Ο έλεγχος και η διατήρηση της πίεσης στους διαβητικούς μέσα σε φυσιολογικά όρια έχει εξαιρετικά μεγάλη σημασία.
Η ψηλή πίεση είναι εξ' ίσου σημαντική με το ζάχαρο στους διαβητικούς και πρέπει να καταβάλλεται κάθε θεραπευτική προσπάθεια για να παραμένει κανονική.
Η ψηλή πίεση είναι ένα πολύ κοινό πρόβλημα στους διαβητικούς και αυξάνει τον κίνδυνο τους για καρδιακή ασθένεια, εγκεφαλικό επεισόδιο και για πρόωρο θάνατο.
Ο ζαχαρώδης διαβήτης είναι μια συχνή ασθένεια που επηρεάζει την ικανότητα του σώματος να αποθηκεύει ενέργεια από το φαγητό. Το πάγκρεας παράγει την ινσουλίνη η οποία επιτρέπει τη διαδικασία αποθήκευσης ενέργειας στον οργανισμό από το φαγητό.
Στο διαβήτη τύπου 2, που αποκαλείται επίσης διαβήτης των ενήλικων, ο οργανισμός παράγει άφθονη ινσουλίνη αλλά δεν μπορεί να τη χρησιμοποιήσει κανονικά. Το αποτέλεσμα είναι ότι το ζάχαρο μέσα στο αίμα παραμένει ψηλό.
Η κατάσταση αυτή εάν παραμείνει αδιόρθωτη οδηγεί σε τύφλωση, ανεπάρκεια των νεφρών, βλάβες στα νεύρα, ακρωτηριασμούς, πληγές που δεν θεραπεύονται και παθήσεις της καρδίας.
Ευτυχώς εάν υπάρξει καλή αντιμετώπιση και κατάλληλη φροντίδα το ζάχαρο μπορεί να παραμείνει σε καλά επίπεδα και αυτό προλαμβάνει τη πρόκληση των επιπλοκών που απειλούν τη ζωή.
Σε μια ενδιαφέρουσα έρευνα γιατροί από το American College of Physicians μελέτησαν τα δεδομένα που υπάρχουν από μεγάλες έρευνες, αναφορικά με την πίεση, τις επιπλοκές και τους θανάτους διαβητικών σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
Ο στόχος τους ήταν να αναγνωρίσουν τα θετικά του ορθού ελέγχου της πίεσης, να βρουν ποια πρέπει να είναι η πίεση στους διαβητικούς και τέλος να βρουν ποια είναι τα πιο αποτελεσματικά φάρμακα για την πίεση στους ασθενείς αυτούς.
Τα συμπεράσματά τους ήταν τα ακόλουθα:
- Η συστολική πίεση των διαβητικών πρέπει να μην ξεπερνά τα 135 mm/Hg.
Η διαστολική τους πίεση (η χαμηλή) δεν πρέπει να είναι ψηλότερη από 80 mm/Hg.
Όταν επιτυγχάνονται οι στόχοι αυτοί τότε τα ωφελήματα για τους διαβητικούς είναι εξαιρετικά με σημαντική μείωση πρόωρων θανάτων, καρδιακών παθήσεων και εγκεφαλικών επεισοδίων.
- Οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που έχουν ψηλή πίεση, έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα όσον αφορά τον έλεγχο της πίεσης τους όταν λαμβάνουν 2 φάρμακα κατά της πίεσης.
Τα διουρητικά (θειαζιδικού τύπου) μαζί με τους καταστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης (ACE, Angiotensin-Converting Enzyme inhibitors) αποτελούν τον καλύτερο συνδυασμό. Οι καταστολείς των υποδοχέων της αγγειοτασίνης μπορούν να χρησιμοποιηθούν στις περιπτώσεις που υπάρχει πρόβλημα ανεκτικότητας με τους καταστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης. Επίσης άλλα φάρμακα όπως οι β-καταστολείς και καταστολείς των αγωγών του ασβεστίου είναι επίσης αποτελεσματικά. Εκείνο που τονίζεται είναι ότι οι περισσότεροι διαβητικοί ασθενείς χρειάζονται τουλάχιστο 2 φάρμακα για τον έλεγχο της πίεσης τους.
Συμπερασματικά λοιπόν θα επαναλάβουμε, ότι πρέπει όλοι, ασθενείς και γιατροί, να αντιληφθούν, ότι στους διαβητικούς η διατήρηση μιας πίεσης, όχι μεγαλύτερης από 135/80 mm/Hg, μπορεί να προσφέρει τις καλύτερες προοπτικές.
Η διατήρηση της αρτηριακής πίεσης στα επίπεδα αυτά και ο σωστός έλεγχος του ζαχάρου αίματος μπορούν να διαφυλάξουν το διαβητικό ασθενή από πολλές σοβαρές επιπλοκές που απειλούν τη ζωή του.
