Οι άνθρωποι εκτιμούσαν ιδιαίτερα την κανέλα από την αρχαιότητα. Τη χρησιμοποιούσαν σαν συνάλλαγμα, φάρμακο, μπαχαρικό στη μαγειρική ή ζαχαροπλαστική και για τις αφροδισιακές ιδιότητες που πίστευαν ότι είχε.

Υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες από τον 1ο αιώνα μ.Χ. που αναφέρουν ότι 350 γραμμάρια κανέλας άξιζαν όσο 5 κιλά ασήμι. Μάλιστα έγιναν και πόλεμοι εξαιτίας της κανέλας μεταξύ Ολλανδών, Πορτογάλων και Γάλλων. Οι πόλεμοι αυτοί έγιναν για διεκδίκηση της Κεϊλάνης που κατά τους 17ο και 18ο αιώνες παρήγαγε αποκλειστικά την κανέλα.

Η κανέλα χρησιμοποιήθηκε για τη διατήρηση του κρέατος και οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τη χρησιμοποίησαν για βαλσάμωμα. Στο Μεσαίωνα, οι γιατροί τη χορηγούσαν για τη θεραπεία του βήχα, της βραχνάδας και του πονόλαιμου.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η κανέλα, ήταν και παραμένει ένα εκλεκτό μπαχαρικό με χρήσεις σε πολλούς τομείς. Για τις φαρμακευτικές, θεραπευτικές της ιδιότητες, χορηγείτο από την αρχαιότητα για διάφορες παθήσεις εμπειρικά, δηλαδή χωρίς να υπάρχουν επιστημονικές αποδείξεις για την αποτελεσματικότητα της.

Η κανέλα μπορεί να προστεθεί στο τσάι, στον καφέ, στο χυμό ή σε ένα επιδόρπιο. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσε να ωφελεί εκατομμύρια ανθρώπων που έχουν προ-διαβήτη ή διαβήτη και δεν το γνωρίζουν.

Η ενεργός ουσία στην κανέλα αποδείχθηκε ότι είναι η ουσία MHCP που ανήκει στις πολυφαινόλες. Η ουσία αυτή μιμείται την ινσουλίνη, ενεργοποιεί τους κυτταρικούς υποδοχείς ινσουλίνης και δρα εντός των κυττάρων σε συνέργεια με την ινσουλίνη.

Σε έρευνα που έγινε σε Πακιστανούς εθελοντές που έπασχαν από διαβήτη τύπου 2, χορηγήθηκαν από 3 έως 6 γραμμάρια σκόνης κανέλας σε κάψουλα, μια φορά την ημέρα μετά από τα γεύματα.

Όλοι οι εθελοντές παρουσίασαν καλύτερο έλεγχο της γλυκόζης αίματος με επίπεδα 20% χαμηλότερα από τα επίπεδα γλυκόζης εθελοντών ομάδας ελέγχου, με ανάλογα χαρακτηριστικά που δεν έπαιρναν κανέλα. Μάλιστα, σε μερικούς εθελοντές που λάμβαναν κανέλα, παρατηρήθηκε κάθοδος της γλυκόζης αίματος σε κανονικά επίπεδα.

Μετά που σταμάτησαν να παίρνουν κανέλα, σε όλους τους διαβητικούς η γλυκόζη αίματος άρχισε πάλι να ανεβαίνει σε παθολογικά επίπεδα.

Ταυτόχρονα παρατηρήθηκε ότι η κανέλα είχε και άλλα ωφέλιμα αποτελέσματα στους εθελοντές. Παρατηρήθηκε πτώση των λιπιδίων και της κακής χοληστερόλης του αίματος που εν μέρει ελέγχονται από την ινσουλίνη.

Σε πειράματα στο εργαστήριο, η κανέλα βρέθηκε ότι μπορεί να εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες που είναι νοσηρές για το DNA χημικές ενώσεις οι οποίες παράγονται κατά το φυσιολογικό μεταβολισμό και είναι αυξημένες στους διαβητικούς.

Επισημαίνεται ότι η ενεργός, ωφέλιμη ουσία της κανέλας, δεν περιέχεται στο λάδι κανέλας αλλά στη σκόνη του μπαχαρικού αυτού. Η προσθήκη σκόνης κανέλας στη διατροφή μας, σε επιδόρπια, σε φρυγανιές, δημητριακά, χυμούς, στο τσάι ή στον καφέ θα μπορούσε να είναι ωφέλιμη.

Μια εργασία από τη Σουηδία, προσθέτει στη επιστημονική τεκμηρίωση των ωφέλιμων δράσεων της κανέλας.

Γιατροί από το πανεπιστημιακό νοσοκομείο Malmoe της Σουηδίας, έβαλαν λίγο περισσότερο από ένα κουταλάκι του τσαγιού κανέλας σε ένα μπολ πουτίγκας ρυζιού σε 14 υγιείς εθελοντές. Έκαναν μετρήσεις της γλυκόζης αίματος πριν και μετά το φαγητό. Μετρήσεις έγιναν μετά από γεύμα και επιδόρπιο με και χωρίς κανέλα.

Η σύγκριση των αποτελεσμάτων έδειξε ότι μετά από επιδόρπιο με κανέλα, το άδειασμα του στομαχιού ήταν πιο αργό και τα επίπεδα της γλυκόζης αίματος μετά το φαγητό ήταν πιο χαμηλά. Το σύνολο των δεδομένων αυτών, δείχνει θετικές επιδράσεις της κανέλας στο μεταβολισμό της γλυκόζης γεγονός που μπορεί να είναι θετικό για προ-διαβητικούς και διαβητικούς ασθενείς.

Συμπερασματικά, βλέπουμε ότι μερικά από αυτά που οι άνθρωποι από χιλιετίες είχαν εμπειρικά αντιληφθεί για τη δράση της κανέλας στη υγεία, άρχισαν να αποδεικνύονται με επιστημονικό τρόπο χάρις στις σύγχρονες έρευνες.

Είναι βέβαια νωρίς να ισχυριστεί κάποιος ότι η κανέλα μπορεί να χρησιμεύει για τη θεραπεία του διαβήτη.

Ο ρόλος της κανέλας στη πρόληψη και αντιμετώπιση του διαβήτη και άλλων παθήσεων, φαίνεται να υπόσχεται πολλά και απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση.