Το θεραπευτικό οπλοστάσιο που είχαν στη διάθεσή τους οι γιατροί της εποχής εκείνης είναι μεγάλο.

Ένα σημαντικό μέρος των θεραπειών που χορηγούσαν δεν έχει ακόμη διερευνηθεί. Γερμανοί γιατροί που εξετάζουν το θέμα πιστεύουν ότι υπάρχουν ακόμη πολλά που μπορούμε να μάθουμε από τη σοφία των αρχαίων.

Μεσαιωνικά Περσικά ιατρικά συγγράμματα, αποκαλύπτουν ότι το όπιο και η κάνναβης χρησιμοποιούνταν συχνά. Επίσης το λάδι από την ιτιά από το οποίο πολύ αργότερα απομονώθηκε η γνωστή ασπιρίνη.

Παρά το γεγονός ότι η ιατρική έχει κάνει άλματα κατά τις τελευταίες δεκαετίες, εντούτοις υπάρχει ανάγκη για φάρμακα εναντίον των πονοκεφάλων. Οι φαρμακευτικές έρευνες που έχουν γίνει κατά τους τελευταίους δύο αιώνες, έχουν ανακαλύψει σημαντικές ουσίες από φυτά οι οποίες έγιναν στην ουσία φάρμακα εναντίον του πονοκεφάλου.

Κατά την Αναγέννηση, πολλές από τις θεωρίες και τις γνώσεις των Περσών σε θέματα ιατρικής και φαρμακολογίας, μεταφέρθηκαν στη Δύση. Επηρέασαν σημαντικά τον τρόπο σκέψης και την ανάπτυξη των επιστημών στην Ευρώπη. Το γεγονός αυτό δεν είναι αναγνωρισμένο στο βαθμό που του αναλογεί.

Οι αρχαίοι Πέρσες γιατροί χρησιμοποιούσαν πολλές ενεργές ουσίες για τη θεραπεία του πονοκέφαλου και περιγράφουν και τον τρόπο δράσης των ουσιών που χορηγούσαν. Θεωρούσαν ότι οι θεραπευτικές δράσεις των φυτών οφείλονταν σε συγκεκριμένες ουσίες που έχουν τα φυτά. 

Οι ευεργετικές δράσεις των ουσιών αυτών κατατάσσονταν σε αναλγητική (εναντίον του πόνου), ηρεμιστική και προφυλακτική. Οι ουσίες είχαν διαφορετικά χαρακτηριστικά και δύναμη ανάλογα με το φυτό από το οποίο προέρχονταν.

Τα φάρμακο τοποθετούνταν τοπικά πάνω στο κεφάλι. Το κεφάλι ξυριζόταν και πλενόταν με νερό και αλάτι για να βοηθήσει στην είσοδο του φαρμάκου μέσα στο κεφάλι. Για να μειώσουν παρενέργειες λόγω υπερβολικής δύναμης του φαρμάκου, αυτό ανακατευόταν με αλεύρι, άσπρο του αυγού ή με γάλα. Επίσης έδιναν φάρμακα και από το στόμα, τη μύτη ή τον πρωκτό.

Οι γιατροί της εποχής εκείνης, για την καταπολέμηση του πονοκεφάλου, συνιστούσαν αποχή από ορισμένα φαγητά ή από κάποιες δραστηριότητες. Επίσης σύστηναν μασάζ των ποδιών, του κεφαλιού και έβαζαν αιθέρια έλαια και ακόμη και βδέλλες.

Τα φυτά που χρησιμοποιούνταν ήταν πολλά. Μερικά από τα αποστάγματα των φυτών αυτών σε ψηλές δόσεις είναι τοξικά. Πολλά ιαματικά φυτά πιστεύεται ότι έχουν σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες που ακόμη δεν έχουν ανακαλυφθεί ή κατανοηθεί επαρκώς.

Η αρωματική ύλη σμύρνα, σε πειράματα με ποντικούς φάνηκε ότι μειώνει τον πόνο λόγω των σχέσεων της με τους υποδοχείς του εγκεφάλου για τις οπιοειδείς ουσίες.

Η παπαρούνα του οπίου και η κάνναβης δίνονταν σε περιπτώσεις έντονου πόνου. Τα έβαζαν στο δέρμα  ή δίνονταν από το στόμα.

Το σκόρδο περιέχει αντι-οξειδωτικές ουσίες και άλλα ενεργά στοιχεία που ενεργούν εναντίον της ημικρανίας. Το λιβάνι φάνηκε σε πειράματα με ποντικούς ότι έχει αναλγητικές δράσεις και είναι ηρεμιστικό.

Το λάδι τριαντάφυλλων δινόταν για πονοκεφάλους της μιας ή και των δύο μεριών της κεφαλής. Περιέχει διάφορες ενεργές ουσίες όπως την ευγενόλη, που βρέθηκε σε πειράματα ότι δρα στο επίπεδο των υποδοχέων του πόνου στη σπονδυλική στήλη.

Η σημασία των αρχαίων συγγραμμάτων είναι πολύ μεγάλη. Οι αρχαίοι Πέρσες γιατροί μάζεψαν και κατέγραψαν την εμπειρία όλων των άλλων λαών της εποχής τους και πρόσθεσαν τη δική τους εμπειρία και σοφία.

Οι πληροφορίες που παίρνουμε από αυτούς σήμερα είναι πολύτιμες και μας επιτρέπουν να έχουμε ολοκληρωμένες πηγές από την εμπειρία πολλών αιώνων από πολλούς πολιτισμούς.

Οι αναφορές αυτές επιτρέπουν τη μελέτη και διερεύνηση των αρχαίων θεραπειών που μπορούν να προσφέρουν νέα θεραπευτικά όπλα εναντίον του πονοκεφάλου και άλλων ασθενειών.