Ο κίνδυνος για αυτοκτονία υπάρχει ακόμη και κατά τη διάρκεια και για ένα χρόνο μετά από τη θεραπεία με το φάρμακο ισοτρετινοϊνη.

Η  ισοτρετινοϊνη είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται ευρέως για τη θεραπεία σοβαρής μορφής ακμής αλλά ο επιπλέον κίνδυνος για αυτοκτονία των ασθενών με ακμή οφείλεται στην ίδια τη νόσο παρά στο φάρμακο.

Σε ασθενείς που πάσχουν από ακμή σοβαρής μορφής που λαμβάνουν ή όχι θεραπεία με ισοτρετινοϊνη, απαιτείται παρακολούθηση της ψυχικής τους υγείας διότι κινδυνεύουν από αυξημένο κίνδυνο για κατάθλιψη και αυτοκτονία.   

Τα πιο πάνω ενδιαφέροντα συμπεράσματα προέκυψαν από έρευνα Σουηδών γιατρών οι οποίοι ήθελαν να αξιολογήσουν τον κίνδυνο για απόπειρα αυτοκτονίας πριν, κατά και μετά τη θεραπεία με ισοτρετινοϊνη σε ασθενείς με σοβαρής μορφής ακμή.

Η εν λόγω θεραπεία μπορεί να είναι αποτελεσματική αλλά υπήρξαν αναφορές που συσχέτιζαν την ισοτρετινοϊνη με κατάθλιψη και συμπεριφορά αυτοκτονίας. Ωστόσο σύμφωνα με τους εν λόγω ερευνητές οι έρευνες που έγιναν για το ζήτημα μέχρι σήμερα είχαν αντικρουόμενα αποτελέσματα.

Με τη θεωρητική υπόθεση ότι αυτοί που υποφέρουν από σοβαρή ακμή διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για αυτοκτονία, ανεξάρτητα από το εάν λαμβάνουν ή όχι ισοτρετινοϊνη, οι Σουηδοί ερευνητές από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα, εξέτασαν απόπειρες αυτοκτονίες πριν, κατά και μετά τη θεραπεία με ισοτρετινοϊνη για σοβαρή ακμή.  

Αξιολόγησαν τα στοιχεία από ασθενείς που έλαβαν ισοτρετινοϊνη από το 1980 έως το 1989. Τα συσχέτισαν με στοιχεία από περίθαλψη σε νοσοκομεία και με αρχεία θανάτων για τα έτη 1980 έως 2001.

Μελέτησαν τα στοιχεία 5.756 ασθενών εκ των οποίων το 63% ήσαν άρρενες. Ο μέσος όρος ηλικίας των ασθενών όταν για πρώτη φορά τους χορηγείτο η ισοτρετινοϊνη ήταν 22 ετών για τους άνδρες και 27 ετών για τις γυναίκες.

Τα αποτελέσματα έδειξαν:

• 128 ασθενείς εισήχθησαν σε νοσοκομείο μετά από απόπειρα αυτοκτονίας
   
• Στο χρονικό διάστημα μεταξύ ενός και τριών ετών πριν από την έναρξη της θεραπείας με την  ισοτρετινοϊνη, ο αριθμός των αποπειρών αυτοκτονίας αυξανόταν. Ωστόσο ο κίνδυνος ήταν στο μέγιστο του σημείο κατά τους έξη μήνες μετά το τέλος της θεραπείας
   
• Δεν κατέστη δυνατό να αποδειχθεί ότι ο αυξημένος κίνδυνος των ασθενών με σοβαρής μορφής ακμή οφειλόταν στη θεραπεία με ισοτρετινοϊνη 

Οι ερευνητές υποθέτουν ότι ο αυξημένος κίνδυνος για απόπειρα αυτοκτονίας μετά την έναρξη της θεραπείας με ισοτρετινοϊνη μπορεί να οφείλεται στο ότι ασθενείς στους οποίους η ακμή και η σωματική εμφάνιση βελτιώθηκαν με την έναρξη της εν λόγω θεραπείας, βίωσαν μεγάλη ψυχική καταπόνηση διότι δεν υπήρξε βελτίωση στην κοινωνική τους ζωή.

Πιστεύουν ότι είναι απίθανο να πουν για μερικούς ότι η συνεχιζόμενη αύξηση στον κίνδυνο για αυτοκτονία οφείλεται στη φυσική εξέλιξη της ακμής ή στις παρενέργειες της θεραπείας.

Αναγνωρίζουν ότι ο αυξημένος κίνδυνος αυτοκτονίας θα μπορούσε να είναι συνέπεια της έκθεσης στο φάρμακο αλλά θεωρούν ότι μια πολύ πιο πιθανή ερμηνεία είναι ότι η σοβαρή μορφής ακμή μπορεί να εξηγεί καλύτερα τον αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας.

Οι ερευνητές τονίζουν επίσης ότι η απόπειρα αυτοκτονίας στου ασθενείς με ακμή είναι σπάνιο συμβάν. Ακόμη και εάν κάποιος θεωρούσε ότι όλος ο αυξημένος κίνδυνος οφειλόταν στο φάρμακο, μια πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας θα αντιστοιχούσε με 2.300 ασθενείς σε θεραπεία με ισοτρετινοϊνη.