Η ασθένεια Πάρκινσον είναι πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος η οποία επηρεάζει τον έλεγχο που ασκεί ο εγκέφαλος στις κινήσεις του σώματος.

Στην ασθένεια αυτή παθαίνουν βλάβη τα κύτταρα μιας περιοχής του εγκεφάλου που ονομάζεται μέλαινα ουσία.

Το αποτέλεσμα είναι ο ασθενής να παρουσιάζει δυσκαμψία, βραδυκινησία (δηλαδή κάνει κινήσεις με βραδύ ρυθμό), δυσκολία κινήσεων, έκφραση αμιμίας στο πρόσωπο, τρόμο (τρέμουλο) και περπάτημα με μικρά χαρακτηριστικά βήματα.

Μια από τις θεωρίες σχετικά με την αιτιολογία της πάθησης είναι ότι οι βλάβες των εγκεφαλικών κυττάρων της μέλαινας ουσίας, οφείλονται σε μια χημική αντίδραση που είναι γνωστή με το όνομα οξείδωση.

Ο οργανισμός χρειάζεται πολλές βιταμίνες σε μικρές ποσότητες, για την κανονική του λειτουργία και για να είναι υγιής. Το νευρικό σύστημα έχει ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη σε βιταμίνες για το μεταβολισμό του.

Ο οργανισμός δεν μπορεί να παράγει από μόνος του βιταμίνες και έτσι τις παίρνει από τη διατροφή ή από βιταμινούχα φαρμακευτικά σκευάσματα όπως για παράδειγμα χάπια ή σιρόπια.

Επειδή οι βιταμίνες Ε και C έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες, υπάρχει η σκέψη ότι πιθανόν να μπορούν να προλαμβάνουν την εμφάνιση της νόσου Πάρκινσον, λόγω του ότι αποτρέπουν την οξείδωση των κυττάρων της μέλαινας ουσίας.

Για να ελέγξουν την ορθότητα της υπόθεσης αυτής, γιατροί από την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ στη Βοστόνη, παρακολούθησαν 76.890 γυναίκες (ηλικίας από 30 έως 55 ετών) για 14 χρόνια και 47.331 άνδρες (ηλικίας από 40 έως 75 ετών) για 12 χρόνια.

Εξέτασαν τις ποσότητες βιταμίνης Ε, βιταμίνης C και καρωτινοειδών ουσιών που έπαιρναν είτε δια μέσου της διατροφής τους είτε δια μέσου φαρμακευτικών σκευασμάτων.

Στη συνέχεια προσπάθησαν να βρουν εάν υπήρχε οποιαδήποτε σχέση μεταξύ της καθημερινής απορρόφησης βιταμινών και κινδύνου ανάπτυξης ασθένειας Πάρκινσον.

Κατά τη διάρκεια της έρευνας 371 άτομα ανέπτυξαν ασθένεια Πάρκινσον.

Τα ευρήματα τους έδειξαν ότι ούτε η βιταμίνη C ούτε οι καρωτινοειδείς ουσίες, σε οποιαδήποτε μορφή, μείωναν τον κίνδυνο για την ασθένεια.

Η βιταμίνη Ε όταν λαμβανόταν με χάπια, δηλαδή φαρμακευτικά, δεν είχε καμία προστατευτική επίδραση. Όμως όταν λαμβανόταν δια μέσου της διατροφής είχε προστατευτική δράση.

Πράγματι τα άτομα που έτρωγαν φαγητά πλούσια σε βιταμίνη Ε είχαν τις λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν ασθένεια Πάρκινσον.

Η βιταμίνη Ε περιέχεται μέσα στα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, στους ξηρούς καρπούς, στα δημητριακά στο ελαιόλαδο και άλλα φυτικά έλαια.

Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι ότι τα φαγητά που είναι πλούσια σε βιταμίνη Ε, πιθανόν να συμβάλλουν στην πρόληψη της ασθένειας Πάρκινσον.

Τονίζουν όμως ότι τα ευρήματα τους χρειάζονται επιβεβαίωση και από άλλες έρευνες. Επίσης χρειάζεται να αναλυθούν καλύτερα οι μηχανισμοί με τους οποίους επιτυγχάνεται η ευεργετική δράση της βιταμίνης Ε.

Δεν αποκλείεται να είναι άλλοι παράγοντες που περιέχονται μέσα στα φαγητά, εκτός από τη βιταμίνη Ε, που είναι υπεύθυνοι για τη μείωση του κινδύνου για την ασθένεια.

Για παράδειγμα οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ενώ οι ξηροί καρποί και η μαγιονέζα περιέχουν και τα δύο βιταμίνη Ε, μόνο οι ξηροί καρποί μειώνουν τον κίνδυνο για Πάρκινσον.

Η καλή διατροφή είναι σημαντική για τη συνολική, καλή μεταβολική λειτουργία του οργανισμού. Ορισμένα τρόφιμα πλούσια σε βιταμίνη Ε ίσως να έχουν προληπτικές ιδιότητες εναντίον της νόσου Πάρκινσον αλλά αυτό ακόμη χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση.