπρόθεσμης μνήμης από ό,τι η ντονεπεζίλη.

Η ριβαστιγμίνη είναι χρησιμότερη σε ασθενείς που βρίσκονται στα αρχικά στάδια της απώλειας της μνήμης τους. 

Η ντονεπεζίλη

Η ντονεπεζίλη έχει μέτρια αποτελεσματικότητα για τη βελτίωση της βραχυπρόθεσμης μνήμης των ασθενών που βρίσκονται στα πρώτα στάδια της νόσου Αλτσχάιμερ.

Οι ορμόνες

Οι θεραπείες με ορμόνες πιθανόν να βοηθούν σε ασθενείς που έχουν χαμηλά επίπεδα ορμονών για την ηλικία τους. Ωστόσο, οι έρευνες για τα οιστρογόνα, την προγεστερόνη και την τεστοστερόνη, για την πρόληψη και θεραπεία σε ασθενείς με Αλτσχάιμερ συνεχίζονται.

Δεν πρέπει να χορηγούνται ορμόνες χωρίς συμβουλή, αξιολόγηση και παρακολούθηση από εξειδικευμένο γιατρό. 

Οι ορμονικές θεραπείες δεν βοηθούν σε ασθενείς, που μετά από αναλύσεις, αποδεικνύεται ότι τα επίπεδα ορμονών στο αίμα είναι φυσιολογικά για την ηλικία τους.

Σε ασθενείς με φυσιολογικές τιμές ορμονών στο αίμα, η χορήγηση θεραπείας με ορμόνες αυξάνει τις συγκεντρώσεις τους στο αίμα και αυτό δεν θεωρείται ασφαλές ή αποτελεσματικό.

Όταν χορηγούνται ορμονικές θεραπείες ο στόχος είναι να επιτυγχάνονται στο αίμα επίπεδα ορμονών που υπάρχουν σε άτομα των 30 έως 40 ετών και όχι μικρότερης ηλικίας. Οι συγκεντρώσεις στο αίμα των ορμονών που χορηγούνται πρέπει να παρακολουθούνται τακτικά, αρχικά κάθε 3 μήνες και μετά κάθε 6 μήνες, για αποφυγή ανεπιθύμητων διακυμάνσεων.