Το σπρέι της αγάπης, που περιέχει την ορμόνη οξυτοκίνη ή ωκυτοκίνη, θα μπορούσε να απομακρύνει και να επιλύει τους συζυγικούς καβγάδες. Παράλληλα θα ήταν δυνατό να σταματά την επιθετικότητα.
Η ορμόνη οξυτοκίνη που αποκαλείται επίσης ορμόνη της αγάπης, σχετίζεται με τη διατήρηση καλών προσωπικών σχέσεων και υγιών κοινωνικών δεσμών μεταξύ των ανθρώπων έχει τη δυνατότητα να μειώνει το στρες σε κοινωνικά επίμαχες καταστάσεις ή σε συγκρουσιακό περιβάλλον.
Είναι γεγονός ότι οι ερευνητές για αρκετά χρόνια έψαχναν να βρουν ποια ορμόνη ή νευροδιαβιβαστής θα μπορούσε να επενεργεί για να ενδυναμώνει τους κοινωνικούς δεσμούς των ανθρώπων. Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Friburg και της Ζυρίχης της Ελβετίας, εξέτασαν κατά πόσο η χορήγηση της οξυτοκίνης θα ήταν σε θέση να αλλοιώνει την επιθετική ή συγκρουσιακή διάθεση των ανθρώπων.
Διενήργησαν πειράματα σε ζευγάρια που βρίσκονταν σε κατάσταση έντασης και στρες. Χορήγησαν σπρέι που περιείχε την οξυτοκίνη και διαπίστωσαν ότι αυτό μείωνε τα επίπεδα κορτιζόνης στον οργανισμό τους.
Συγκεκριμένα σε εθελοντές που αποτελούσαν 50 ζευγάρια, δημιούργησαν εικονικές συγκρούσεις για θέματα αναφορικά με ανεπίλυτες διαφορές στις προσωπικές τους σχέσεις. Πριν από τις συγκρουσιακές συζητήσεις, στα μισά ζευγάρια χορηγήθηκε ρινικό σπρέι οξυτοκίνης. Στα άλλα μισά ζευγάρια δόθηκε εικονικό φάρμακο.
Από δείγματα σάλιου, μετρούσαν και παρακολουθούσαν με εύκολο τρόπο τις συγκεντρώσεις κορτιζόνης στο οργανισμό των εθελοντών. Η κορτιζόνη, όπως και η αδρεναλίνη, είναι ορμόνες που αυξάνονται στο αίμα σε καταστάσεις στρες.
Τα ζευγάρια απάντησαν επίσης σε ερωτηματολόγια που στόχο είχαν την αξιολόγηση της ποιότητας και της κοινωνικής της διαπροσωπικής τους σχέσης.
Προκαταρκτικά αποτελέσματα έδειξαν ότι σε καμία από τις 2 ομάδες των ζευγαριών δεν υπήρξε σημαντική αύξηση των επιπέδων κορτιζόνης.
Όμως καταγράφηκε σημαντική πτώση των επιπέδων της κορτιζόνης στην ομάδα που είχε λάβει οξυτοκίνη διαμέσου του ρινικού σπρέι.
Επίσης στα ζευγάρια που είχαν λάβει οξυτοκίνη, υπήρχε καλύτερη ικανότητα έκφρασης των συναισθημάτων τόσο αρνητικών όσο και θετικών. Οι εθελοντές ήσαν πιο έτοιμοι να μιλήσουν ανοικτά και υπήρχαν στους τομείς αυτούς αξιοσημείωτες διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων.
Στην ψυχολογία επίλυσης των συγκρουσιακών καταστάσεων, είναι ακριβώς αυτά τα ζητούμενα, δηλαδή τα μέρη που εμπλέκονται να είναι έτοιμα να εκφράζουν ελεύθερα και ανοικτά τόσο τα αρνητικά όσο και τα θετικά τους αισθήματα.
Τα πρώτα αυτά αποτελέσματα φαίνεται να επιβεβαιώνουν τη θέση για τις εποικοδομητικές δράσεις της οξυτοκίνης στις ανθρώπινες διαπροσωπικές και κοινωνικές σχέσεις. Βέβαια πρέπει να τονίσουμε ότι επιβάλλεται προσοχή και ακόμη δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε τελικά συμπεράσματα.
Οι συνθήκες στις οποίες ελέγχθηκε η δράση της είναι τεχνητές. Δεν ξέρουμε ακόμη σε μεγάλη κλίμακα, σε πραγματικές καταστάσεις τι μπορεί να συμβαίνει.
Θα χρειαστούν περισσότερες εργασίες για να φτάσουμε ίσως κάποτε στο σπρέι της αγάπης το οποίο όταν θα χορηγείται θα προάγει άμεσα στους ανθρώπους διάθεση για συμβιβασμό και συμφιλίωση που πιθανόν να μην υπήρχαν χωρίς αυτό.
Ανεξάρτητα από αυτές τις επιφυλάξεις, υπάρχουν πολλά ερευνητικά δεδομένα που δείχνουν τη σχέση οξυτοκίνης και εμπιστοσύνης, αλτρουισμού, αλληλοβοήθειας και αγάπης μεταξύ των ανθρώπων.
Παράλληλα σε πειραματόζωα πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι σε θηλυκούς ποντικούς που στερήθηκαν την οξυτοκίνη, παρατηρήθηκε ότι ξέχαναν να φροντίζουν τα μικρά τους που γεννούσαν.
Η οξυτοκίνη θα μπορούσε μελλοντικά να έχει ένα μεγάλο φάσμα εφαρμογών σε ψυχιατρικές παθήσεις, στον αυτισμό, στα διαπροσωπικά προβλήματα και στους ανθρώπινους δεσμούς.
Φυσικά υπάρχει πολλή δουλειά να γίνει μέχρι που να αποδειχθούν και να γίνουν αποδεκτές τέτοιες ενδείξεις χρήσης της ορμόνης οξυτοκίνης.
