Για να θεωρηθεί μία διαταραχή της σεξουαλικής ζωής ως πρόβλημα, είναι αναγκαίο να συνοδεύεται από σωματική ή ψυχική καταπόνηση. Για αυτό είναι αναγκαίο στις έρευνες που εξετάζουν το ζήτημα να μελετώνται και οι δύο αυτές πτυχές του, δηλαδή το εάν υπάρχει μια διαταραχή που αναφέρεται από τη γυναίκα και κατά πόσο αυτή η διαταραχή είναι αιτία ή όχι σωματικής ή ψυχικής καταπόνησης. Η ευρύτερη αυτή πληροφόρηση επιτρέπει έτσι την καλύτερη κατανόηση του προβλήματος και την παροχή καλύτερης θεραπευτικής αντιμετώπισης.

Μέχρι σήμερα έχουν γίνει αρκετές έρευνες και ανασκοπήσεις για τα σεξουαλικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που έδειξαν ότι έως 40% των γυναικών παρουσιάζουν δυσκολίες με τον οργασμό, μειωμένη επιθυμία για σεξ και προβλήματα στην ερωτική διέγερση. Ωστόσο μόνο λίγες από τις εν λόγω έρευνες εξέτασαν το επίπεδο ψυχικής και σωματικής καταπόνησης που προκαλούν στις γυναίκες η ύπαρξη των σεξουαλικών αυτών προβλημάτων.

Για να ρίξουν περισσότερο φως στο ζήτημα, γιατροί από Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης στη Βοστόνη των Ηνωμένων Πολιτειών διεξήγαγαν έρευνα σε 32.000 γυναίκες ηλικίας από 18 ετών έως πέραν των 100 σε 50.002 νοικοκυριά. Το δείγμα της έρευνας ήταν αντιπροσωπευτικό του γυναικείου πληθυσμού της χώρας τους.

Χρησιμοποίησαν ένα καθιερωμένο πρότυπο ερωτηματολόγιου για την αξιολόγηση της σεξουαλικής τους ζωής συμπληρώνοντας το με επιπρόσθετο επικυρωμένο ερωτηματολόγιο αξιολόγησης της ψυχικής τους καταπόνησης στο οποίο επιμετρώνται τα αισθήματα θυμού, ενοχών, απογοήτευσης και ανησυχιών που βιώνουν οι γυναίκες λόγω των σεξουαλικών τους προβλημάτων.

1. Σε 43% των γυναικών βρέθηκε να υπάρχει έστω και κάποιας μορφής πρόβλημα
    
2. Το 39% δήλωσαν ότι είχαν πρόβλημα χαμηλής επιθυμίας για σεξ
    
3. 26% δήλωσαν ότι είχαν πρόβλημα διέγερσης
    
4. 21% είχαν δυσκολίες με τον οργασμό
    
5. Ωστόσο παρά τα πιο πάνω σημαντικά ποσοστά μόνο 12% των γυναικών δήλωσαν ότι βίωναν καταπόνηση ή στεναχώρια ή αμηχανία λόγω οποιουδήποτε από τα προβλήματα αυτά
    
6. Το προβλήματα σεξουαλικής ζωής ήταν συχνότερα στις γυναίκες άνω των 65 ετών. Ωστόσο στην εν λόγω ηλικιακή ομάδα καταγράφηκε το χαμηλότερο ποσοστό στεναχώριας ή καταπόνησης λόγω των σεξουαλικών δυσκολιών. Το γεγονός αυτό πιθανόν να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες όπως η χαμηλότερη επιθυμία για σεξ των αντρών τους, η ύπαρξη επιπρόσθετων προβλημάτων υγείας που θεωρούνται σοβαρότερα και τέλος οι δυσκολίες του σεξ μπορεί να μην βιώνονται ως πρόβλημα
    
7. Το ψηλότερο επίπεδο καταπόνησης και στεναχώριας λόγω σεξουαλικών δυσκολιών στην επιθυμία, στη διέγερση και στον οργασμό καταγράφηκε στις γυναίκες ηλικίας 45 έως 64 ετών
    
8. Στην νεαρότερη ηλικιακή ομάδα γυναικών, δηλαδή αυτών που ήσαν μεταξύ 18 και 44 ετών υπήρχαν τα λιγότερα προβλήματα σεξουαλικής ζωής και καταπόνησης
    
9. Οι γυναίκες που έπασχαν από κατάθλιψη παρουσίαζαν διπλάσιες πιθανότητες να βιώνουν καταπόνηση και στεναχώρια σχετικό με οποιασδήποτε μορφής σεξουαλικό πρόβλημα σε σύγκριση με γυναίκες που δεν υπέφεραν από κατάθλιψη

Οι Αμερικανοί γιατροί συμπεραίνουν ότι στις γυναίκες τα προβλήματα της σεξουαλικής ζωής που τους προκαλούν καταπόνηση, στεναχώρια, θλίψη ή αμηχανία είναι πολύ λιγότερο συχνά από ότι το σύνολο των δυσκολιών της σεξουαλικής τους ζωής.

Ωστόσο επισημαίνουν 1 σε κάθε 8 γυναίκες βρέθηκε να έχει δυσκολίες της σεξουαλικής της ζωής που συνοδεύονται από καταπόνηση, στεναχώρια ή θλίψη.

Θεωρούν λοιπόν αναγκαίο σε κάθε ιατρική αξιολόγηση μιας γυναίκας να εξετάζονται και οι πτυχές της σεξουαλικής της ζωής για να ανιχνεύονται εάν υπάρχουν προβλήματα και εάν αυτά συνοδεύονται από καταπόνηση οποιασδήποτε μορφής.

Υπάρχουν πράγματι αποτελεσματικοί τρόποι αντιμετώπισης για τα σεξουαλικά προβλήματα των γυναικών όπως η συμβουλευτική αγωγή, η θεραπεία για διάφορες παθήσεις και η σεξοθεραπεία.

Η προσέγγιση αυτή μπορεί να προσφέρει αποτελεσματική βοήθεια σε μεγάλο αριθμό γυναικών και να βελτιώνει έτσι την ποιότητα της ζωής και της σωματικής ή ψυχικής τους υγείας.